பசுவும் கன்றும் ஆச்சர்யமாக என்னைப்பார்த்தான.
“சொல்லவேயில்ல மாமா ”
“ஏன்க்கா அம்மா சொல்லலையா”
“மறந்திருக்குமோ என்னவோ தம்பி. கேக்க ரொம்ப சந்தோஷமா இருக்கு தம்பி.”
“தம்பி….ராகவியை மறந்திட மாட்டீங்களே…”
“என்னக்கா…..என் மேல உங்களுக்கு நம்பிக்கை இல்லையா?”
“ஐயோ அப்படி இல்ல தம்பி….தேவிகா முன்னமாதிரி பேசுறதில்லை….” (எங்களிடம் தேவிகா சித்தி என்றோ சித்தி என்றோ மரியாதையாக சொன்னாலும் அம்மாவை பேர் சொல்லித்தான் அக்கா கூப்பிடும். இது அம்மாவின் ஆர்டர். சித்தி என்றால் வயதானவளாக தோன்றும் அல்லவா. அக்கா ஜஸ்ட் 5 வயது தான் அம்மாவை விட சிறியவள்)
“ஐயோ அக்கா…..இப்போ அதோ பழைய தேவிகாவாவே இல்லக்கா….அதை நெனச்சா பயப்படுற?”
“புரியல தம்பி”
“பச்சையா சொல்லட்டுமா…..வளர்ந்த பசங்க இருக்காங்கன்னு கொஞ்சமும் லஜ்ஜை இல்லக்கா அம்மாக்கு. எதோ புதுசா இப்போதான் கன்னிக் கழிஞ்ச புதுப்பொண்டாட்டியாட்டம் அந்தாள் கூட கூத்தடிக்குதுக்கா….”
“…..” சங்கடமாக தலை குனிந்தால் அக்கா….
“அக்கா…..ஒரு பையன் சொல்லக்கூடாது தான்……நல்ல சீன் பாக்குறேன்க்கா….”
“ஐயோ என்ன தம்பி நீங்க….”
“அக்கா….இந்த ஜென்மம் என் ராகவி கூடத்தான்.” என்று சொல்லி ராகவியை கட்டியணைத்து லிப்-கிஸ் கொடுத்தேன்.
அக்கா நெளிந்து வேறு பக்கம் திரும்பினாள்.
“உங்க போனை எடுத்து வாங்க”. எடுத்து வந்தாள்.
“நாங்க போஸ் குடுக்க குடுக்க போட்டோ எடுங்க….”
“தம்பி….”
“மாப்பிள்ளையோட கட்டளை…”
“மாமா….”ராகவி நெளிந்தாள்.
அடுத்து அக்கா எடுத்த போட்டோஸ் (நான் வெறும் கைலி மட்டும் தான்)……அக்கா நிச்சையம் பார்த்து கை பழக்கம் செய்துக்கொள்வாள்!
மணி 3.45. நான் கிளம்பினேன். என் ரெண்டு காமக்கிழத்திகளும் வாசல் வரை வந்து வழி அனுப்பினர். இவர்கள் இருப்பதும் ஒரு புறநகர் பகுதிதான். ரெண்டு ப்ளாட் (plot) தாண்டி கருவக்காடு. அதில் ஒத்தையடிப்பாதை. 10 நிமிஷம் நடந்தால் யார் கண்ணிலும் படாமல் மெயின் ரோடுக்கு போகலாம். பெண்கள் உபயோக படுத்தமாட்டார்கள். அக்கா ஊரில் இருந்து எங்கள் ஊர் ஜஸ்ட் 25 கிலோமீட்டர் தான்.