‘போ பொறுக்கி. தர மாட்டேனா? உனக்கு தராம யாருக்கு தரப் போறேன்.?’ (வெட்கத்துடன் என் பார்வையை தவிர்த்து ஆர்த்தியை பார்த்தாள்.)
‘ம்ம். எங்க வச்சு விருந்து குடுக்க போறீங்க மேடம்.?’
‘எங்க வெச்சு குடுக்கணும்.?’
‘பெட்ரூம்ல.’
‘ச்சீ..’
‘என்னடி.?’
‘அய்யோõ.. சரிடா என் திருட்டு ராஸ்கல்.’ (குரலில் லேசான கிறக்கம் எட்டிப் பார்த்தது.)
‘ஏய்ய்.. என் கள்ள பொண்டாட்டி..’
(லேசான புன்முறுவலுடன்) ‘என்ன்ன்ன.?’
‘விருந்துல என்னென்ன ஐட்டம்லாம் தருவ.?’
‘கடவுளே.. இது வேறயா? என்னென்ன வேணும் என் மச்சானுக்கு?’
(பார்வையால் கழுத்துக்கு கீழ் வருடினேன்) ‘இந்த ரெண்டு முலையும் வேணும்.’
‘ம்ம்ம்.’
(அவளுக்கு மட்டும் கேட்கும் மெலிதான குரலில்) ‘உன் இடுப்பு, அதுல இருக்குற மூணு டயர், அப்புறம் அழகான தொப்புள், அப்புறம்..’
(வெட்கத்தில் நெளிந்தாள்.) ‘சிவ்வ்வாõ..’
‘அப்புறம் உன்னோட ரெண்டு பூசணிக்கா குண்டி.. அந்த ஐட்டம் முக்கியம் விருந்துல.’
‘ஏய்ய்ய்ய்ய்.. ச்சீ..’
‘அப்புறம் கொழு கொழுன்னு இருக்குற ரெண்டு தொடை..’
‘சிவாõ.. சும்மா இரு..’
‘ரெண்டு தொடைக்கும் நடுல இருக்குற..’
‘ச்சீ.. போதும்.’ (வெட்கத்துடன் குனிந்து உதட்டை கடித்தாள்.)
‘அழகான புண்டை. அதுவும் வேணும்.’
‘ஸ்ஸ்ஸ்.. பொறுக்க்கி.. சும்மா இரு.’
‘என்னடி என்ன ஐட்டம் வேணும்னு சொல்ல வேணாமா?’
‘அதெல்லாம் ஒன்னும் சொல்ல வேணாம். விருந்துக்கு கூப்பிட்டது நான். விருந்தாளிக்கு என்னென்ன செய்யணும்னு எனக்கு தெரியும்.’
‘அது சரி. அப்புறம் உன்னோட விருந்தோம்பல் இருந்தா மட்டும் பத்தாது.’
‘அப்புறம்.?’
‘விருந்தூம்பலும் இருக்கணும்.’
(அதிர்ச்சியுடன் வெட்கப்பட்டு என்னை லேசாக தள்ளினாள்.) ‘அய்ய்ய.. ச்ச்சீய்ய்.. பேச்ச பாரு..’
‘என்னடி இருக்குமா?’
(என்னைப் பார்க்காமல் வெட்கத்துடன் வேறு திசையில் பார்த்தபடி) ‘எல்லாம் இருக்கும்ம். நேரமாச்சு. வா கீழ போகலாம். கவுசி வந்துடுவா.’
‘ம்ம்ம்.. ஓகே டார்லிங்ங்.’
சுற்றி ஒரு முறை பார்த்துவிட்டு யாரும் கவனிக்காதபோது மாலதியின் குண்டியை ஒரு முறை அழுத்திப் பிடித்து பிசைந்து விட்டு விலகினேன்.
அவள் அதிர்ந்து சுற்றுமுற்றும் பார்த்துவிட்டு என்னை முறைத்தாள்.
வெளியூர் செல்லும் பேருந்துகள் பலப்பல வண்ணங்களில் மிளிர்ந்தன. நாங்கள் செல்ல வேண்டிய பேருந்தை கண்டுபிடித்து அருகில் சென்றேன். மாலதியும் சுதாவும் என்னை பார்த்து கையசைத்தனர். மெல்லிய பச்சை நிற சுடிதாரில் ஆர்த்தியுடன் வந்திருந்த மாலதியை ரசித்தபடி அருகில் சென்றேன்.
ரோஸ் நிற சுடிதார் அணிந்து லூஸ் ஹேர் விட்டு நேர்த்தியாக வந்திருந்த சுதா என்னை பார்த்து புன்னகைத்தாள்.
‘ஹாய் சிவா..’
‘ஹாய் சுதா. பாப்பா எங்க?’
‘அம்மா வீட்ல விட்டுட்டு வந்திருக்கேன்.’
‘ஏன் சுதா.?
‘இல்ல அவ்ளோ தூரம் டிராவல் பண்ணினா அவ கஷ்டப்படுவான்னுதான்..’
‘ம்ம் சரி. நீங்க வர வரைக்கும் இருந்துக்குவாளா?’
‘அதான் பயமாயிருக்கு. ஒரு நாள் கூட என்னை விட்டுட்டு இருந்ததில்ல.’ (சொல்லும் போதே சுதாவின் குரல் உடைந்தது.)
‘ஓகே.. ஓகே.. கூல் சுதா. அதெல்லாம் அம்மா பாத்துக்குவாங்க.’
‘ம்ம்ம்.. எனிவே ரொம்ப தேங்ஸ் சிவா. எப்படி அவ்ளோ தூரம் போயிட்டு வரப் போறோம்னு கவலையா இருந்தேன். நீங்க பண்ற உதவிய மறக்கவே மாட்டேன்.’
‘ஹேய். என்ன சுதா? இதுல என்ன இருக்கு? ரிலாக்ஸ்.’
‘ஏய்ய் சுதா. போதும் பார்மாலிட்டி எல்லாம். சிவாக்கு நீயும் ஒரு ப்ரன்ட் தானே. உனக்காக இது கூட பண்ண மாட்டானா?’ (மாலதி சுதாவின் தோளில் லேசாக குத்தியபடி சொன்னாள்.)
‘ம்ம். சரிக்கா.’
‘சரி நீங்க பேசிட்டு இருங்க. நான் போயி பஸ் எப்போ கிளம்பும்னு கேட்டுட்டு வரேன்.’ (சொல்லிவிட்டு சுதாவிடம் டிக்கட்டை வாங்கிக் கொண்டு டிராவல் அலுவலகத்துக்குள் சென்றேன்.)
சிறிது நேரம் கழித்து பேருந்தை நெருங்கினேன். வாங்கிய தண்ணீர் பாட்டில்களை சுதாவிடமும் இரண்டு சாக்லேட்களை ஆர்த்தியிடமும் கொடுத்தேன்.
‘பஸ் 8.30 மணிக்குதான் கிளம்புமாம்.’
‘ஆமா. புக் பண்ணும் போதே 8.30 மணின்னுதான் சொன்னாங்க. எப்போ போய் சேரும் சிவா?’ (சுதா தண்ணீர் பாட்டிலை வாங்கி பேக்கினுள் வைத்தாள்.)
‘மார்னிங் 7 மணிக்கெல்லாம் போயிடுமாம்.’
‘ம்ம். சரி சுதா. நாங்க கிளம்பறோம். நேரமாச்சு.’
‘பஸ் கிளம்பற வரை இருக்க கூடாதாக்கா?’
‘இல்ல சுதா. ரொம்ப லேட்டாயிட்டா எங்க வீட்டுப் பக்கம் நடமாட்டம் இருக்காது. அதான் ஆர்த்திய துணைக்கு கூட்டிட்டு வந்தேன்.’
‘ஓகே ஓகே. அப்படீனா கௌம்புங்க. ரொம்ப தேங்ஸ்க்கா.’
‘இதுக்கு எதுக்குடி தேங்ஸ். நீ நல்லபடியா போயி இன்டர்வியூ அட்டென்ட் பண்ணிட்டு வா. கூடிய சீக்கிரமே நல்ல ரிசல்ட் வரும். ஆல் த பெஸ்ட் சுதா.’
‘தேங்ஸ் மாலதி. நீங்க பாத்து போங்க. போயிட்டு போன் பண்ணுங்க.’
‘ஓகேடி.’ (திரும்பி என்னிடம்) ‘சிவா. பாத்து பத்திரமா கூட்டிட்டு போயிட்டு வா. அவளை எங்கயும் தனியா விட்டுடாத. அப்படி விட்டா யார் கிட்டயும் கேக்க கூட தைரியம் இல்லாம அழுதுட்டு நிப்பா.’
‘ஓகே மாலதி. டோன்ட் வொரி. நான் பாத்துக்குறேன். நீங்க பத்திரமா போங்க. ஆட்டோ பிடிச்சி தரவா?’
‘இல்ல வேணாம் சிவா. நான் பாத்துக்குறேன். டேக் கேர்.’
‘ஓகே.’
‘பை சிவா. பை சுதா.’
‘பை மாலதி. டாட்டா ஆர்த்தி.’
மாலதி சென்றதும் பஸ்சினுள் இருவரும் சென்றோம். மூன்றாவது வரிசையில் இடது புறம் எங்கள் இருக்கைகள் இருந்தன. இருவரின் பேக்கையும் மேலே வைத்துவிட்டு சுதா அருகில் உட்கார்ந்தேன்.
ஒரு பெண் தன்னுடைய பத்து வயது மகனுடன் பஸ்சில் ஏறினாள். கருநீல சேலை அணிந்து அழகாக இருந்தாள். எங்களுக்கு முன்னாலிருந்த இருக்கைகளில் ஜன்னலோர சீட்டில் பையனை உட்கார வைத்துவிட்டு பேக்கை எடுத்து தூக்கி மேலே வைத்தாள்.
என் அருகில் நின்றபடி அவள் கையை மேலே தூக்கிய போது லோ ஹிப்பில் அவளுடைய ஆழமான தொப்புளும் அதன் மேல் கருப்பு ஜாக்கெட்டில் நிரம்பியிருந்த ஒரு பக்க வனப்பான முலையும் என் பார்வையை சுண்டின. எனக்கு சங்கடமாயிருந்தது.
அதை பார்க்காமல் சுதா பக்கம் திரும்பினேன். என் தடுமாற்றத்தை கவனித்திருந்த அவள் சட்டென்று ஜன்னல் வழியே வெளியே பார்த்தாள். நான் பார்த்ததை அவள் பார்த்தாள் என்பது அவளின் உதட்டோர புன்முறுவலில் தெரிந்தது. அந்தப் பெண் உட்கார்ந்து கொண்டாள்.
‘இருங்க சுதா. நான் போயி குமுதம் ஏதாச்சும் வாங்கிட்டு வரேன்.’
‘ம்ம். ஓகே சிவா.’
நான் கீழிறங்கி அருகில் இருந்த கடையில் சிறிது நேரம் இருந்துவிட்டு பஸ் கிளம்பும் நேரத்தில் ஏறி சுதா அருகில் உட்கார்ந்தேன்.
அவள் அணிந்திருந்த இறுக்கமான சுடிதாரில் கல்யாணமாகாத பெண் போல் இளமையாக இருந்தாள். அவளை இவ்வளவு அருகில் நான் கவனித்ததில்லை என்பதால் எனக்கு சங்கடமாயிருந்தது. லேசான பர்ப்யூம் வாசம் நன்றாயிருந்தது.
இப்பவே சங்கடாமயிருக்கே. இன்னும் சென்னை வரை போயிட்டு நாளை மறுநாள் இன்டர்வியூ முடித்து வரும் வரை இவளிடம் என்ன பேசுவது என்று புரியாமல் எனக்கு போரடித்தது. அவளும் அதிகம் பேசாமலே வந்தாள்.
‘ஏன் சுதா? நாளை மறுநாள்தானே இன்டர்வியூ? எதுக்கு இன்னைக்கே போறோம்?’
‘நானும் அதத்தான் சொன்ன÷ன் சிவா. மாலதிதான் பஸ் லேட்டானா என்ன செய்வ? மார்னிங் போயி பிரஷ்அப் பண்ணிட்டு சென்னைல இன்டர்வியூ இடத்த கண்டுபிடிச்சு போறது எல்லாம் கஷ்டம். ஒரு நாள் அட்வான்சா போனு சொன்னாங்க.’
‘ஓ..’
‘பாவம். என்னால உங்களுக்குதான் கஷ்டம். ரெண்டு நாள் வேலை எல்லாம் விட்டுட்டு வந்திருக்கீங்க.’
‘நோ நோ. நான் அதுக்காக சொல்லல. உங்களுக்கு கம்பர்டபிளா இருந்தா நோ ப்ராப்ளம்.’
பஸ்சினுள் பரவிய குளிர்ந்த ஏ.சி. காற்று உடலை சில்லிட வைத்தது. ஜன்னல் வழியேயும் காற்று உள்ளே வந்து சுதாவின் விரிந்த கூந்தலை கலைத்தது. அவள் துப்பட்டாவை தோள்களை சுற்றி மூடினாள்.
‘என்ன சுதா குளிருதா? ஜன்னல வேணா மூடிடுங்களேன்.’
‘ம்ம்.’ (ஜன்னலை இழுத்து மூடினாள்.)
டிவியில் ஓடிக் கொண்டிருந்த பழைய படத்தை வேறு வழியின்றி பார்த்து கொண்டே இடையிடையே சில வார்த்தைகள் மட்டும் பேசிக்கொண்டு வந்தோம். மணி ஒன்பதரையை தொட்ட போது பஸ்சில் லைட்டை அணைத்தார்கள். எங்கள் இருக்கை அருகில் மேல் ஒரு சிறிய நீல நிற விளக்கு எரிந்தது. சுதா கண்ணை மூடியிருந்தாள்.
நானும் புஷ் பேக் சீட்டை சாய்த்துக் கொண்டு கண்ணை மூடினேன். முன் சீட்டில் உட்கார்ந்திருந்த ஒருவர் நடத்துனரிடம் டிவியை அணைக்கச் சொன்னார். டிவி ஆப் ஆனதும் அந்த வெளிச்சமும் மறைந்து பஸ் எங்கும் மெலிதான நீல நிற வெளிச்சம் நிறைந்தது.
எனக்கு தூக்கம் வரவில்லை. சுதா தூங்கத் தொடங்கியிருந்தாள். நான் செல்போனை எடுத்துப் பார்த்தேன். மாலதி மெசேஜ் அனுப்பியிருந்தாள்.
‘ஐ யம் பேக் அட் ஹோம்.’
நான் ரிப்ளை செய்தேன்.
‘வீ ஆர் கோயிங்.’
சிறிது நேரம் கழித்து ரிப்ளை வந்தது.
‘ஓகே சிவா. சுதா என்ன செய்றா?’
‘தூங்குறா.’
‘ம்ம்ம்.’
‘நீ என்ன செய்ற?’
‘இப்போதான் வேலை எல்லாம் முடிச்சிட்டு வந்து படுத்தேன்.’
‘அவரு?’
‘தூங்கிட்டாரு.’
‘ம்ம்ம்ம்.’
‘மாலதி.’
‘ம்ம்ம்’
‘ஐ மிஸ் யூ டியர்.’
‘மீ டூ டார்லிங்.’
‘போடி..’
‘ஏன்டா?’
‘நீ வேணும் போல இருக்குடி.’
‘ஏய்ய்.. சும்மா இரு. அவ பாத்துட போறா மெசேஜ.’
‘இல்ல. அவ நல்லா தூங்குறா.’
‘அதுக்கு..?’
‘என் மாலதி வேணும்ம்.’
‘ச்சீ. பேசாம நீயும் தூங்கு.’
‘தூக்கம் வரலடி. வேற என்னன்னமோ வருது.’
‘சும்மா இரு சிவா. அதான் வந்த பிறகு தரேன்னு சொல்லிட்டேன்ல. அது வரை சமத்தா போயிட்டு வாங்க சார்.’
‘என்ன தருவ?’
‘உனக்கு பிடிச்ச எல்லாம் தருவேன்.’
‘எல்லாம்னா.. என்னென்னனு சொல்லுடி என் திருட்டு நாயே.’
‘ஏய்ய்.. போடா. அதெல்லாம் சொல்ல முடியாது. இங்க அவர் புரண்டு படுத்துட்டு இருக்கார். முழிச்சார்னா நல்லாயிருக்காது. காலைல பேசுறேன்.’
‘மாலதி.. ப்ளீஸ்ஸ்..’
‘குட் நைட் சிவா.’
‘மால்லு..’
அதற்குப் பின்னர் மாலதியிடமிருந்து ரிப்ளை வரவில்லை.
நான் போனை வைத்துவிட்டு சாய்ந்து கொண்டேன். சிறிது நேரத்தில் நன்கு தூங்கிய சுதாவின் தலை என் தோளில் விழுந்தது. நான் அவள் தலையை விலக்கினேன். ஆனால் அவள் தூக்கத்தில் உடலை நெளித்து என் பக்கமாக சாய்ந்து உட்கார்ந்து என் தோளில் தலையை நன்கு சாய்த்துக் கொண்டாள்.
அவள் தலையிலிருந்து வந்த வாசம் எனக்குப் பிடித்திருந்தது. கண்ணை மூடி தூங்கும் அவள் முகம் மெல்லிய நீல ஒளியில் அழகாய் தெரிந்தது. எனக்கு மாலதியின் நினைவு வந்தது. நான் கண்ணை மூடிக் கொண்டேன். சிறிது நேரத்தில் தூங்கிப் போனேன்.
‘தொட்டால் பூ மலரும்..’ என்று டி.எம்.எஸ்சின் கணீர் குரல் கேட்டு கண் விழித்தேன். பஸ் ஓர் உணவகத்தில் நின்று கொண்டிருந்தது. எனக்கே வியப்பாயிருந்தது. சுதா ஜன்னல் பக்கமாக தலை சாய்த்துத் தூங்கிக் கொண்டிருந்தாள். நான் அவளுடைய வலது தோளில் சாய்ந்து தூங்கியிருந்தேன். தோளில் கிடந்த துப்பட்டா கீழே சரிந்து சுடிதாரை மீறி வனப்புடன் என் முகத்தருகில் தெரிந்தது சுதாவின் வலப்பக்க மார்பகம்.
நான் நிமிர்ந்து உட்கார்ந்தேன். எழுந்து கீழிறங்கப் போனேன். முன் சீட்டில் இருந்த அந்தப் பெண் லேசாக வாயை திறந்தபடி தூங்கிக் கொண்டிருந்தாள். அவள் மடியில் அவளுடைய பையன் தூங்கிக் கொண்டிருந்தான். அவளின் ஒருபக்க மாராப்பு விலகி தாலியுடன் அவளின் முலைப் பிளவு காட்சி தந்தது. என் கண்கள் என்னை அறியாமல் சுதாவின் மார்பகத்தின் மீது சென்று மீண்டன.
அவசரமாக கீழிறங்கிப் போய் சிறுநீர் கழித்து விட்டு சுதாவுக்கு டீ வாங்கிக் கொண்டு பஸ்சில் ஏறினேன். முன் சீட் பெண்ணின் திறந்த மாராப்பை வருடிக் கொண்டே என் சீட்டை அடைந்தேன்.
சுதா விழித்திருந்தாள். முன்பக்கம் கலைந்திருந்த முடிகளை ஒதுக்கி விட்டு என்னை பார்த்து சிரித்தாள். பெண்கள் தூக்கக் கலக்கத்தில் இருப்பதும் ஒரு தனியழகுதான்.
டீயை குடுத்தேன். அவள் வாங்கிக் கொண்டு உறிஞ்சினாள்.
‘நீங்க குடிச்சிட்டீங்களா?’
‘ம்ம்ம்.’ (உட்கார்ந்தேன்.)
‘சாரி. நல்லா தூங்கிட்டேன்.’
‘ஆமா. நானும் கொஞ்சம் அசந்துட்டேன்.’
‘மணி என்னாச்சு சிவா?’
‘ரெண்டு.’
‘ஓ..’ (குளிருக்கு இதமாயிருந்த டீயை ரசித்துக் குடித்தாள்.)
‘பஸ் இன்னும் ஒரு அஞ்சு நிமிசம் நிக்கும். நீங்க போயிட்டு வாங்க.’
‘எங்க?’ (புரியாமல் பார்த்தாள்.)
(லேசான சங்கடத்துடன்) ‘இல்ல. பாத் ரூம் போயிட்டு வரதுன்னா வாங்கனு சொன்னேன்.’
‘ஓ.. இல்ல சிவா பரவால்ல. வேணாம்.’ (அவளும் சங்கடத்துடன் சொன்னாள்.)
‘ம்ம். ஓகே சுதா. வேற பிஸ்கட் ஏதாச்சும் வேணுமா? சொல்லுங்க.’
‘அதெல்லாம் ஒன்னும் வேணாம். நீங்க என்னை போங்க வாங்கனு பேசாதீங்க. அதான் வேணும்.’
‘ஓ..’
‘நான் உங்கள விட வயசு கம்மிதான்னு நெனக்கிறேன். என்னை போங்க வாங்கனு பேசி உங்க வயச குறைச்சிக்கிறீங்களா?’ (குறும்பான சிரிப்புடன் கேட்டாள்.)
‘ஓகே.. ஓகே. நான் ஓல்டுதான். இனிமே அப்படி பேசல. உன் வயசு என்ன சுதா?’
‘இருபத்தேழு. உங்களுக்கு?’
‘இருபத்தாறு.’
‘ஹலோ பொய் சொல்லாதீங்க. ஐ நோ யூ ஆர் டுவென்டி எய்ட்.’
‘யாரு சொன்னது?’
‘வேற யாரு சொல்லுவா? அக்காதான்.’
‘அதானே. அவ உன் கிட்ட எதத்தான் சொல்லாம இருந்தா.!’
‘என்னது அவளா?’
‘ஓ சாரி.’
‘ம்ம்ம்ம்.. ம்ம்ம்.. ம்ம்..’ (வெட்கமும் குறும்பும் கலந்த குரலில் சொன்னாள்.)
‘சரி. என் வயசுதான் தெரியுதுல்ல. அப்புறம் எதுக்கு கேக்குற?’
‘உண்மைய சொல்றீங்களான்னு பார்த்தேன்.’
‘ம்ம்ம்ம்.’
பஸ் கிளம்பியது. இருவரும் சிறிது நேரம் பேசிக்கொண்டு வந்தோம். சிறிது நேரத்தில் லைட் அணைக்கப்பட்டதும் களைப்புடன் மீண்டும் தூங்கத் தொடங்கினோம்.
மீண்டும் கண் விழித்துப் பார்த்த போது மணி 6.15 ஆகியிருந்தது. வெளியில் மெலிதான சூரிய ஒளி பரவத் தொடங்கியிருந்தது.
நான் மீண்டும் சுதாவின் தோளில் சாய்ந்து கிடந்தேன். அவளும் என் பக்கமாக லேசாக சாய்ந்து உட்கார்ந்தபடி அசந்து தூங்கிக் கொண்டிருந்தாள். எனக்கே கூச்சமாயிருந்தது. என் கால் அவளது முழங்காலுக்கு மேல் கிடந்தது. இருவரின் கைகளும் பிரிய முடியாத காதலர்கள் போல் ஒன்றையொன்று இறுக்கிக் கோர்த்திருந்தன.
நான் அவளின் தோளில் சாய்த்திருந்த என் தலையை விலக்கி நிமிரப் போனேன். அவள் உடலை அசைத்தபடி என் பக்கமாக சாய்ந்தாள். அவள் தலை என் மார்பில் விழுந்தது. அவள் தூக்கத்தை கலைக்க விரும்பாமல் அப்படியே இருந்தேன். அவள் மீது இருந்த என் காலை விலக்கிக் கொண்டேன்.
சிறிது நேரத்தில் பஸ்சில் பக்திப் பாடல் ஒன்றை ஒலிபரப்பினார்கள். அந்த சத்தத்தில் விழித்த சுதா என் மார்பில் படுத்திருப்பதை உணர்ந்து சட்டென்று நிமிர்ந்து முகத்தில் தொங்கிய முடிகளையும் துப்பட்டாவையும் சரி செய்து கொண்டு உட்கார்ந்தாள்.
அவள் எழுந்ததும் நானும் நிமிர்ந்து உட்கார்ந்தேன்.
(என்னை பார்க்காமல் லேசான வெட்கத்துடன் சொன்னாள்.) ‘சாரி.. நல்லா தூங்கிட்டேன்.’
‘இட்ஸ் ஆல்ரைட் சுதா. சென்னை வந்தாச்சு.’
‘ஓ..’ (ஜன்னலை திறந்து வெளியே தூங்கி வழியும் நகரத்தின் விடியலை ரசிக்கத் தொடங்கினாள்.)
அந்த ஹோட்டல் அறை மிகவும் சுத்தமாக இருந்தது. காற்றோட்டமான பெரிய ஜன்னல், சிறிய பால்கனி என்று வசதியாகவே இருந்தது. ஹோட்டலில் அறை கேட்ட போது அவ்வளவு எளிதாகத் தந்து விடவில்லை. சுதா சொல்லியிருந்தபடி எங்கள் இருவரையும் கணவன் மனைவி என்று சொல்லியும் ஏதேதோ கேள்வி கேட்டனர்.
ஆஹா.. மாட்டுனியா.. பையா….