“ஏங்க பந்தயத்தை உட்கார்ந்துட்டுகூட பேசலாம்ங்க…” ஆன்ட்டி என்னை உள்ளே தள்ளி விட்டுவிட்டு அவள் பின்தொடர்ந்தாள்..
“நீங்களே சொல்லுங்கண்ணா!…” பத்மினி கொஞ்சினாள்..
“சரி சின்னதா ஒரு பத்து ரூபாய் பந்தயம் வச்சுக்கலாம்….நான் ஜெயிச்சா நீ எனக்கு பத்து ரூபாய் தந்துடனும் நீ ஜெயிச்சா.. நான் பத்து ரூபாயை உன் புண்டையிலே சொருகி விடறேன்…” கண்ணடித்தேன்…
“மொத்தத்திலே அங்கே சொருகாம விடமாட்டீங்க போலிருக்கே?…” பத்மினி போலியாய் சலித்துக்கொண்டாள்..
“மொத்தத்திலே உன் புண்டையிலே ஏதாவது ஒன்னை சொருகத்தான் போறேன்… அது என் சுன்னியா? இல்லை என் பத்துரூபாயான்னு காலம்தான் முடிவு செய்யும்….”
“அதை காலம் முடிவு செய்யட்டும்….. நீங்க போய் கர்ப்பத்தடை மாத்திரை ஒரு செட் வாங்கிட்டு வாங்க!.. அம்மாவையும், மகளையும் சக்கையா பிழிஞ்சு வேலை செய்யறீங்களே… அவங்க கர்ப்பமாயிட்டா பிரச்சனையாயிடும்னு ஏதாவது கவலை இருக்கா இல்லையா?…”
“அட ஆமாம்ல்லே?… நான் அசடு வழிந்தேன்…
“அது எல்லாம் எனக்கு கல்யாணம் பிக்ஸ் ஆகிற வரைக்கும்தான்…. அப்புறம் நான் அந்த மாத்திரை இருக்கிற பக்கம் கூட வரமாட்டேன்….” பத்மினி சிரித்தாள்…
நான் அவசரமாய் வெளியேறினேன்…. பத்து நிமிடத்தில் திரும்பினேன்… பத்மினி ஆன்ட்டியை சமாதானப்படுத்திக்கொண்டு இருந்தாள்…ஆன்ட்டி சோகமாய் அமர்ந்திருந்தார்கள்…
“என்னங்க ஆன்ட்டி?… “ நான் பரிவாய் கேட்டேன்…
“ஒன்னுமில்லைங்க” குரல் கமற ஆன்ட்டி தலையை குனிந்து கொண்டாள்…
“அம்மா ரொம்பவும் கில்ட்டியா பீல் பண்ணறாங்க… “
“என்னடி சொல்லறே?….” நான் இருவருக்கும் இடையே அமர்ந்து கொண்டேன்…
“அம்மாவுக்கு உங்க பிள்ளையை வயிற்றிலே சுமக்க முடியலையேன்னு ஓரே ஏக்கம்!… “ பத்மினி விஷயத்தை போட்டு உடைத்தாள்…
“என்னங்க ஆன்ட்டி?.. அப்படியா?…..”
“ஆமாங்க!… உங்க கிட்டே என் உடம்பும் மனமும் குளிர குளிர சுகம் கிடைக்குதே… அதே மாதிரி என் உடம்பும் மனமும் குளிரும் அளவுக்கு உங்க வாரிசை என் வயிற்றிலே பத்துமாசம் சுமக்கிற அந்த இன்பம் மட்டும் எனக்கு கிடைக்குமான்னு ஏக்கமா இருக்குங்க…” விசும்பலுடன் தலையை குனிந்து கொண்டாள்…
“அந்த ஏக்கம் நிறைவேறாதுன்னு உறுதியா தெரியுதுங்க!.. இருந்தாலும் நானும் பெண்தானே… உடம்புக்கு திகட்ட திகட்ட சுகம் தருகிற ஆம்பிள்ளைக்கு பிள்ளை பெத்து தர முடியலையேன்னு ஒரு சின்ன ஏக்கம்…”கண்ணீரைத் துடைத்துக்கொண்டாள்…
“நானெல்லாம் அதுக்கு ஆசைப்படக்கூடாதுங்க… அப்புறம் முதலுக்கே மோசமாயிடும்….” ஆன்ட்டி ஒருவாறு தன்னை தேற்றிக்கொண்டாள்…பின் மாத்திரையை விழுங்கினாள்….
“ஆனா அந்த கவலையெல்லாம் உங்க பொண்ணுக்கு கிடையாது போலிருக்கு…” நான் பத்மினியை சீண்டினேன்..
“எனக்கு என்னங்க கவலை… நான்தான் அப்பவே சொன்னேனே!… மேரேஜ் பிக்ஸ் ஆகிற வரைக்கும்தான் இந்த மாத்திரை சனியன் எல்லாம்… அதற்கு அப்புறம் இதை எல்லாம் தூக்கி குப்பை கூடையிலே வீசிடுவேன்…”
“குப்பையிலே வீசி எறிஞ்சிட்டு என்னடி பண்ணப்போற?…” நான் ஆச்சர்யமாய் கேட்டேன்…
“உங்க குழந்தையை சுமக்கப்போறேன்…… நான் அம்மாவிடம் சொல்லிட்டேன்… நான் அண்ணன் கிட்டேதான் குழந்தை பெத்துக்குவேன்னு….”அசால்ட்டாய் சொன்னாள் பத்மினி…
“ஆன்ட்டி என்ன சொன்னாங்க?…”
“அம்மா சொல்றதை கேட்கத்தான் கஷ்டமா இருக்கு….”” பத்மினி பீடிகை போட்டாள்..
“அப்படி என்னடி ஆன்ட்டி சொல்றாங்க?…”
“குழந்தை பிறக்கிற வரைக்கும்தான்… நான் சுமந்துட்டு இருக்கலாம்… குழந்தை பிறந்த பின்னாடி பால் தர்றதுக்கு மட்டும்தான் நான் குழந்தையை தூக்கனுமாம்… மத்த எல்லா நேரமும் அம்மாதான் வைத்திருப்பாளாம்…..”