டீச்சரம்மா.. Part 3 67

அப்போது பத்தாம் வகுப்புக்கு மதியம் பாடம் எடுக்கும் டீச்சர் வராததால் அவர்களை வீட்டுக்கு கிளம்பச் சொன்னார் ஹெட்மாஸ்ட்டர். பத்தாம் வகுப்பு மாணவர்கள் கிளம்பியதும், அவர் என்னிடம் வந்து “டீச்சர், எனக்கு ஒரு முக்கியமான வேலை இருக்கு. அதனால நான் கிளம்புறேன். நீங்க க்ளாஸ் முடிஞ்சதும் வாட்ச்மேன்கிட்ட சொல்லிட்டு கிளம்புங்க..” என்று சொல்லிவிட்டு கிளம்பிவிட்டார்.

அப்போது அந்த பள்ளிக்கூடத்தில் நானும், என் வகுப்பு மாணவர்கள் மட்டுமே இருந்தோம். வேறு ஆசிரியர்கள் யாருமில்லாமல் நானும், என் வகுப்பு மாணவர்கள் மட்டும் அந்த பெரிய பள்ளிக்கூடத்தில் தனியாக இருக்க ஒரு மாதிரியாக இருந்தது.

அதனால் மாணவர்களுக்கு தேர்வு முடிந்ததுமே, க்ளாஸ் முடிந்தது என்று சொல்லி அனைவரையும் கிளம்பச் சொன்னேன்.

மாணவர்கள் எல்லாரும் கிளம்பிப் போனதும், நான் Staff Room-க்கு சென்று எனது கைப்பையை எடுத்துக்கொண்டு கிளம்பினேன். அப்போதுதான் “கிளம்பும்போது வாட்ச்மேனிடம் சொல்லிவிட்டு போங்க..” என்று ஹெட்மாஸ்டர் சொன்னது ஞாபகம் வர, வாட்ச்மேனின் அறை நோக்கி நடந்தேன். அனால் அங்கு வாட்ச்மேனைக் காணவில்லை.

டீ குடிக்க வெளியே எங்காவது போயிருப்பார் என்று அவர் வரும் வரைக்கும் காத்திருக்கலாம் என்று அவர் அறைக்கு பக்கத்திலேயே நின்றிருந்தேன்.

ஆனால் வெகு நேரமாகியும் அவரைக் காணவில்லை. எங்கே போயிப்பார் என்று அவரை தேடிப்பார்க்கலாம் என்று ஒவ்வொரு ப்ளாக்காக தேடிப்பார்க்க, கெமிஸ்ட்ரி லேப் அருகே யாரோ முனகுவது போல சத்தம் கேட்டது. அதனால் மெதுவாக கெமிஸ்ட்ரி லேப் பக்கம் செல்ல அதன் கதவு வெளிப்பக்கமாக திறந்து, உள் பக்கமாக தாளிட்டு இருந்தது.

உள்ளே “சீக்.. சீக்கிரம் முடி..ப்பா. ஆஆஆஆ.. யாராச்சும்ம்.. வந்திட போறாங்க..” என்று சிந்துஜா டீச்சரின் குரல் கேட்க, “பயப்படாததிங்க டீச்சர். ஹெட்மாஸ்டர் கிளம்பிட்டாரு. ஸ்கூல்ல அம்ருதா டீச்சர் மட்டுந்தான் இருக்காங்க. அவங்களும் க்ளாஸ் முடிக்க, 4 மணியாகும்ன்னு ஹெட்மாஸ்டர் சொல்லிட்டுதான் போனார். 4 மணிக்கு இன்னும் ஒரு மணி நேரம் இருக்கு..” என்று வாட்ச்மேனின் குரல் கேட்டது.

உள்ளே இருவரின் குரலும் சதாரணமாக இல்லை. அவர்கள் முனகுவதையும், சப் சப் சப் என்று வரும் சத்தத்தையும் வைத்துப் பார்க்கும்போது உள்ளே சிந்துஜா டீச்சரின் உரலில், வாட்ச்மேன் மாவு இடித்துக்கொண்டிருக்கிறான் என்பது புரிந்தது.

நான் மனதுக்குள் “அடிப்பாவி! பட்டப்பகல்ல.. வேலை செய்யுற இடத்துல.. அதுவும் ஒரு பள்ளிக்கூடத்துல இப்படி தேவுடியா மாதிரி ஓல் வாங்கிக்கிட்டு இருக்காளே, இந்த அரிப்பெடுத்த தேவுடியா..” என்று நினைத்துக்கொண்டே அங்கிருந்து நகர நினைக்கையில், ஒரு டீச்சராக இல்லாமல், ஒரு பெண்ணாக என் மனம் அங்கிருந்து நகர மறுத்தது.

என் கண் முன்னே நடக்கும் அந்த ஓலாட்டத்தை எப்படியாவது பார்க்க வேண்டும் என்று எனக்குள் ஒரு விபரீத ஆசை தோன்ற, உடனே என்ன செய்வது என்று யோசிக்க ஆரம்பித்தேன்.

அந்த கெமிஸ்ட்ரி லேப்பின் அனைத்து ஜன்னல் கண்ணாடிகளும் கண்ணாடியால் ஆனவை. ஆனாலும் உள்ளிருக்கும் எதையும் பார்க்க முடியாது. இருந்தாலும் ஒரு ஜன்னல் கண்ணாடியில் லேசாக பிளவு ஏற்பட்டு கொஞ்சமாக உடைந்திருந்தது.

அது ஒன்றே போதுமே என்று நினைத்தவள், அந்த சிறிய ஓட்டை வழியாக உள்ளே என்ன நடக்கிறது என்று ஒரு கண்ணால் எட்டிப் பார்த்தேன்.

உள்ளே அந்த தேவுடியா சிந்துஜா டீச்சர், ஒரு பெரிய மேசையில் மல்லாக்கப் படுத்திருந்தாள். அவள் புடவை தரையில் கிடக்க, அவள் ஜாக்கெட் கொக்கிகள் கழட்டப்பட்டு, இருபுறமும் விரிந்து கிடக்க, அவளது தொங்கிப்போன முலைகள் ரெண்டும் இரண்டு புறமும் சரிந்து கிடந்தன.

அவள் பாவாடை இடுப்பு வரை தூக்கி விடப்பட்டிருந்தது. சிந்துஜாவின் காலை அகல விரித்து தூக்கிப்பிடித்தபடி, வாட்ச்மேன் நின்றபடியே அவள் கூதியில் கும்மாங்குத்து குத்திக்கொண்டிருந்தான்.

அப்போதுதான் என் கவனம் வாட்ச்மேன் பக்கம் திரும்பியது. அவனுக்கு வயது 40 இருக்கலாம். வாட்ச்மேன் என்றாலே, பெரிய மீசை, பயில்வான் போன்ற உடல் என்ற நினைப்பு தன்னாலே வரும். ஆனால் அவனோ, அதற்கு மாறுபட்டவன். சிறிய மீசை, அளவான உடம்பு, உயரமும் கொஞ்சம் குறைவுதான். எப்போதும் காக்கி சட்டை மற்றும் பேண்டில் கையில் ஒரு பிரம்போடு அலைந்துகொண்டிருப்பான்.

2 Comments

  1. Next irukka ilai Sonu

Comments are closed.