அருண்: இனி எதுக்கு சாப்பாடு, ஈவினிங்க் டீ குடிச்சா போராதா?
பிரேமா: என்னடா மதியம் டீ-யா?
அருண்? பின்னே….. மதியம் 3 மணிக்கு சாப்புடுரதுக்கு பதிலா 4 மணிக்கு டீ-யே குடிச்சிடலாம்
பிரேமா: என்ன ஒலருர. –என்று மணியை பார்த்தால் பிரேமா
பிரேமா: ஐயோ….. சரி தான்டா மணி 3 ஆயிடுச்சி….. இவ்ளோ நேரம் ஆகியும் இந்த பசங்க இன்னும் சப்பிட கூப்பிடவும் இல்லையே
என்று தாய்களுக்கே உரிய பாசத்தால் தன் பிள்ளைகளை காண அவர்களின் அறையை நோக்கி சென்றாள். அங்கே சுகந்தா-உம் குட்டி-யும் தம் தம் அறையினுள் தூங்கிக்கொண்டிருந்தனர்.
சற்று ஆறுதல் அடைந்து கிழே வந்தாள், அங்கு சோபாவில் உக்கார்ந்து கொண்டு பிரேமா-வின் மார்பு பழங்களை பார்த்து கொண்டு உத்ட்டை சுழித்து கொண்டிருந்தான் அவளின் வருங்ககால காமாந்தக புருஷன். பதிலுக்கு தானும் உதட்டை சுழித்து சிரித்து கொண்டே அவன் பக்கம் வந்து அமர்ந்தாள் பிரேமா. மப்பும் மந்தாரம்முமா கும்முனு ஒர்தித்தி பக்கத்துல இருந்தா யாரு தான் சும்மா இருப்பா?, நம்ம பையனும் அதுக்கு விதிவிலக்கு இல்ல.
அருண்: ஆண்ட்டி, 2 பேரும் என்ன ப்ண்ணுராங்க?
பிரேமா: நல்ல தூக்கம்டா….. உனக்கு பசிக்கலயா?
ஆருண்: பசிக்குது…. ஆனா நீங்க தான் பந்தி வைக்கமாட்டுரீங்கலே
பிரேமா: டேய் அதான் உனக்கு பெர்மிசன் தந்து கொஞ்ச நாள் பொறுக்க சொல்லிருக்கேன்ல, அப்புரம் ஏன்?
அருண்: கொஞ்சமா ஸ்னாக்ஸாச்சும் போடலாம்ல
பிரேமா: அப்புடினா…….?
அருண்: அதான் பால், தேன்னாச்சும் தரலாம்ல
பிரேமா: அதான பாத்தேன் பையன் ஏதோ சம்மந்தம் இல்லாம பேசுரானேனு இப்போ தான தெரியுது சாருக்கு எடுத்த உடனே எடுப்பா இருக்க என் மாரு கேக்குதா?
அருண்: ஈ….. யென பல் இழித்தான்
பிரேமா: அதுக்கும் நாள் இருக்குடா……
அருண்: என்னைக்கு ….. –என்றான் சற்று எரிச்சலாய்
பிரேமா: கோவபடாத என் செல்லம்… சுகந்தா இன்னும் 2-நாள்ல எக்ஸாம்ம் எழுத போராடா…. அதனால உன் பிரண்ட் அவனுக்கு நாளைக்கு இருந்த இண்டட்வியூ-வ கூட சுகந்தா-வ கூப்டுரதுக்கு வேண்டி மாத்தி வச்சிட்டான்.
அருண்: அப்புடினா……………….!!!!!!!!!!!!!!!!
பிரேமா: ஆமாடா……… நாளை மறுநாள் என்ன தவிர வீட்டுல யாரும் இல்ல
அருண்: அப்போ புல் மஜா தான் என்று பிரேமா-வை இருக்கி கொண்டான்
பிரேமா: புல் எல்லாம் இல்ல, பாதி தான். அதனால நீ கேட்ட பால் தேன்ல எது வேனும்னு நீயே முடிவு பண்ணிகோ…. ஏன்னா அவங்க மதிய சாப்பாடுக்கு வந்திடுவாங்க