‘ஆமா அவ இனிமேதான் கெட்டு போக போராளாம்மா, ஒரு வருஷமா அவ முன்னாடிதான் எல்லா சில்மிஷமும் பண்றான் உன் பேரன், அவா நீ நெனைக்குற மாதிரி குழந்தை எல்லாம் இல்லம்மா. அவளுக்கு எல்லா விஷயமும் தெரியும், வெளிய காமிச்சிக்காம இருக்கா அவ்வளவுதான். நாங்க போடுற ஆட்டத்த பார்த்துட்டு அவா இன்னும் பொறுத்துட்டு இருப்பாளா என்ன, சீக்கிரம் குத்த வச்சிடுவாம்மா’ என்று காயத்ரியின் உண்மை சொருபத்தை சாந்தி கூற செண்பகம் கொஞ்சம் தடுமாறியே போனாள்.
‘ஆத்தாள மாதிரியே வருவான்னு சொல்லு’ என்று சாந்தியை தூறு ஏற்ற, ‘இப்போ நீ ஏன் என்ன இழுக்குற, நம்ம குடும்பத்துல நான் மட்டும் தான் அவுத்து போட்டு அலையிற மாதிரி. இந்நேரம் அங்க ஹரிஷ் அக்காவ சும்மாவா விட்டு வச்சிருப்பான்னு நெனைச்ச, இல்ல அவன் சும்மா இருந்தாலும் அவ சும்மா இருக்க விடுவாளா’ என்று சாந்தி பதில் சொல்ல.
‘விடுடி, எல்லாரும் சந்தோசமா இருந்தா சரிதான், உன் அக்கா பாவம்டி, என் தம்பி அவல அந்த விஷயத்துல எப்படி கவனிச்சிக்கிட்டானு தெரியாது ஆனா வருஷம் பூரா அவ என்கூட வெளியதான் படுப்பா, வருஷத்துக்கு மூணு நாலு நாளுத்தான் உள்ள படுப்பா. அவளுக்கு ஹரிஷ் இப்போ ரொம்ப தேவை தான். அதான் அவ உடம்பு தேறினதும் சட்டு புட்டுன்னு கல்யாணத்தை பண்ணி வச்சிடலாம்னு பாக்குறேன், அப்புறம் புருஷன் பொண்டாட்டியா உன்ன மாதிரி அவங்களும் சந்தோசமா அலையட்டும்’ என்று சொல்லி செண்பகம் பெருமூச்சி விட…
‘அதுவும் சரிதான்மா, நீ உன் பேரன் ஹரிஷ சாதாரணமா நினைக்காத, நாம சம்மதிச்சாலும் சம்மதிக்கலனாலும், நமக்கு தெரிஞ்சோ தெரியாமலோ அவன், அவன் அம்மாவ எடுத்துக்க தான் போறான், அத நம்மலே கொடுத்துட்டா எல்லாருக்கு மனசு நிம்மதியா இருக்கும்’ என்றாள் சாந்தி.
‘அதுவும் சரிதாண்டி.. சரி நீ போய் குளி, அம்மா சமைக்குறேன்’, என்று சொல்லி செண்பகம் அடுப்படிக்குள் நுழைந்தாள். தரையில் இருந்து எழுந்த சாந்தி, தன் சேலையை கழற்றிக்கொண்டே, அடுப்படி வாசலில் நின்று, ‘அம்மா பெரிய துண்டு எதாவது இருந்தா கொடேன், அத கட்டிக்கிட்டு என் பாவாடையையும் துவச்சி போட்டுடுறேன்’ என்று சாந்தி கேட்க,
Thanks for the post. . .
Next 4 please
Hi