மீண்டும் என் பார்வையை கேமராவின் திரைக்கு திருப்பினேன். இந்த முறையும் சிறிது நேரம் அவள் அங்கங்களை ரசிக்கலாம் என ஜூம்-இன் செய்து மீண்டும் அவள் இதழ்களில் திரையை நிறுத்தினேன். இந்த முறை சற்று துணிந்து கேமராவை சிறிது கிழேஇறக்கினேன், அவள் நாடி, கழுத்து வழியே அவள் அணிந்திருந்த ஒற்றை சங்கிலியை பின்தொடர்ந்தேன், அது அவள் மார்புப்பள்ளத்தில் விழுந்து மறைந்துபோகும் வரை. “ஹேய், உன் ஹார்ட் டாலரை வெளியே விட்டா நல்லா இருக்கும்லா?” என என் வாய் உளறியதை, என் காதுகள் கேட்ட பின்புதான், சத்தமாக சொல்லிவிட்டோம் என்பது உரைத்தது. கேமராவுக்கு பின் மறைந்த படியே என் நாக்கினை லேசாகக் கடித்துக்கொண்டேன். அவள் ஒரு அழகிய தங்க ஹார்ட் வடிவ டாலர் அவள் செயினில் அணிந்திருக்கிறாள் என்பதும், அதை அவள் சிந்தனையில் இருக்கும் போது எப்போதும் கையில் வருடிக்கொண்டிருப்பாள் என்பதும் எனக்குத்தெரியும், இவை எனக்குத்தெரியும் என்பது அவளுக்கும் தெரியும். ஆனால் அந்த டாலர் இப்போது எங்கு இருக்கிறது என்பதை நான் பார்த்துக்கொண்டிருக்கிறேன், என்பது அவளுக்கு தெரிய வேண்டியதில்லை. அனால் நான் உளறிவிட்டேன். ஒரு வித பயத்துடனே அவள் முகத்தை ஏறிட்டேன், என்னை ஒரு குரும்புப்புன்னகையுடன் பார்த்துக்கொண்டே அந்த டாலருக்கு அவள் மலர் சிறைகளில் இருந்து விடுதலை தந்து அவள் சுடிதாரின் கழுத்தின் மேல் விட்டாள். “இன்னக்கு செயின் கொஞ்ச நீளமா இருக்கோ? டாலர் உன் கழுத்து மேலே இருந்ததா இன்னும் நல்லா இருக்கும்”. என் வாயும், மூளையும் ஒத்துழையாமையில் இருக்கும் என நினைக்கிறேன். என் வாய் உளறிக்கொண்டே இருக்கின்றது. உண்மைதான், பொதுவாக ஒரு குட்டையான செயினில் தான் அந்த டாலரை அணிந்து வருவாள், அதனால் அந்த டாலர் அவள் மார்பின் மேல்பகுதில், அவள் மஞ்சள் தோல் மீது அமர்ந்திருக்கும். அது பார்க்க அழகாயிருக்கும். அனால் இன்று இந்த டாலர் அவள் சுடிதார் கழுத்தின் வரை வருவது நன்றாக இல்லாததால், உளறிவிட்டேன். “ஆமா அந்த செயின், கிளீன் பன்ன கொடுத்திருக்கேன்” என சொல்லியவாரே இந்த செயினை பின் கழுத்திலிருந்து சற்றே பின்னே உயர்த்தி டாலர் அவள் கிளிவேஜ் ஆரம்பிக்கும் இடத்திற்கு மேல் இருக்குமாறு வைத்துக்கொண்டாள்.
டாலரை வலது கை ஆள்காட்டி விரலால் சற்று அழுத்தி பார்த்து விட்டு “சாருக்கு, இப்ப ஓகேவா?” பொங்கி வரும் சிரிப்பை அடக்கிகொண்டே கேட்டாள். “ஓகே ஓகே” என இழுத்தவாறே மீண்டும் கேமராவின் திரைக்கு பின்னே மறந்துகொண்டே அடுத்த போட்டோ எடுக்க தயாராகினேன். இந்த முறை சற்று ஆழ்ந்து சிந்தித்து அழகாக அவளை மட்டும் soft-focus செய்து, white-balanceசை மஞ்சள் நிறம் நோக்கி வைத்து ஷட்டரை அழுத்தினேன். இந்த முறை போட்டோ மிகவும் அழகாய் வந்திருந்தது, பொங்கும் சிரிப்பை அவள் அடக்கிக்கொண்டிருந்ததால், இந்த முறை அவள் உதடுகள் மட்டுமின்றி, அவள் முகம் மற்றும் உடல் முழுதும் சிரிப்பினால் பூரித்திருந்தது, மேலும் வெளியே எடுத்து விட்டிருந்த அந்த டாலர் மீது ஒளி பட்டு அழகாய் மின்னியது. போட்டோவை பார்த்ததும், ஒரு நிமிடம் தன்னை மறந்து அதில் லயித்துவிட்டாள். “சூப்பர், வாவ் அழகா வந்திருக்கு…..” என்றவாரே என் முகத்தை ஏரிட்டவள் கண்கள் சில நொடிகள் என் கண்களுடன் நேராக மோதிக்கொண்டன. சிரித்து கொண்டிருந்த அவள் தேகம், வெக்கத்தின் பிடியில் சிக்க ஆரம்பித்தது, சற்றென்று கண்களைத் திருப்பி தலையை குனிந்தவாறே “தேங்க்ஸ்” என மெல்லிய குரலில் கூறியவாரே, ஷாலை கழுத்தைச் சுற்றி பின்னியவாறு மாற்றிக்கொண்டு, “அடுத்த போட்டோ எங்க எடுக்கலாம்” என்றாள். அவள் துப்பட்டா சரி செய்த அழகினை ரசித்து முடித்த பின்புதான் அதை கவனித்தேன். செழுத்த மார்புப் பந்துகள் மீதிருந்த அவள் காம்புகள் விறைத்து, சுடிதாரின் மெல்லிய துணியின் வழியே துருத்திக்கொண்டிருந்தன. இது குளிரின்னாலா அல்லது வெக்கத்தினாலா? அறிந்து விட மனம் துடித்தது.கழுத்தை சுற்றியிருந்த துப்பட்டாவின் ஒரு முனை பின்புறமாய் சென்று அவள் முதுகினில் படர்ந்திருக்க, மற்றொரு முனை மார்புகளின் பள்ளத்தாக்கில் தஞ்சம் புகுந்திருந்தது. சுதந்திரமாகியிருந்த இரு மார்புகளின் உச்சியிலும், இனிப்பான கேக்கின் மீது செர்ரிப் பழம் வைத்தார்ப்போல் இரு உறுதியான காம்புகள். அவள் பிரா அணிந்திருக்கிறாள் என்பது அவள் மார்புகளின் அசைவுகளிலிருந்தே தெளிவாகத் தெரிகிறது, அப்படி இருந்தும் அவள் பிராவையும் மீறி வெளியே வரத் துடிக்கும் கம்புகளின் உறுதி, என் கால்களுக்கிடையேயும் ஒரு விரைப்பினை ஏற்ட்படுத்த தொடங்கியிருந்தது. இத்தனை நேரம் நான் அவள் அழகை ரசித்திருந்தாலும் அவை அனைத்தும் அறிவின் ரசனைக்கும், மனத்தின் ஆசைகளுக்குமே உணவாய் அமைந்துகொண்டிருந்தன. ஆனால் இப்பொழுது ஒரு அழகிய பெண்ணின் அதுவும் நான் விரும்பும், என்னை ரசிக்கும் ஒரு பெண்ணின் அங்கங்களிலிருந்து வெளிப்படும் காமத்தின் சிறு அறிகுறிகள் என் உடலின் இச்சைகளை தட்டி எழுப்பிவிட்டன. இந்த முறையும் அதே இடத்தில், அதே பொஷிசனில் அடுத்த புகைப்படத்திருக்கு தயாரானாள். நானும் மயக்கதிலிருந்தவனாய் மீண்டும் அதே போன்று ஒரு ஷாட் எடுத்தேன். இம்முறை போடோவைப் பார்த்து விட்டு “ஷாட் நல்லா இருக்கு ஆனா, போட்டோல ஒரு lifeஎ இல்ல da, ஏதோ ID கார்டுக்கு போட்டோ எடுத்த மாதிரி, வரிசையா போடோஸ் வருது” என ரொம்பவும் வருத்தப்பட்டாள். “போட்டோவுக்கு போஸ் கொடுக்குரவுங்கதான் வித விதமாய் போஸ் கொடுக்கணும், நீ சிலை மாதிரி நின்னுட்டு போட்டோ நல்லா இல்லன்னு சொன்ன என்ன அர்த்தம்” நான் விட்டுக்கொடுக்காமல் பேசினேன்.
“இங்க நீதானே போடோக்ராபர், நான் ஜஸ்ட் மாடல், போடோக்ராபர் தான் சீன் செட் பண்ணனும், ஆங்கிள் பார்க்கணும், லைட்டிங் அட்ஜஸ்ட் பண்ணனும். இத விட்டுட்டு என்ன குறை சொல்லக்கூடாது. உன்ன மாதிரி ஜஸ்ட் ஷட்டர மட்டும் பிரஸ் பண்ணுறதுக்கு நான் கேமராவில் ஆட்டோமாடிக் டைமர் செட் பண்ணினாலே போதும்.” என உறுதியாக தன் கைகளை இடுப்பின் மீது வைத்துக்கொண்டே கோபமும், குறும்பும் கலந்த தொனியில் பதில் உரைத்துவிட்டு கேமராவை பார்த்தபடி என்னருகே நின்றவள் சற்று விலகி மீண்டும் முதலில் அவள் நின்ற இடத்திற்கு நகர ஆரம்பித்தாள். இந்த வார்த்தைகளை கேட்டவுடன், முதலில் கோபம் பொங்கி வந்தது இருந்தாலும் அதை விட நான் பெருமையாய் கருதும் என்னிடம் இருக்கும் ஒரு திறமையை என் மனதிற்கு பிடித்த ஒருவள் குறை கூறியது என்னை depress ஆக்கிவிட்டது. இருந்தாலும் எனக்கிருக்கும் திறமைக்கு இது ஒரு சவால், இதை எதிர்கொண்டு ஜெயிக்க வேண்டும் என்ற முடிவுக்கு வந்தேன். “OK, you need a professional photo-shoot then, lets have one and we will see how good a model you are!” உயர் மட்ட ஆங்கிலத்தில் நான் பதில் அளித்துவிட்டு, நேரே சென்று நடுவில்லிருந்த ஒரு பெரிய விளக்கினை அணைத்துவிட்டு, சுற்றி இருந்த சிறு விளக்குகளை உயிர்ப்பித்தேன். என் இந்த நிலையை எதிர்பாராத அவள், சற்றே குழம்பித்தான் போனாள். “ஹே நான் ஒன்னும் உன்னை குறை சொல்லல டா, எனக்குத் தெரியாதா how good a photographer நீ அப்படின்னு. ஜஸ்ட் உன்ன வெறுப்பேத்த தான் அப்படிச் சொன்னேன்.” “அதெல்லாம் ஒன்னும்மில்ல, உனக்கு நல்ல போடோஸ் வேணுமா இல்லையா?” “வேணும்” என ஒரு மெல்லிய குரலில் தயங்கியபடியே சொன்னாள். இடுப்பில் கை வைத்த படி கம்பீரமாய் நின்றவள், என் நிலையில் கண்ட மாற்றத்தில், சற்றே கலங்கி, தன் கைகளை பின்னே கட்டியபடி பின்னிருந்த சுவற்றில் சாய்ந்தபடி நின்றிருந்தாள். “ஓகே, அப்படினா இனிமே நான் சொல்லறத நீ பாலோ பண்ணு”. என்று சொல்லிவிட்டு எப்படி அடுத்த போடோவுக்கு ரெடி பண்ணலாம் என யோசிக்க ஆரம்பித்தேன். ஒன்றுக்கு பலவாக யோசனைகள் உதித்தன. “மொதல்ல முடிய லூசா விடு, அதுவே ஒரு professional லுக் கொடுக்கும்” நான் அவளை மேலும் அழகுபடுத்துவத்தின் முதல் படியில் இறங்கினேன். அவள் இன்னும் அதிர்ச்சியிலிருந்து மீளாதவளாய், தன் ஜடையை முன்புறம் இட்டு இரு கைகளாலும் அதனை பிரிக்க ஆரம்பித்தாள். முழுதும் பிரித்தவுடன் அவளது அடர்ந்த கேசம் முழுவதும் முன்பக்கம் இடது மார்பகத்தை மறைத்து இடை வரை தவழ்ந்திருந்தது. இப்பொழுது நான் சற்றே தைரியமாக அவளை நெருங்கி என் வலது கை விரல்களை அவள் காதினருகே முடியில் நுழைத்து, அவள் கேசத்தை நீவி அதனை பின்புறம் கொண்டு சென்றேன். என் இந்த மென்மையான வருடலை சற்றும் எதிர்பாராதவளின், கண்கள் லேசான மயக்கத்தில் சொருகின. அவள் உதடு முத்தத்தை எதிர்பார்ப்பது போல் குவியத்தொடங்கின. அவள் கேசத்தை முழுதும் பின்புறம் கொண்டு சென்ற பின், நான் என் கைகளை அவள் பட்டுக்கன்னத்தை வருடியவாறே விலக்கிகொண்டேன். ஒரு இரு நொடிகள் கண்கள் மூடிய நிலயிலே இருந்தவள், கண்கள் விழித்த போது, அதில் ஒரு தெளிவும், குவிந்திருந்த உதடுகள் விரிந்த போது அதில் ஒரு குறும்புப் புன்னகையும் படர்ந்தது. “ஓகே, அடுத்து துப்பட்டாவை களத்தி வை, கடைசியில பாத்துக்கலாம். அப்புறம் உன்….” என ஆரம்பித்த நான் எல்லை தாண்டுகிரோமோ என்ற குழப்பத்தில், “உனக்கு ஒன்னும் problem இல்லையே?” என்ற கேள்வியை வைத்தேன். தன் துப்பட்டாவை கழற்றி அங்கிருந்த சுழல் நார்க்கலியின் மீது போட்டவாறே “of-course நோ, அடுத்து சொல்லு” என்றவாறே தன் கைகளை முன்புறம் பின்னி சோம்பல் முறித்தாள். “first உன் சுடிதார் டாப் ரொம்ப லூசா இருக்கு, அதை tight fit ஆக்கிட்டா ஒரு கிரேட் லுக் கிடைக்கும்” – இது நான். “ஆமாம் tight டிரஸ் இருந்தா நல்லாத்தான், இருக்கும் அதுக்கு எப்ப எங்க போறது? ஒன்கிட்ட தையல் மெசின் இருக்கா என்ன” – என்று மீண்டும் நக்கலாக பதிலளித்தாள். “தையல் மெசின்னஎல்லாம் தேவையில்லை, ஒன்கிட்ட ஊக்குகள் இருக்கு தானே அது போதாது?” – நான் என்ன சொல்ல வருகிறேன் என்பதை புரிந்து கொண்டவள், “பைல இருக்கு எடுத்துட்டு வரேன்” என்று சொல்லிவிட்டு தன் இடத்திருக்கு சென்று தன் கைபையை எடுத்து வந்தாள். உள்ளிருந்து ஒரு அட்டையில் மாட்டியிருந்த ஊக்குகளை எடுத்து என்னிடம் நீட்டினாள்.