‘அப்படி சொல்லு உன் முலையில பால் குடிச்சா தான் குடிச்சி முடிக்க ஒரு நாள் ஆகுமே, அவ்வளோ பெருசா வளர்த்து வச்சிருக்க. அதான் ரெண்டு பேரும் நேரம் போனது கூட தெரியாம கிடந்திருக்கீங்க’
‘ச்சீ, சும்மா இரேண்டி, ஏன்டி இப்படி படுத்துற என்னை, எனக்கும் ஒரு நேரம் வரும் அப்போ வச்சிக்குறேன் உன்னை’
‘ஓஒ உன் புள்ளைய கட்டிக்கிட்டு என்னை வச்சிக்கிரியா, எனக்கு ஒன்னும் பிரச்சனை இல்லப்பா’
‘ச்சீ, வெக்கமே இல்லடி உனக்கு’ என்று திவ்யா முகம் சிவக்க.
‘ஆமாண்டி எனக்கு வெக்கம் இல்ல உனக்கு நிறையத்தான் இருக்கு, முதல்ல ரெண்டு பெரும் சாப்பிடுங்க…’ என்று சொல்லி சாந்தி உணவை பரிமாற, ஹரிஷும் திவ்யாவும் சாப்பிட்டு முடித்தார்கள்.
‘திவ்யா, நாளைக்கு நாள் நல்லா இருக்கு, உன்னை காலைல வீட்டுக்கு கூட்டிட்டு போயிட்டு, சாயங்காலம் உனக்கும் ஹரிஷுக்கு நிச்சயதார்த்தம் பண்ணிடலாம்னு இருக்கேன்’ என்று செண்பகம் கூற, திவ்யா கல்யாண கலை முகத்தில் தெரிய ‘சரிம்மா’ என்று அமைதியாக தலையை குனிந்த படி தலை ஆட்டினாள்.
‘ஐயையோ நிச்சயம் பண்ணிட்டா நம்ம குடும்பத்துல மாப்பிள்ளையும் பொண்ணும் பாத்துக்க கூடாதே’ என்று சாந்தி கூற, திவ்யாவும் அதை அறிந்தவளாய் ‘ஆமாம்மா, நம்ம குடும்பத்துல நிச்சயம் பண்ணா, மாப்பிள்ளையும் பொண்ணும் கல்யாணம் வரைக்கும் பாத்துக்கவோ பேசிக்கவோ கூடாதே’ என்று பதறினாள்.