அருண்: ச்சே……. வட போச்சா
பிரேமா: அவங்க புல்டே வெளில போனாலும் நான் பாதி தான் தருவேன், ஏன்னா கொஞ்சம் க்ண்ட்ரொல் பண்ணனும்டா…
அருண்: சரி
பிரேமா: என்னடா கோவமாயிட்ட போல, புரிஞ்சிக்கடா. எனக்கு வயசுக்கு வந்த 2 பேற வச்சிக்கிட்டு இப்டி பேசவே கூச்சம் தாளல, இதுல உடனேயே மொத்தமும் கேட்டா எப்டி டா……… சொல்லு
அருண்: சரி ஓக்கே…… நீயா உன்ன தர வரைக்கும் ஃபுல்லா உன்ன அனுபவிக்க மாட்டேன், போதுமா?
பிரேமா: இதான் என் செல்லம்…. என்று நெட்டி முறித்தாள்
அருண்: அது சரி நான் எப்புடி அவன் இல்லாதப்போ வரது. அவன் வந்து பாக்குரப்போ நான் இருந்தா சந்தேகம் வராதா?
பிரேமா: டேய் அவன் எப்பொடா உன் கிட்ட சொல்லாம வெளில போய்ருக்கான், அப்போலாம் அவன் வாரப்ப நீ இங்க இருந்ததே ஈல்லியா?
அருண்: சரீ தான் ஆண்டிம், அப்போ நமக்குல்ல எந்த தகாத உரவும் இல்லியே! ஆனா இப்போ அப்பிடியா?
பிரேமா: அது அவனுக்கு தெரியாதேடா….!
அருண்: சரி தான் இருந்தாலும்………………..
பிரேமா: டேய் நீ இதுக்கு சரி வரமாட்ட டா, கடைசி வரைக்கும் என் பொன்ன பாத்து கையடிக்க தன் டா நீ லாயிக்குபடுவ
அருண்: ஏன் ஆண்டி இப்போ கிண்டல் பண்ணுரிங்க?
பிரேமா: பின்னே ஒரு பொன்னு நானே ஒகே சொல்லிட்டேன் அப்புரம் என்ன உனக்கு?
அருண்: சரி ஆன்ட்ட
பிரேமா: கொஞ்சமா தொடுரதுக்குள்ளயே நீ இப்டி பயபடுரியேடா, இடதுல இப்பயே மொத்தமும் வேனும் நு அடம் பிடிக்குர
அருண்: சரி ஆன்ண்ட்டி வரேன் போதுமா…
பிரேமா: இப்போ எதுக்கு மரியாதையா ஆன்ண்ட்டி-ங்குர?
அருண்: அதுவா?…. டைம் ஆச்சில திடீர்னு 2 பேரும் எழுந்து வந்துட்டாங்கனா? அதான்..
பிரேமா: பரவாலியே……… நான் கூட இத யோசிக்காம போயிட்டென்
அருண்: எப்புடி யொசிப்பிங்க, என்ன விடவும் உங்கலுக்கு தான வெறி கூடிரூச்சி…….——என்று கூறி சிரித்தான்
பிரேமா: பச்ச்ச்ச்ச்ச்ச்ச்ச்சீசீ……………… போடா —-என்று வெக்கமாய் சினுங்கினாள்
அருண்: சரி, நான் கிள்ம்புரேன்
பிரேமா: சாப்புட்டு போயேண்டா
அருண்: என்னைக்கு உன் பாலையும் தேனையும் ருசிக்கிறேனோ அன்னைக்கு தான் உங்க கையாள சாப்புடுவேன் என்றான்
பிரேமா: சரிடா, நீ ஆசைபட்டது போல அன்னைக்கு உனக்கு ஸ்பெசல் விரூந்து தரேன்.
சரி என்று எழுந்து வாசல் வரை சென்றவன் திரும்பி வந்து பிரேமா-வின் அருகில் நின்று எதயோ தேடுவதை போல பார்த்து கொண்டிருந்தான்
பிரேமா: என்னடா தேடுர? — என்று எழுந்து அவன் பக்கம் வந்தாள்
அருண்: ஒன்னும் இல்லை
என்று சொல்லி பிரேமா-வின் இரு பால் சுரக்கா பூ பந்துகளையும் இருக்க பற்றி பிதுக்கிவிட்டு ஓடி கதவின் அருகே நின்று இதுக்கு தான் என்று சொல்லி பழிப்பு காமித்தான். அவனின் செய்கையால் அதிர்ந்தாலும் யாரும் கவனிக்கவில்லை என தைரியம் அடைந்தாள்…. அருணின் சைகைக்கு பதில் சைகை செய்து பழிப்பு காட்டிக்கொண்டு அவன் போவதையே கண் கொட்டாமல் பார்த்துக்கொண்டிருந்தாள்.
ஒரே நாளில் இப்படியாக தன் மகன் வயதையொத்த ஒருவனிடம் கவிழ்ந்ததை எண்ணி வியந்து, இனீ என்ன ஆகுமோ என எண்ணினாள்.
அவன் சென்றதும் தன் பிள்ளைகளை எழுப்பி கொஞ்சம் சாப்பிட வைத்து கொண்டு அருந்த டீ போட்டு கொடுத்தாள். அதனை அருந்தி கொண்டு சுகந்தா மீண்டும் படிக்க சென்றாள். குட்டி எப்பவும் போல தன் காதலியுடன் கடலை வருக்க சென்றுவிட்டான். பிரேமா-வும் தன் ஒரே பொழுது போக்கான டிவி-யை போட்டு அமர்ந்தாள்.
அவள் முன் டிவி ஓடி கொண்டிருந்தாளும் அவலின் மனம் என்னமோ அதில் லயிக்கவில்லை. மாறாக நாளை மறுநாள் அருணுடன் செய்ய போகும் சில்மிஷங்களையே எண்ணிக்கொண்டிருந்தாள். எப்போ தான் இந்த 2 நாள் போக போகுதோ என்று எண்ணிணாள். பிறகு எப்போதும் போல் எல்லோறும் சாபிட்டுவிட்டு போய் படுத்தனர்.
எப்படியோ தூங்கி போன பிரேமா அசதியில் காலை 6 மணிக்கு எழுந்து வேலைகளை தொடங்கினாள். அது போலவே பக்கத்து தெருவில் வசிக்கும் நம் ஹீரோ-வும் 6 மணிக்கு எழுந்து சென்று கடற்கரையில் தன் மித ஓட்டத்தை தொடங்கினான்.
(கடற்கரை-ன்னதும் யொசிக்காதிங்க இந்த கதை கன்னியாகுமரி-ல நடக்குரது போல எழுதப்படுது)
பிரேமா வழக்கம் போல் தனது 2 பிள்ளைகளையும் திட்டி திட்டியே எழுப்பினாள். எழுந்த இருவரும் காலை அலுவல்களை முடித்து விட்டு சுகந்தா படிக்கவும், குட்டி ஊர் சுத்த செல்வதாய் சொல்லிவிட்டு தன் நண்பனை பார்க்க சென்றான்.