என் அக்கா கண்ணுக்குள வந்து நிக்கிறா 194

அக்கா வீட்ட விட்டு ஓடி போய் 10 வருஷம் ஆகிருச்சு…அப்போ எனக்கு வயசு 11…எல்லாரும் அக்காவ திட்டிட்டு இருந்தாங்க…எனக்கு அக்கா விட்டு போனது ரொம்ப வருத்தமா இருந்துச்சு…எனக்கு அப்போ எல்லாமே அக்காதானு இருந்தப்போ விட்டுட்டு போனதுல ரொம்ப வருத்தம்…

இப்போ என் வயசு 21….10 வருஷம் ஆகிருச்சு….அக்கா வெளிநாட்டுல இருக்கானு அரசல்புரசலா கேள்விப்பட்டு..நெறய முயற்சி பண்ணி அவ இருக்க இடம்லா கண்டுபிடிச்சுட்டேன்…

வெளிநாட்டுல மேற்படிப்பு படிக்க போறேன்னு வீட்டுல சொல்லி அனுமதி வாங்கியாச்சு…இனிமே அங்க போயிட்டு அக்காவ தேடி பழைய உறவ புதுப்பிக்க போறேன்…

இப்போ நான் Aeroplaneல இருக்கேன்…முதல் முறையா வீட்டுல பொய் சொல்லிட்டு கெளம்புறேன்…அக்காவ பாக்க போறேன்னு ஒருபக்கம் excitement….இன்னோரு பக்கம் இவளோ வருஷமா ஒரு போன் பண்ணல…லெட்டர் போடல…அக்காவ பாத்து பேசுனா அவ பேசுவாள…என்ன மறுபடியும் தம்பியா ஏத்துப்பால்லா….அப்படினு ஒரு சின்ன பயம்…நா ஒரு நம்பிக்கைல கெளம்பிட்டேன்….ரொம்ப பயமா இருக்கு…

அக்காவ பத்தி முழுசா விசாரிச்சுட்டேன்…அவ ஓடிப்போய் கல்யாணம் பண்ணது ஒரு சாதாரண Computer Engineer…ஆனா அவங்க வெளிநாடு போய் அவரு இப்ப ஒரு பெரிய கம்பெனிக்கே MD….அக்கா இப்போ ரொம்ப சந்தோஷமா இருக்கா….ஆனா இன்னும் கொழந்த இல்ல…10 வருஷமா பாக்காத ஹாஸ்பிடல் இல்ல…போகாத கோவில் இல்ல…இருந்தாலும் அவங்க சந்தோஷமா ரெண்டு பேரும் அவ்ளோ அன்யோயமா இருக்கங்கன்னு கேள்வி பட்டேன்…ரொம்ப சந்தோஷமா இருந்துச்சு….போன் எடுத்து பாத்தேன்…அக்கா ஓட நம்பர்..அங்க போன ஒடனே அக்காவும் மாமாவும் என்ன பாத்தோன என்ன பண்ணுவாங்கன்னு மனசு அலபாயிது…flight கெளம்பிருச்சு…ஏர்ஹோஸ்டஸ் வந்து அவ அழகான வளைவு நெளிவுலாம் காட்டி என்னமோ சொல்லிட்டு இருக்கா…ஆனா என் கண்ணுக்குள அவளோட பெரிய மாம்பழம் மட்டும்தான் தெரியுது…

என் தம்பி எந்திரச்சுடான் மெதுவா….கண்ண மூடி படுத்தேன்…அந்த ஏர்ஹோஸ்டஸ் வந்து என் மடில ஒக்காந்து அவ பெரிய மாம்பழத்தை வாயில தேச்சு விடுறமாறி கனவு….டக்குனு முழுச்சுட்டேன்….

ச்சே…ரொம்ப வருஷம் கழிச்சு அக்காவ பாக்க போறோம்…இதலாம் இப்ப நினைக்க கூடாதுனு சொல்லிட்டே அக்காவ நெனச்சு கண்ண மூடுனேன்….என் அக்கா கண்ணுக்குள வந்து நிக்கிறா…ஆஹ்…ஒரு முக்கியமான விஷயம் சொல்ல மறந்துட்டேனே…என் பேரு பிரகாஷ்….

Airport la லேண்ட் ஆகிட்டேன்….போன் எடுத்து அக்காக்கு கால் பண்ணேன்….first ரிங் எடுக்கல்ல….கொஞ்சம் பயம் வந்துருச்சு…இந்த ஊருல யாரையும் தெரியாது…நா ஏதோ தைரியத்தில வந்துட்டேன்…பயத்துல ஏர்போர்ட்ல ஒக்காந்துட்டேன்…..10 min ஆச்சு…இப்ப போன் அடிக்குதேனு எடுத்து பாத்தா…அக்கா கால் பண்ணுறா…?

அட்டெண்ட் பண்ணி காதுல வச்சேன்…. ஹலோ அக்கா குரல் கேக்குது…அந்த குரல் கேட்டோன ஓடஞ்சு போயிட்டேன்…இதுக்காக தான இவளோ தூரம் வந்துருக்கேன்…நா எதுமே பேசல…அக்கா மறுபடியும் கூப்டா…ஹலோ…may i know who is ths…..

நா அக்கானு கூப்பிட்டேன்….அந்த பக்கம் சத்தமே இல்ல…எனக்கு புரிஞ்சுருச்சு…அக்காக்கு என் குரல் நல்லா தெரிஞ்சுச்சுருச்சுனு…நா என்ன பேசுறதுன்னு தெரியாம மறுபடியும் கூப்பிட்டேன்…ஹலோ அக்கா..எனக்கு தெரியும் என் குரல் கேட்ட உடனே என் அன்பு அக்கா கண்ணுல கண்ணீர் வந்துருக்கும்னு…நா தைரியத்த வரவச்சுட்டு பேசுனேன்….அக்கா…நான்தான் பிரகாஷ் பேசுறேன்….நா இப்ப states ஏர்போர்ட்ல தான் நிக்கிறேன்…உன்ன பாக்க வரலாமா…?

பதிலே இல்ல அந்தப்பக்கம்…ஹலோ…கேக்குதா…ஹலோனு 2 வாட்டி சொன்ன உடனே…ம்ம்ம்னு கேட்டுச்சு…அக்கா..நீ என்மேல கோவமா இருக்கலாம்…ஆனா நா உன்ன பாக்கதான் வந்துருக்கேன்…உன் வீட்டுக்கு வரேன்…வந்து காலிங் பெல் அடிப்பேன்…உனக்கு என்ன பாக்க விருப்பம் இருந்தா கதவ தொற…இல்லைனா நா மறுபடியும் india போயிருறேன்..சொல்லிட்டு போன் வச்சுட்டேன்…அக்கா பதிலை கேக்க கூட எனக்கு தைரியம் இல்ல…

வேகமா ஒரு டாக்ஸி புடிச்சுட்டு அக்கா வீட்டுக்கு போய் இறங்கிட்டேன்..அக்கா வீடு ஒரு பங்களா போல இருக்கு…இவளோ பெரிய ஆள் ஆகிட்டாங்க…இவ்ளோ வருஷம் இல்லாம இப்ப போனா…அக்காவும் மாமாவும் என்ன நெனப்பாங்கன்னு பயம்…பயந்துட்டே வீடு உள்ள போனேன்…

Shocking….!!!!