நேருக்கு நேர் – Part 1 137

அப்படியே இருடி! சீக்கிரம் முடிச்சிடுறேன்! என்றவன் இன்னும் வேகமாக அவளைக் குத்தியவன், அவள் கண்களையேப் பார்த்தவாறு,

சிவா, நீ கூடச் சரியா ஓக்காத, உன் பொண்டாட்டியை கட்டிப் போட்டு ஓக்குறேண்டா.

படுக்க வெச்சு உன்னால ஓக்க முடியாதவளை, நாய் மாதிரி முட்டி போட வெச்சு நான் ஓக்குறேண்டா…

என்னை ஜெயிச்சதா பீத்திகிட்டியே, உனக்கே அடங்காத ஒரு திமிர் புண்டைக்குள்ள நான் ஓக்குறேண்டா என்று சொல்லிய படியே அவளுக்குள் உச்சம் அடைந்து அவள் மேலே சாய்ந்தான்!

என்னதான் முற்போக்கு மனம் கொண்டவளாய் இருந்தாலும், அவன் தொடர்ந்து அவமானப்படுத்தியதிலும், கடைசி நேரத்தில் அவன் சொன்னதும் சேர்ந்து, அவள் மனம் கலங்கிப் போயிருந்தாள்! அவளையறியாமல் ஒரு வேதனையுடன் கத்தினாள்!

முடிஞ்சுதாடா!? உன் பழி வெறி அடங்கிடுச்சா?

நிமிர்ந்து, அவளது கண்களை ஆழமாகப் பார்த்தவன், மெதுவாய் சொன்னான்! அவன் மேல பழி வெறில்லாம் இல்லை! பரிதாபம்தான் இருக்கு! சின்ன வயசுலியே செத்துப் போன அப்பா, அம்மா அவனுக்கு, பாசமா வளர்த்த தாத்தா பாட்டியும், கல்யாணத்தைப் பாக்க முடியலை, கட்டுன பொண்டாட்டியோ, அவனை மனுசனாவே மதிக்கிறதில்லை! அப்பேர்பட்டவன் மேல எனக்கென்ன வெறி? பரிதாபம்தான்!

நேரத்தைப் பாத்தியா, அவன் மேல கோபப் பட வேண்டிய நானே, அவன் மேல பரிதாபம்தான் படுறேன்! ஆனா, யாரு, அவனுக்கு சந்தோஷம் கொடுக்கனுமோ, யாரு அவனுக்கு உறவா இருக்கனுமோ, அப்பேர்பட்ட நீ, இத்தனை நாளா அவனை கஷ்டபடுத்திகிட்டு இருந்திருக்க! நீ ஒரு விஷப் பாம்பு, அவன் ஒரு செத்த பாம்பு! உங்களை அடிக்கிறதுல, எனக்கென்னடி சுகம்?

முற்றிலும் உடைந்து போனாள் நிவேதா! அவன் வலுக்கட்டாயமாக தன்னை கற்பழித்ததை விட, அவன் சொன்னதுதான் அவளை அதிகம் துடிக்க வைத்தது! சோர்ந்து போய், கண் மூடி அப்படியே படுத்துக் கிடந்தவளை கழிவிரக்கமும், குற்றவுணர்ச்சியும் அலைக்கழித்தது! சிறிது நேரம் அப்படியே கிடந்தவள், கொஞ்சம் தெளிவாகி, நிமிர்ந்த போது, உடைகளை மாட்டிக் கொண்டு விஜய் வந்தான்!