என்ன வாழ்க்கைடா இது – பகுதி 1 334

மாலை 3 மணிக்கெல்லாம் காலேஜ் விட்டு கிளம்பி விட்டோம். நேற்றுத்தானே ஹனிமூன் முடிந்து இரவு ஊர் திரும்பினார்கள். அதுக்குள்ளே சாருக்கு அவசரம் போல என்று நினைத்துக்கொண்டேன்.
வண்டி டவுனை நோக்கி போகாமல் பை-பாசில் திரும்பியது. எங்கள் வீடு டவுனின் மறுபக்கம். ஏன் இந்தப்பக்கம் போகிறார் என்று யோசித்தேன். புறநகர்ப் பகுதியில் ஒரு பஸ் ஸ்டாப்பில் வண்டியை நிறுத்தினார்.
“வா…” பஸ்ஸ்டாப்பில் போய் உட்க்கார்ந்தார். அந்த பகுதியிலே ஈ காக்கை இல்லை.
” சொல்லுங்க சார்…..சித்தப்பா…”
என்னை ஊடுருவுவது போல பார்த்தால்.
“நேரடியா விஷயத்துக்கு வரேன் தினா…..நீ விர்ஜின் பையனா?”
“சா….சித்தப்பா…”
“சாருன்னு வாயில வந்தா சாருன்னே கூப்பிடு ”
“…….”
“சொல்லுப்பா….”
“இல்ல சார்….”
“என்ன இல்ல….”
“விர்ஜின் இல்ல….”
“ஹ்ம்ம்…..யார் உன் பார்ட்னெர்…?”
“அதெல்லாம் உங்களுக்கு எதுக்கு சார்? ”
“எனக்கு சம்பந்தம் இல்லாததா இருந்தா….நான் ஏன் உன்கிட்ட இதெல்லாம் கேட்கப்போறேன்?”
“புரியல சார் ”
“உன் பார்ட்னர் யாருன்னு தெரியும் தினா….”
அதிர்ச்சியில் அவரைப்பார்த்தேன். அம்மா சொல்லிவிட்டாளா? சொல்லியிருந்தால் ஏன் ஏதோ உண்மையை தோண்டி எடுக்கப்போவது போல விசாரிக்கணும்?
ஒரு நக்கல் சிரிப்பு சிரித்தார்.
“நீயா சொல்லுறியா…..நான் சொல்லவா?”
“…….”
ஒரு சிகரெட்டை பற்றவைத்தார். எனக்கும் ஒன்று கொடுத்தார். வேண்டாம் என்று சைகை செய்தேன்.
“அப்பா முன்னாடி தான் மகன் சிகிரெட் பிடிக்க கூடாது……..சகலை முன்னாடி சகலை சிகிரெட் பிடிக்கலாம்”
“சார்…..” என்ன குழப்புறார்?
“அக்கா தங்கச்சிய கட்டிக்கிட்டாத்தான் சகலையா? ஒரே பொண்ணோட ரெண்டு புருஷங்களும் சகலை மாதிரி தானே….”
நான் எச்சில் முழுங்கினேன்.
“நீ எனக்கு மட்டுமா சகலை….உன் அப்பனுக்கும் தான் சகலை” என்று நக்கலாக சிரித்தார்
நான் தலை குனிந்து இருந்தேன்.
“உன் அம்மா தேவிகாவை உனக்கு ரொம்பப் பிடிக்குமா?”
அவரை நிமிர்ந்து பார்க்காமலேயே “ம்” என்றேன்.