என்ன வாழ்க்கைடா இது – End 169

“போண்ணா”
“உன் இஷ்டம்”
“சரிண்ணா ” வேண்டா வெறுப்பாக சொன்னாள்.
“கவலைப்படாதடி…..அம்மாவும் உனக்கு துணையா இருப்பா”
“…ஆனா…..உன் முன்னாடி நான்…”
“என்ன? ”
“டிரஸ் இல்லாமலா? ”
“பின்ன”
“ச்சீஈஈ”
“ஏண்டி……எவனோ அம்மாவோட ரெண்டாவது புருஷனுக்கெல்லாம் காட்டிட்ட….எனக்கு காட்ட மாட்டியா”
“ஐயோ…ச்சீ…நான் போனை வெச்சிடுறேன்…”
கட் செய்துவிட்டாள். என் தாசிகள் இருவரையும் அனைத்துக்கொண்டே இரவைக் கடந்தேன்.
மறுநாள் 10 மணிவாக்கில் நானும் ஷோபனாவும் கிளம்பி பெரியம்மா வீட்டுக்கோ போனோம். பெரியப்பா எப்போதும் போல வெளியே கிளம்பி இருந்தார். எப்படியும் 5 மணிக்குத்தான் திரும்புவார். பெரியம்மாவின் வீடும் ஷோபனா இருந்த அதே ஊர் தான். ஷோபனாவின் வீடு அந்த ஊரின் அவுட்டர்.
பெரியம்மா வீடு ஊருக்குள்ளேயே இருந்தது. எப்படியோ ஒரு இரவு ராகவியை சமாளித்து அவளை ஸ்கூலிற்கு அனுப்பி இருந்தாள் பெரியம்மா சந்திரா. வாயெல்லாம் பல்லாக எங்களை வரவேற்றாள்.
புதுமண தம்பதிகள் மறுவீடு வரும்போது செய்யும் நடைமுறைகள் செய்தாள். பிறகு சமையல் வேலைகளை செய்ய சென்றுவிட்டாள். நானும் ஷோபனாவும் பெரியம்மா-பெரியப்பா புழங்கும் கட்டிலில் உட்கார்ந்தோம்.
“ஷோபி…”
“என்னங்க”
“உன் அப்பா அம்மா படுத்து புரள்ற கட்டில் இது. இதுல வெச்சு ஒன்னை ஓக்கணும் டி”
வெட்கப்பட்டாள்.
“கதவை சாத்திட்டு வரேன்” என்று எழுந்தவளை இழுத்து அணைத்துக்கொண்டேன்.
“வாசக்கதவை உங்கம்மா சாத்திட்டா. கொல்லப்பக்கம் யாரும் வர முடியாது….கவல படாம வாடி செல்லம்”
“ப்ளீஸ்ங்க ”
“நோ வே…..உன் அம்மா பாக்கணும்ன்னு ஆசையா இருக்குடி”
“ச்சீ போங்க…” என்று கொஞ்சியவளை ஒரு செகென்ட் பார்த்தேன். பளார் என்று அரை விட்டேன். அதிர்ந்து என்னை பார்த்தாள். இவளை துடிக்க துடிக்க புணர ஆசை எழுந்தது. முரட்டுத்தனமாக அவள் சேலையை இழுத்து எறிந்தேன்.

என்னை பாவமாக பார்த்தாள். பணிந்தாள். அவள் ஜாக்கெட் கொக்கிகளை உருவினேன். பிராவோடு வாய் வைத்து கடித்தேன். துடித்தாள். அவள் பாவாடையை என் ஒரு கை பதம் பார்த்து கழட்டி எரிந்தது.
அவளை நாய் போல படுக்க வைத்து பின்னால் இருந்து அவள் புண்டையை பார்த்து செருகினேன்.
கொல்லைப்பக்கம் மீன் கழுவிக்கொண்டு இருந்த பெரியம்மா வந்தாள்.
அவள் கண்ணில் பெட்ரூம் கதவு பாதி திறந்து இருப்பதும்….உள்ளே இருந்து வரும் ஓசையும் கேட்டிருக்கவேண்டும்.
“கதவக்கூட சாத்தாம….”என்று வந்தவள் நான் அவள் மக்களிடம் இயங்கும் வேகத்தைப் பார்த்து வைத்த கண் வாங்காமல் கதவு இடுக்கில் நின்றாள். நாய் போல கவிழ்ந்து இருந்த ஷோபனா கவனிக்கவில்லை. நான் கவனித்து விட்டேன். நான் இயங்கி முடித்ததும்…..சின்னப்பெண் போல துள்ளி குதித்து பெரியம்மா இடத்தை காலி செய்தது எனக்கு மேலும் கிக்காக இருந்தது.
நாங்கள் ட்ரெஸ் (நான் வெறும் ஷார்ட்ஸ். ஷோபனா அம்மாவின் செமி-டிரான்ஸ்ப்ரெண்ட் நைட்டியில்) போட்டுக்கொண்டு கிச்சன் வந்தோம். பழைய காலத்து மாடல். நான் ஒரு சிறிய ஸ்டூலில் உட்கார்ந்துக்கொண்டேன். ஷோபனா என் அருகே தரையில் உட்கார்ந்து மாங்காய்கள் அறிந்துக்கொண்டு இருந்தாள் (மீன் குழம்பிற்கு).
“என்ன பெரியம்மா என் ஆட்டம் எப்படி”
“சூரக்குட்டி தான்டா நீ” என்று என்னை பார்த்து திருஷ்டி கழித்துப்போட்டாள்.
“இவ அப்பன் என் அளவுற்கு உன்கிட்ட ஆடி இருக்காரா?”
“வயசு காலத்துல அவர் ஆடாத ஆட்டமா? ”
“ம்….”
“என்ன ம்..?”
“கதை நல்ல இருக்கேன்னு கேட்டேன்”
” கதையா சொல்றேன்….அப்போல்லாம் அவரு ஒரு நைட்டுக்கு 3 ஆட்டம் கூட நின்னு விளையாடுவார்”
“ஓ….ஷோபி குட்டி கேட்டியா? ” என்றேன். ஷோபி வெட்கப்பட்டாள்.
என் அருகில் வந்த பெரியம்மா…”15-16 வருஷத்துல ஷோபி இவ்வளவு சந்தோஷமா இருந்து இப்போதாம்பா பாக்குறேன்” என்று என் தலையை வருடினாள். நான் சொகுசாக அவள் பெருத்த முலைகள் மேற் சாய்ந்துக்கொண்டேன். அவள் சூத்தை வளைத்து அணைத்துக்கொண்டேன்.
“செம உடம்பு பெரியம்மா உனக்கு” என்றேன்.
“ச்சீ போடா” என்றாலே ஒழிய நகரவில்லை. பஞ்சு மெத்தை போல இருந்தாள்.
ஒரு பக்கம் ஷோபனாவுடனான சல்லாபம், மறுபக்கம் காலேஜ் பைனல் இயர் பிசி என்று நாட்கள் ஓட…..இந்த கேப்பில் நான் ராகவியை அவ்வளவாக கண்டுகொள்ளாமல் இருந்துவிட்டேன். ஒரு வித குற்ற உணர்வும் தான் காரணம்.