சிவராஜ் பின்னால் திரும்பி ராம்மை பார்த்தான்.
சிவராஜ்: இல்லம்மா. மறந்திட்டேன்.
சுவாதி ராம்மை பார்த்தாள்.
சுவாதி: என்னங்க. நீங்க போய் எடுத்திண்டு வாங்களேன். அவரு செருப்பு போட்டுண்டு கிளம்பிட்டாரு. சும்மாவே அவருக்கு வேர்க்கும். வெயில் வேற இப்ப அதிகமா இருக்கு.
ராம் அவளை பார்த்து புன்னகைத்தான்.
ராம்; இரு எடுத்திண்டு வாரேன்.
ராம் பெட்ரூம்மினுள் சென்றான். அவன் சென்றவுடன் சுவாதி சிவராஜ்ஜை பார்த்து சிரித்தபடி அவன் அருகினில் வந்தாள். கையை அவனின் தலைக்கு கொண்டு சென்று அவனின் உதடுகளை கவ்வி முத்தமிட்டாள். சிவராஜ்ஜும் அவளின் விருப்பமறிந்து, அவளின் இடையை பிடித்து, தன்னுடன் அவளுடலை இறுக்கி அணைத்தான். அவளின் வெற்றிடையை வருடினான். இருவரும் அரை நிமிடம் ஆழ்ந்து முத்தமிட்டுக் கொண்டிருந்த போது ராம்மின் குரல் கேட்டது.
ராம்: சுவாதி, இங்க கர்ச்சீஃப் இல்லயே. எங்க வைச்சுருக்க
மேலும் ஒரு பத்து நொடி முத்தமிட்டு பிறகு சுவாதி பதிலளித்தாள்.
சுவாதி; விடுங்க. இங்க ஹால்ல ஒன்னு இருந்ததை. நான் அவருக்கு கொடுத்திட்டேன்.
சிவராஜ்ஜும் சுவாதியும் சிரித்து கொண்டே விடை பெற்றனர். சிவராஜ் போனதும் கதவை சாத்திவிட்டு, அவளின் உதட்டை பின்னங்கையால் துடைத்த கொண்டே வந்தாள். ராம் ஹாலுக்கு வந்தான். அவளை பார்த்து சிரித்தான். சுவாதி; ஒரு கர்ச்சீஃப் தேட எடுக்க இவ்வளவு நேரமா
ராம்: இல்ல சுவாதி நீ சொன்ன இடத்துல கர்ச்சீஃப் இல்ல பெட்ரூம்மிற்குள் நுழைந்தபடி பேசினாள்.
சுவாதி: சரி விடுங்கோ. நான் குளிச்சிண்டு வந்திடுறேன். சஹானாவை பார்த்து கொங்கோ
சுவாதி பாத்ரூம் சென்று குளிக்க ஆரம்பித்தாள். அவளின் உடலை எதிரில் இருந்த கண்ணாடியில் பார்த்தாள். அவளின் உடலில் பட்டு நீர் வடிந்து கொண்டிருந்தது. அவளின் உடல் அழகை பார்க்கும் போது அவளுக்கு சந்தோசமாக இருந்தது. நேற்று அவளின் கள்ள காதலனுக்காக இதே கண்ணாடி முன் நின்று மேக்கப் போட்டதை நினைவுக்கு வந்தது. அவளுக்கு அழுகை முட்டிக் கொண்டு வந்தது. எப்படியிருந்த அவளின் வாழ்க்கை இப்படி திசைமாறியதை நினைத்து கதறி அழுதாள். நடந்த சம்பவங்கள் எல்லாம் அவளின் நினைவலையில் வந்து போயின. சிவராஜ்ஜின் வார்த்தைகள் “நீ ரொம்ப அழகாயிருக்க” ராம்மின் வார்த்தைகள் “நீ ரொம்ப அழகாயிருக்க”, சிவராஜ்ஜின் வார்த்தைகள் “நீ தேவதை, உன் அழகு உனக்கு கிடைச்ச வரம். அத வைச்சு உன்னையும் சந்தோமா வைச்சிக்கலாம்.” தலையை நிமிர்த்தி கண்ணாடியை பார்த்தாள்.அழுது கொண்டே அதனருக்கே சென்று கப்போர்டை திறந்தாள். அதனுள் நேற்று வைத்த லிப்ஸ்டிக்கை எடுத்தாள். அதை தனது உதட்டில் இடமிருந்து வலம் பூசினாள். மீண்டும் சிவராஜ்ஜின் வார்த்தைகள் நினைவுக்கு வந்தது. “உன்னை நல்லா பாத்துக்கோ, உடம்பை அழகா வச்சுக்கோ. சந்தோசமா இரு. இளமை போச்சுனா திரும்ப வராது, இருக்குறப்போ நல்ல அனுபவிச்சிடுனும், அழகு இருக்குறப்பவோ பயன்படுத்திக்கோ.”
அப்படியே கீழே உட்கார்ந்து கால்களை கட்டிக் கொண்டு அழுதாள். காலையில் சிவராஜ் பேசிய வார்த்தைகள் அவளின் நினைவில் வந்து போயின. ராம்மிடம் பேசியவற்றை நினைத்து பார்த்தாள்.
சுவாதி: ஹூஹூம். அப்படியா, அப்படி அழகா என்னத்த கண்டீங்க
ராம்(சிரித்தபடி): என்னத்தையா? எல்லாம் தான்
சுவாதி: உண்மையிலேயே அழகை ரசிச்சிருந்த எது அழகுனு தெரியும். சும்மா வாய் வார்த்தைக்கு சொன்னா
சிவராஜ்: உன்னை நல்லா பாத்துக்கோ, உடம்பை அழகா வச்சுக்கோ. சந்தோசமா இரு. இளமை போச்சுனா திரும்ப வராது, இருக்குறப்போ நல்ல அனுபவிச்சிடுனும், அழகு இருக்குறப்பவோ பயன்படுத்திக்கோ
சுவாதியின் குழப்பங்கள் முடிவுக்கு வந்தது. அழுகையை நிறுத்திவிட்டு எழுந்தாள். ஏதோ ஒன்றை திடமாக முடிவு எடுத்தது போல் இருந்தது
சுவாதி குளித்துவிட்டு பாத்ரூம்மை விட்டு வெளியே வந்தாள். அவள் இனி என்ன செய்ய வேண்டும், எப்படி இருக்க வேண்டும் என திடமாக முடிவு செய்துவிட்டாள். வெளியே வந்த சுவாதி, ஊதா நிற புடவை அணிந்தாள். புடவை கொஞ்சம் பழசானதால் சற்று டிரான்ஸ்பரன்டாக இருந்தது. கண் மை, ஃபேர்னஸ் கிர்ம், பவுடர் என லேசாக மேக்கப் போட்டு கொண்டாள். தாலி சங்கிலியை எடுத்து சிவராஜ்ஜிற்கு பிடித்தது போல புடவைக்கு வெளியே போட்டாள். அவளின் அழகை பார்த்து ரசித்து புன்னகைத்தாள். வெளியே ராம் டிவி பார்த்து கொண்டிருந்தான். சுவாதி வருவதை பார்த்த ராம், அவளின் அழகில் மயங்கி அவளையே பார்த்துக் கொண்டிருந்தான். சுவாதி அதனை கண்டும் காணாதது போல மனதிற்குள் ரசித்தபடி கிட்சனுக்கு சென்று வேலை செய்ய தொடங்கினாள். அவள் கிட்சனுக்குள் போனபின் ராம் சுய நினைவிற்கு வந்தான். அவளின் அழகுக்கு காரணம் என்ன என யோசித்தான். சுவாதி இன்று வழக்கத்திற்கு மாறாக அவளின் புடவையை இடுப்புக்கு கீழே கட்டியிருந்தாள். மேலும் அவள் வழக்கத்தை விட டைட்டாக புடவையை கட்டியிருப்பதால் அவளின் உடல் வளைவுகள் வெளியே தெரிந்து அவளை அழகாக காட்டியது
இதை உண்ர்ந்ததும் ராம் மனதிற்குள் குழம்பினான். இதை எப்படி எடுத்து கொள்வது என அவனுக்கு புரியவில்லை. கிட்சன் பக்கம் திரும்பி தான் நினைத்தது சரியா என தெரிந்து கொள்ள சுவாதியை பார்த்தான். அவள் உடலின் கீழ் பகுதி டேபிளால் மறைக்கப்பட்டிருந்ததால் அவளின் வயிற்றுக்கு கீழே அவனால் பார்க்க முடியவில்லை. அவளின் மேல் உடலில் புடவை சற்று இறுக்கமாக தான் இருந்தது. ஆனால் கிட்சனில் சமைக்கும் போது அவள் எப்போதும் அப்படி தான் கட்டியிருப்பாள். இரண்டு, மூன்று நாளாக அவள் தாலியை வெளியே போட்டிருப்பதையும் நினைத்தான். சுவாதி அவன் பார்ப்பதை உணர்ந்து சிரித்தாள். அவனும் பதிலுக்கு சிரித்துவிட்டு, டீவியில் மூழ்கினான்.
ஒரு மணி நேரம் கழித்து சமைத்து முடித்துவிட்டு சுவாதி களைப்புடன் சோபாவில் வந்து உட்கார்ந்து ராம்முடன் டீவி பார்த்தாள்
ராம்: சுவாதி நீ இப்பல்லொம் ரொம்ப அழகா தெரியிர. உன் முகத்துல எப்போதும் ஒரு சந்தோசம் தெரியுது, அதை பாக்க எனக்கும் சந்தோசமா இருக்கு.
சுவாதி; ம்ம்ம். நம்ம கஷ்ட காலமெல்லாம் முடிஞ்சிடுச்சு. இனி எல்லாம் நல்லது தான். பாருங்க எங்கயும் நகர முடியாம படுத்தபடுக்கையா இருந்தீங்க. இப்ப வீல் சேர்ல நீங்காள வீட்டுக்குள்ளே போய்ட்டு வரீங்க. டீவி பாக்கிறீங்க. பேப்பர் படிக்கீறீங்க. ஸ்ரேயாவோட விளையாடிறீங்க. இத பாக்க எனக்கு சந்தோசமா இருக்கு. இது எல்லாத்துக்கும் காரணம் சிவராஜ் சார் தான்.
ராம், சிவராஜ்ஜை பற்றி சுவாதி பெருமையாக பேசியதை நினைத்து மகிழ்ந்தான். இந்த வீட்டிற்கு வருவதற்கு முன் அவள் சிவராஜ்ஜை பற்றி குறை கூறிக் கொண்டிருந்தாள். இப்போது, அவள் சிவராஜ்ஜை புரிந்து கொண்டாள் என நினைத்தான்.
ராம்: இப்ப சிவராஜ் அண்ணனை பத்தி புரிஞ்சிட்ட போல. அவரை பத்தி நீ தான் தப்பா பேசின்டிருந்த
சுவாதி ராம்மின் கண்களை பார்த்து பேசினாள்.
சுவாதி: ம்ம்ம். அவரை நான் இப்ப புரிங்சிண்டேன். அவர் என்ன நினைக்கிறாரு, அவருக்கு என்ன வேணும், அதை எப்படி கேட்பாரு, எல்லாம் புரிஞ்சிண்டேன்.