”என்னது ஒண்ணுமில்லே?” என்று மீண்டும் உலுக்கிய சகுந்தலாவின் குரல் திடீரென்று தாழ்ந்து திகைப்புடன் ஒலித்தது. “டேய் வாசு, இதென்னடா? ஏன் இப்படியிருக்கு?”
வாசுவுக்குத் தனது குட்டு வெளிப்பட்டுவிட்டது புரிந்தது. தனது பூலின் எழுச்சியை அக்கா கவனித்துவிட்டாள் என்பதை உணர்ந்ததும் அவனைக் கூச்சம் பிடுங்கித் தின்றது. ஏற்கனவே தம்பியின் பூலின் நீளத்தை ஒரு முறை பார்த்திருந்த சகுந்தலாவுக்கு, அதன் எழுச்சியின் பரிமாணம் மலைப்பாக இருந்தது. தன்னையுமறியாமல் ஒரு பெருமூச்செரிந்தவாறு சகுந்தலா எச்சில் விழுங்கிக் கொண்டாள்.
”வாசு, ரொம்பவே அவஸ்தைப்படறே போலிருக்கே?” சகுந்தலாவின் குரலில் இருந்த வியப்பைக் கவனித்த வாசு, அதிலிருந்த குறும்பையும் கவனிக்கத் தவறவில்லை.
”ஸாரி அக்கா! ஸாரி!” என்றபடி தலையணையில் முகம்புதைத்துக் கொண்டான் வாசு. ஆனால், சற்றே பெரிய வெள்ளரிப்பிஞ்சு போல விடைத்துக் குத்திட்டு நின்றிருந்த அவனது பூலின் எழுச்சி குறைந்தால்தானே?
”பரவாயில்லே வாசு,” என்றவாறு சகுந்தலா, தம்பியின் முகத்தைத் திருப்பினாள். “ஏண்டா இப்படி…? ஏதாவது கனவா? இல்லை…இல்லை என்னைப் பார்த்ததுனாலே….?”
”ஐயோ அக்கா!” வாசு பதறினான். “அதெல்லாம் ஒண்ணுமில்லேக்கா!”
”பொய் சொல்லாதே! நீ தூங்காம என்னையே பார்த்திட்டுத்தானே இருந்தே?” என்றவாறே தம்பியின் தலையைக் கோதினாள் சகுந்தலா. “ நீ ஊருலே இருக்கும்போதே என்னை எத்தனைவாட்டித் திருட்டுத்தனமாப் பார்த்திருப்பே?”
”அக்கா!” வாசு திணறினான். “சாரிக்கா! தூங்கலாம் அக்கா!”
”எதுக்குடா சாரி?” சகுந்தலா வாசுவின் நெற்றியை வருடினாள். “இத்தனை வருஷம் கழிச்சும் உனக்கு என்னைப் பார்க்கப் பிடிச்சிருக்கா? சந்தோஷமாத்தாண்டா இருக்கு!”
Super ❤️