அதிகாலை மணி 5.30.
சீதா தூங்கி எழுந்தா, வாசலில் தண்ணி தெளிச்சு கூட்டி விட்டு கோலம் போட்டா, அப்புறம் மற்ற வேலைகளை முடித்துவிட்டு, பால் வாங்கி டீ போட்டு கண்ணனை எழுப்பினா. அப்போ மணி 6.
“கண்ணா எழுந்திரி மணி 6 ஆச்சி”.
“குட் மார்னிங் மா”.
“குட் மார்னிங் டா கண்ணா”.
“இந்தா டீ குடி”.
“உங்க பால்ல போட்ட டீ யா”.
“ம்ம் உனக்கு ரொம்ப ஆசதான், இது மாட்டு பால்ல போட்ட டீ”.
“எரும பாலா, பசும் பாலா”.
“எரும எரும”.
“ஓ எரும பாலா”
“டேய் எரும உன்ன எருமனு திட்டினேன்”.
“ஆமா நா எரும நீங்க என்ன பசுமாடா, உண்மைய சொன்னால் நீங்கதான் எரும மாடு, அதுவும் 2 பெரிய மடிய வச்சி இருக்குற எரும மாடு”.
“டேய் உனக்கு ரொம்பத்தான் கொழுப்பு”.
“ஆமா எனக்கு ரொம்ப கொழுப்புதான், நேத்து வரைக்கும் கொழுப்பு இல்ல இன்னைல இருந்து கொழுப்பு அதிகமாச்சி”.
“அது என்னடா, இன்னைல இருந்து”
“உங்க பாலா குடிச்சேன்ல அதனாலதான்”.
“உன்ன கொள்ள போறேன் பாரு” சொல்லிட்டு ஒரு குச்சியை எடுத்து அடிச்சா.
“அய்யோ அம்மா வலிக்குது”.
“இனிமே இப்படி பேசுவியா”.
“பேசமாட்டேன் பேசமாட்டேன், அம்மா வலிக்குது மா”.
“அந்த பயம் இருக்கட்டும், நேரமாச்சு சீக்கிரம் டீய குடிச்சிட்டு கிளம்புடா”. கண்ணன் டீ குடிச்சி முடிச்சான்.
“சரி மா போயிட்டு வரேன் மா”.
“பாத்து போயிட்டு வா”
“அடுத்து எப்போமா பால் குடிக்கிறது”.
“தெரியல, அத நீங்கதான் முடிவு பண்ணனும்”.
“கூடிய சீக்கிரம் மறுபடியும் குடிப்பேன், நான் வரேன்”.
அவன் போன கொஞ்ச நேரத்துல சுரேஷ் கால் பண்ணான்.
“ஹலோ அம்மா”.
“ம்ம் சொல்லுடா”.
“அம்மா நா இப்போ வரல நைட் வரேன்”.
“ஏன்டா என்ன ஆச்சி”.
சூப்பர்
சூப்பர் ப்ரோ