“நோ ப்ரோப்லம் நிவேதா”
இருவரும் அமைதியாக சாப்பிட்டு கொண்டு இருக்க “அருண் நான் உன் கிட்ட ஒன்னு கேட்டா தப்பா நினைச்சுக்க கூடாது” என்று கேட்டு மௌனத்தை கலைத்தாள்.
“என்ன நிவேதா”
“எனக்கு ஒளிச்சி மறைச்சி எல்லாம் பேச தெரியாது, அதனாலே டைரெக்ட்டா கேட்குறேன்” அவள் முகம் சீரியசாக ஆனது.
“அப்படி என்ன என்கிட்டே கேட்க போறே” ஒருவேளை அவள் போனை நோண்டியது அவள் பார்த்துவிட்டாலோ என்கிற பயம் என்னை தொற்றி கொண்டு எனக்கு உடம்பு வியர்க்க தொடங்கியது.
“ஏய், நான் கேட்கவே இல்லை அதுக்குள்ள இப்படி வேர்க்குது உனக்கு”
“…” ஒன்றும் பேசவில்லை.
“உனக்கு ஏதாச்சும் லவ் பெயில்யரா”
எனக்கு நிம்மதியாக இருந்தது “இதுக்கு தான் இவளோ பில்ட் அப் கொடுத்தியா”
“ஏன் நீ வேற என்ன எதிர் பார்த்தே. அது சரி என்னோட கேள்விக்கு பதில் சொல்லு”
“சொல்லுறேன் ஆனால் அதுக்கு முன்னாடி என்னை பார்த்து ஏன் அந்த கேள்வி கேட்டேனு சொல்லு”
“இல்லை காலையில மானேஜர் கிட்ட பேசிட்டு இருந்தப்போ அவரு எதேச்சையா சொன்னாரு. எல்லாரும் ஆன்சைட் ஆன்சைட்னு கேட்டுகிட்டு இருக்கப்போ ரெண்டு தடவை நீ வேணாம்னு சொன்னியாமே. அது அப்புறம் எப்போவுமே இப்படி தனியா உக்கார்ந்து இருக்கிறதை எல்லாம் வச்சி நானா ஒரு முடிவு பண்ணினேன்.”
“அப்போ அடுத்த ஷெர்லோக் ஹோல்ம்ஸ் இங்கே தான்னு சொல்லு”
“ஹாஹாஹா. பேச்சை மாத்தாதே. ஊதிவிட்டா பறக்குற மாதிரி இருக்கவன் எல்லாம் ரெண்டு மூணு கேள் பிரண்ட் வச்சிட்டு இருக்கானுங்க. பார்க்க மேன்லியா இருக்க உனக்கு கேள் பிரண்ட் இல்லைனா ஒன்னு லவ் பெயிலியர் இன்னொன்னு…”
“இன்னொன்னு என்ன”
“இன்னொன்னு கே வா இருக்கணும்”
“கேள் பிரண்ட் இல்லைனா உடனே கேன்னு முடிவு பண்ணிட்டியா. எனக்கு காலேஜ் படிக்கிறப்போ ஒரு லவ் இருந்திச்சி இப்போ இல்லை போதுமா” கொஞ்சம் கடுப்பாகவே சொல்லிவிட்டு அந்த இடத்தை விட்டு கிளம்பி அரை நாள் லீவ் சொல்லிவிட்டு நேராக எனது ரூமிற்கு சென்று தூங்கிவிட்டேன்.
எழுந்து பார்த்த போது 3 மிஸ்டு கால்கள், மற்றும் “சாரி” கேட்டு என்று மெஸ்ஜ்கள் நிவேதாவிடம் வந்து இருந்தன.
எனது லாப்டாப்பை எடுத்து லாகின் செய்தேன், என்னை ஆன்லைனில் பார்த்த உடனே நிவேதா கால் செய்தாள்.
“சாரி டா அருண், தப்பு என் மேல தான். பழசை எல்லாம் கிண்டி இருக்க கூடாது” மன்னிப்பு கேட்டாள் நிவேதா.
“சாரி நிவேதா நானும் அப்படி பாதில எழுந்து வந்து இருக்க கூடாது.”
“பரவாயில்ல நான் பழசை எல்லாம் கிண்டி உன்னை ரொம்ப ஹர்ட் பண்ணிட்டேனோனு கில்டியா இருந்திச்சு”
“பரவாயில்லை நிவேதா விடு”
“நீ கோச்சிக்கலைனா ஏன் சண்டை போடீங்கன்னு சொல்லு. உன்னை மாதிரி ஒரு நல்ல பையனை எதுக்கு கழட்டி விட்டான்னு தெரிஞ்சிக்கனும், இல்லைனா தூக்கம் வராது”
“இன்னொரு நாள் கண்டிப்பா சொல்லுறேன் நிவேதா. இப்போ வேணாம். நீ உன்னை பத்தி சொல்லு”
“என்னை பத்தி என்ன சொல்லுறது. நான் பார்ன் இன் மாயவரம். அப்பா ஆர்மி அதனாலே ப்ராட் அப் ஆல் ஓவர் இந்தியா.”
“ஹ்ம்ம்”
“மை ஹாஸ்பெண்ட் காலிங். பை”
சொல்லிவிட்டு அவள் போனை கட் செய்தாள். மணி 11.30 ஆகி இருந்தது. இருந்த மாகி நூடில்ஸ் பாக்கெட்டை தயார் செய்து கொண்டே போது தான் நிவேதாவின் போனில் இருந்து காப்பி செய்த படங்கள் ஞாபகம் வந்தது. அதை எடுத்து பார்த்தேன்.
முதல் போட்டோவில் தன்னுடைய பெருத்த முலைகளில் ஒன்றை தூக்கி பிடித்து நாக்கால் தனது உதட்டை நக்கி கொண்டு இருந்ததை பார்த்த உடனே எனது தடி எழும்பியது. அடுத்த போட்டோவில் தனது புண்டை பருப்பை விரித்து காட்டி கொண்டு இருந்தாள்.
இரண்டு போட்டோக்களிலும் அவள் முகம் தெளிவாக இருக்க இந்த போட்டோக்களை வைத்து மிரட்டி பார்க்கலாமா என்று தோன்றியது. உடனே VPN கனெக்ட் செய்து ஒரு புதிய பேக் ஐடி உருவாக்கி நான் சொல்லுகிற படி கேட்காவிட்டால் இது மாதிரி அவள் நிர்வாணமாக இருக்கும் பல போட்டோக்களை எல்லாம் ரிலீஸ் செய்து விடுவேன் என்று ஒரு மிரட்டல் ஈமெயில் ஒன்றை அனுப்பிவிட்டு அவளிடம் இருந்து ரிப்லை வருகிறதா என்று ஐந்து நிமிடத்திற்கு ஒரு முறை ரிபிரஸ் செய்து கொண்டே இருந்தேன்.
No
Radha mail ku reply