டீச்சரம்மா.. Part 3 67

அதனாலோ என்னவோ? சரண் அடிக்கடி நெளிந்து கொண்டிருந்தான். அதை உணர்ந்த நான், மனதுக்குள்ளேயே சிரித்தபடி “என்ன சரண்? யூரின் ஏதும் போகனுமா?” என்றேன்.

உடனே மறுக்காமல் “ஆமாம் டீச்சர்..” என்று சொல்ல, நான் பாத்ரூமைக் காட்டி போய் வரச் சொன்னேன்.

சரண் பாத்ரூம் போனதும் நான் கிச்சனுக்கு சென்று தண்ணீர் குடித்து கொஞ்சம் ஆசுவாசப் படுத்திக்கொண்டேன். “அம்மு.. ரிலாக்ஸ்.. இந்த மாதிரி சந்தப்பத்துலதான் நீ நிதானமா இருக்கனும். சரணும் செம மூடுல இருக்கான் நீயும் அதே மாதிரி இருக்க. இன்னைக்கு நீ ரொம்ப அமைதியா உணர்ச்சி வசப்படாம இருக்கனும்..” என்று எனக்கு நானே ஆறுதல் சொல்லிக்கொண்டேன்.

நான் மீண்டும் பழைய இடத்தில் வந்து அமர, சரண் அதுவரையிலும் வெளியே வரவில்லை.

“என்ன இது? பாத்ரூம் போனவனை இன்னும் காணவில்லையே!” என்று நான் பாத்ரூம் அருகே சென்று “சரண், இவ்ளோ நேரம் உள்ள என்னடா பண்ணிட்டு இருக்க?” என்று சொன்னதும் “ஒரு நிமிஷம் டீச்சர்..” என்று சொன்னவன், கொஞ்ச நேரத்தில் கதவைத் திறந்தான்.

அவன் முகம் பேயறைந்ததைப் போல இருந்தது. ஏதோ பதட்டமானவன் போல காணப்பட்டான்.

“என்னடா இவ்ளோ நேரம்?” என்று நான் சொன்னதும் “ஒன்னுமில்ல டீச்சர்..” என்று சொன்னான்.

பின்னர் நானும் அவனும் பாடத்தை தொடர ஆரம்பித்தோம். ஆனால் அவன் வழக்கத்தைவிட அன்று எனக்கு மிக நெருக்கமாகவே இருந்தான். அவன் உடம்பிலிருந்த வந்த ரேஜா மணம் கலந்த வியர்வை வாசம் என்னை என்னவோ செய்தது.

என்னால் அன்று பாடத்தில் கவனம் செலுத்த முடியவில்லை. அவனும் நிலைமையும் அப்படித்தான் இருந்தது.

அதனால் சரணை வீட்டுக்கு போகச் சொல்லலாம் என்று நினைத்து, புத்தகத்தை சட்டென மூடினேன்.

அதைக் கண்டதும் அவன் “என்னாச்சு டீச்சர்? ஏன் பாதியிலேயே புத்தகத்தை மூடிட்டீங்க?” என்றான்.

“சரண், இன்னைக்கு எனக்கு கொஞ்சம் உடம்பு சரியில்ல. அதனால நீ போய்ட்டு திங்கள் கிழமை வா..” என்று சொன்னேன்.

ஆனால் அவனோ “ஏன் டீச்சர் உடம்புக்கு என்ன?” என்றான்.

“என்னன்னு சொல்லத் தெரியல சரண். உடம்பு கொஞ்சம் அசதியா இருக்கு. அதனால என்னால உனக்கு பாடம் சொல்லித்தர முடியலை. நீ கிளம்பு..” என்றேன்.

“பரவாயில்ல டீச்சர். ஆனா நான் கொஞ்ச நேரம் உங்க வீட்டுல இருந்துட்டு போறேன். ஏன்னா டியூசன் வந்த கொஞ்ச நேரத்திலேயே நான் வீட்டுக்கு போனா, அக்கா சந்தேகப்படுவாங்க..” என்றான்.

என்னடா இவன்? கிளம்ப மறுக்கிறானே என்று சங்கடத்தில் மாட்டிக்கொண்டதைப் போல உணர்ந்தேன். அதனால் உடனடியாக சிந்தித்து ஒரு முடிவெடுத்து “சரி சரண்.. நான் உனக்கு இன்னும் கொஞ்ச நேரம் சொல்லித்தரேன். அப்புறம் நீ கிளம்பு. உன் அக்கா கேட்டா, டியூசன் சீக்கிரமா முடிஞ்சிருச்சுன்னு சொல்லு..” என்றேன்.

“சரி டீச்சர்..” என்று சொன்னவனின் முகம் பிரகாசித்தது.

நான் மீண்டும் பாடத்தை தொடர ஆரம்பித்தேன். அப்போது அவன் நெருக்கமும் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக அதிகமானது. அவன் தொடை என் தொடையோடு உரச ஆரம்பித்தது.

எனக்கு இதயம் படபடக்க, வாய் உளற ஆரம்பித்தது.

உடனே “என்னாச்சு டீச்சர்?” என்று சட்டென என் தொடையில் கைவைத்துவிட்டான் சரண். எனக்கோ அவன் தொட்ட அந்த இடத்தில் சுள்ளென ஷாக்கடிக்க, அவன் கையை என் தொடையோடு சேர்த்து அழுத்திப் பிடித்தேன்.

அந்த நிமிடம் அவன் முகம் மீண்டும் பிரகாசமானது. “நான் என்ன செய்கிறேன்? இப்படியே போனால்.. ஐயோ..” என்று பதறியடித்து எழுந்து நின்றேன்.

2 Comments

  1. Next irukka ilai Sonu

Comments are closed.