என் அம்மா என்ன தான் சிவப்பாக அழகான முகக்களையுடன் இருந்தாலும் உடல் வடிவம் கிடையாது. ஷோபனா அக்கா அப்படி இல்லை. விலா-இடுப்பு பகுதியுள் உள்ள வளவு இருக்கிறதே…..அப்பப்பா….எல்லாம் கடும் உடல் உழைப்பால் தான் மெயின்டெயின் செய்கிறாள்.
என் அம்மா த்ரிஷ்யம் பட மீனா என்றால், ஷோபனா அக்கா முரட்டுக்காளை சிநேகாவிற்கு சற்று எடை போட்டு 5-6 வயது கூடியிருந்தால் எப்படி இருப்பாளோ அப்படி இருப்பாள். சின்ன வயது (பள்ளி பருவ) சினேகாவின் போட்டோ பார்த்தவர்களுக்கு ராகவி பரிச்சயமாக இருப்பாள். புருவம் மட்டும் சின்ன வயது சிநேகா அளவிற்கு அத்தனை அடர்த்தி இல்லை. பட்டணத்து சினேகாவின் பார்வை கிடையாது. கிராமத்து மிரளும் பார்வைதான் பொண்ணுக்கும் அம்மாவிற்கும்.
ஷோபனா அக்கா எப்போதும் நன்கு என்னைத் தடவி படிய முடியை வாரி, நெற்றிவகிட்டில் போட்டும், நெற்றியில் நடுத்தரமான வட்ட வடிவில் போட்டும், தலையில் பூவும் என ரொம்பவே குடும்பப்பாங்காக இருப்பாள். என் அம்மா தேவிகாவோ வேறு மாதிரி. மாலை வேளையில் தான் என்னை தடவுவாள். காலையில் ஆபீஸிற்கு கொஞ்சம் லூஸ் ஹேராக கிளிப் போட்டுக்கொள்வாள். புடவையும் மிக ஸ்டையிலாகத் தான் உடுத்துவாள்.
வீட்டில் நயிட்டி மட்டும் தான். மட்டும் தான் என்றால் மட்டும் தான். புரிந்திருக்கும் என்று நினைக்கிறேன். ஆபீஸிற்கு போகும்போது கண்ணுக்கு மை, மெல்லிய லிப் ஸ்டிக், இவைபோக பேஸ் க்ரீம் என்று அலங்காரமாகத்தான் போவாள். ஷோபனா அக்கா லிப் ஸ்டிக்கோ பேஸ் க்ரீமோ போட்டு நான் பார்த்ததில்லை. அக்காவும் சரி ராகவியும் சரி மாநிறம் தான்.
அட ராகவி குட்டிக்கூட அவள் அம்மா போலத்தான். என் தங்கை ஹரிதா அப்படியே என் அம்மா மாதிரி. நல்ல சிகப்பு நிறம். டிரஸ் சென்ஸ் & மேக் அப் சென்சும் அப்படியே அம்மா மாதிரி. கூறிய மூக்கு மட்டும் அப்பாவின் ஜாடை. தங்கையை கேஷுவலாக சைட் அடிக்கும் சராசரி இளைஞன் தான் நான். ஆனாலும் அவளை சீண்டுவதில்லை. எனக்கும் அம்மாவிற்கு ஹரிதா (என்கிற ஹரிக்குட்டி ) பற்றி நிறைய கனவுகள் உண்டு. நன்றாக படிப்பாள். பரதம் தெரியும்.
இவை போதாதென்று எங்கள் குடும்ப ஜோசியர் வேற ஹரிதா மீடியா சம்பந்தமான துறையில் நன்றாக வருவாள் என்று சொல்லியிருக்கிறார். அம்மா ஆவலோடு மீடியான்னா வெறும் டி.வி. மட்டுமா இல்லை சினிமாவுமா என்று கேட்டால்….சற்று தயங்கிய ஜோசியர் ‘சினிமான்னு சொன்னா நீங்க சங்கடப் படுவீங்கலோன்னு தான் மீடியான்னு சொன்னேன்’ என்றார். நாங்களா சங்கடப் பட போகிறோம். அதுவும் என் அம்மா? உள்ளுக்குள் சிரித்துக்கொண்டேன். அன்றிரவு வழக்கம்போல ஹரிக்குட்டி தூங்கிய பின் மாடிக்கு வந்தாள் அம்மா.
வேற எதுக்கு. அதுக்குத்தான். ரொம்ப சந்தோஷமாக இருந்தால். என்னன்னு கேட்டேன். ‘தினா…ஹரிகுட்டி பெரிய சினிமா ஸ்டார் ஆகணும்டா…”. ஓ! அதுதானா…..ஒரு கண்டிஷன் வேற போட்டால் அம்மா….”ஹரிகுட்டி உடம்பு ஷேப் ரொம்ப முக்கியம். நீ அடிக்கடி அவளை சைட் அடிக்கிற தெரியும்….பட், சீண்டக்கூடாது. என்னையே இந்த பெண்டு வாங்குற….அவ பக்கம் கூட போகக்கூடாது. அப்போ தான் நல்ல ஷேப்போட செக்ஸியா இருப்பாள்.” அடிப் பாவி அம்மா…எல்லாத்தையும் கவனிக்கிரியே….
சரி, அதுங்கள விடுங்க. இங்க வருவோம்.
என்னைப்பார்த்ததும் ராகவிக்கு செம சந்தோசம். “வாங்க மாமா…எப்போ வந்தீங்க….” குரலில் கொஞ்சம் வழிசல் வேறு. கண்களில் அப்படி ஒரு பிரகாசம். என்னை நெருங்கி வந்து நின்றால்.
“நீ என்ன குட்டி இந்நேரத்துல….”
“எங்க பழைய ஹெச். எம். இறந்துட்டாங்களாம் மாமா. அதான் லீவு விட்டுட்டாங்க.”
“அப்படியா செல்லம்….” நான் வெகு இயல்பாக அவள் தோள்களைச் சுற்றி என் கையை போட்டு அருகே வர அணைத்தேன்.
அவள் எச்சில் முழுங்கினால். ஷோபனா அக்கா பக்கம் கண்ணை செலுத்தினால். எனக்கு புரிந்தாலும் கண்டுக்கொள்ளவில்லை. இயல்பால அவளை என் உடம்போடு அணைத்துக்கொண்டே…. “அக்கா…..லெமன் ஜூஸ் போடுறேன்னு சொன்னீங்களே…குட்டிக்கும் சேர்த்து போடுங்க……..”
“ஜூஸை ஒரே க்ளாசுல கொண்டுவாங்காக்கா….ரெண்டு பேரும் அதுலயே குடிச்சிக்குவோம்….” என்று சொல்லிவிட்டு ராகவியைப் பார்த்து கண்ணடித்தேன். அவள் வெட்கப்பட்டு தலை குனிந்தால். அவளை அனைத்தப்படியே ஹாலுக்கு வந்து ஒற்றை சோபாவில் அமர்ந்தேன். எனக்கு ஒற்றை சோபா ரொம்ப பிடிக்கும். என்ன ஒரு வசதி……ராகவியை என் மடியில் அமர்த்திக் கொண்டேன். வெட்கத்தோடு உட்கார்ந்தால்.