“நீ எப்படிடி இளைப்பாற முடியும்?… நான்தான் உன்னைப் போட்டு புரட்டி எடுப்பேனே?… கிடைச்ச சமயத்தில் எல்லாம் விட்டு ஆட்டிட்டேதான் இருப்பேன்….”நான் என் நிலமையைச் சொன்னேன்.
“அதுதான் நானும் சொல்றேன்… நீங்க எப்படியும் என்னை சும்மா விடப்போறதில்லை… கண்டிப்பாய் என்னை பயங்கரமா வேலை வாங்குவீங்க…. அதுஎல்லாம் முடிஞ்சா இளைப்பாறனும்மில்லே?.. அதைத்தான் இளைப்பாறுவேன்னு சொன்னேன்….” பத்மினி அழுத்தமாய் சொன்னாள்…
“அடிப்பாவி!.. இளைப்பாறனும்னு சொன்னது இதைத்தானா?…” ஆன்ட்டி மூக்கின்மேல் விரலை வைத்தாள்
“பின்னே என்னன்னு நினைச்சீங்க?… “
“ஆமாண்டி!. நீ சொல்வதும் சரிதான்… என் புருஷனுக்கு நம்ம ரெண்டு பேரில் யாரைப் பார்த்தாலும் அது ஒரு நிலையிலே நிக்காது…. கண்டிப்பாய் நம்ம சந்திலே வந்துதான் இளைப்பாறும்… ..” ஆன்ட்டியும் உண்மையை பேசினாள்…
“நான் என்னடி பண்ணறது?… திம்சுகட்டைகள் ரெண்டு இருந்தா…. ஆட்டோமேடிக்காக சுன்னி எழுந்துக்குது….. அதுதான் உங்களை தேட வேண்டியதாய் போயிருது…” நானும் என்நிலமையை சொன்னேன்….
“நான்கூட புகுந்த வீட்டிலே கஷ்டப்பட்டு வேலையை செஞ்சுட்டு அம்மா வீட்டுக்கு வந்து இளைப்பாறுவா போல் இருக்குன்னு நினைச்சேன்…..” ஆன்ட்டி வியந்தவளாய் சொன்னாள்..”.. அடியே!… நீ பயங்கர உஷாராத்தான் இருக்கே?….நான் என் புருஷனை முந்தானையிலே முடிஞ்சு வச்சுக்கனும்… இல்லையின்னா கடத்திட்டு போயிடுவே போலிருக்கே….”
“நான் எதுக்கம்மா அண்ணனை கடத்திட்டு போகனும்?…நாம ரெண்டு பேருமே அண்ணன் கிட்டே சந்தோஷம் அனுபவிச்சுக்குவோம்….அண்ணனுக்கு மூடு வர்றப்போ யார் ப்ரியோ அவங்களுக்கு சான்ஸ்… அதுக்காக நாம் சண்டை போட்டுக்கக்கூடாது….” பத்மினி பெரிய மனுஷிபோல் பேசினாள்…
“சரிங்க பெரிய மனுஷியே!…” ஆன்ட்டி சிரிப்புடன் சொன்னாள்….
“நீ ஒன்னும் கவலைப்படாதேம்மா!… அண்ணனுக்கு நான் பகல்லே கம்பனி கொடுக்கிறேன்… நீ நைட் கவனிச்சுக்கோ…”
“எப்படி முடியும்?..நைட்தான் உங்க அப்பா இருப்பாரே?….” ஆன்ட்டி சொன்னாள்..
“கவலைப்படாதம்மா… ரெண்டுபேரும் அட்ஜஸ்ட் பண்ணிக்கலாம்….ஏன் அண்ணா?.. எங்க ரெண்டு பேரையும் நீங்க தாங்குவீங்களா?” பத்மினி குறும்பாய் சிரித்தாள்…
“நான் வேணும்னா மல்லாந்து படுத்துக்கறேன்…. நீங்க ரெண்டு பேரும் மேலே படுத்துப்பாருங்க..நான் தாங்கறேனா? இல்லையான்னு….”
“ச்சீ.. என்னடி கேள்வி இது?… அவரு தாங்காமதான்… இன்றைக்கு நம்மை இந்த பிழி பிழிஞ்சாரா!… எனக்கு என்ன பயம்னா.. இவர் வேகத்துக்கு நம்மால தாங்க முடியுமான்னுதான்….” ஆன்ட்டி பயத்துடன் சொன்னாள்…
“கரெக்டாய் சொன்னேம்மா!…. இந்த முரடு கிட்டே இனிமேல் நாம ரெண்டு பேரும் என்ன பாடு படப்போறோமோ?….” பத்மினியும் கவலையாய் சொன்னாள்..
“பார்கலாம்… இது எத்தனை நாளுக்குன்னு…..” ஆன்ட்டி கவலையாய் சொன்னாள்…
“என்னம்மா சொல்றே?…”
“பின்னே என்னடி?… இவருக்கு கல்யாணம் ஆகிற வரைக்கும்தானே நம்ம ரெண்டுபேரும் இதுமாதிரி அனுபவிக்க முடியும்…. ஒருவேளை நாளைக்கு இவருக்கு வர்றவளுக்கு இது பிடிக்கலையின்னா?..” ஆன்ட்டி கவலையுடன் கேட்டாள்…
“அண்ணியிடம் கல்யாணத்துக்கு முன்னாடியே சொல்லிடவேண்டியதுதான்… நாங்க ரெண்டு பேரும் உங்களுக்கு முன்னாடியே அவரிடம் தாலி வாங்கிட்டோம்… ஆகவே… நீங்க மூணாவது பொண்டாட்டின்னு. நீங்க லைன்னேதான் காத்திருக்கனும்னு….” சிரித்தவள்…”அதைபற்றி எல்லாம் நீ கவலைப்படாதம்மா… என் கிட்டே ஒரு ஐடியா இருக்கு…. அது பிராக்டிகல் லைஃபுக்கு சரிப்படுமா?… படாதான்னு தெரியலே?..”
“என்னடி ஐடியா அது?..” ஆன்ட்டி பரபரத்தாள்….
“நீங்க எதுக்கடி பரபரக்கறீங்க?.. நான்தான்டி நீங்க ரெண்டுபேரும் கடைசி வரைக்கும் எனக்கு சப்போர்ட் பண்ணுவீங்களா?… இல்லை மாட்டீங்களான்னு கவலைப்படனும்?…”
“என்னங்க இப்படி கேட்டுட்டீங்க?….ன்னு ஆன்ட்டியும்..
“என்ன அண்ணா இப்படி கேட்டுட்டே?…. உனக்கு எப்ப எல்லாம் தேவையோ…. நாங்க ரெடி… சூழ்நிலை எல்லாம் நீங்கதான் பார்த்துக்கனும்….நீங்க கூப்பிட்டா நாங்க காலை விரிக்க எப்பவுமே ரெடி…. என்னம்மா சொல்றது?….” பத்மினி உணர்ச்சிவசப்பட்ட நிலையில் கொந்தளித்தாள்..
“ஆமாங்க பத்மினி சொல்றதுதான் கரெக்ட்…. நாங்க ரெண்டு பேரும் எப்பவுமே உங்களுக்காக ரெடி… நீங்க மட்டும் எங்களை மறந்துடாதீங்க….” ஆன்ட்டிக்கு அழுகை வரும்போல் பேசினாள்…
“ச்சீ…அசடுகளா!… உங்களை விட்டுட்டு என்னால மட்டும் எப்படிடி இருக்க முடியும்?…” நான் இருவரையும் அணைத்துக்கொண்டேன்….
பத்மினியின் செல் சிணுங்கியது…. பார்த்தால்…வர்ஷினி…
“ஹல்லோ..” பத்மினி ஸ்பீக்கரை ஆன் செய்தாள்…