அடேய் சுந்தரா இந்த சந்தர்ப்பதை விட்டால் வாய்ப்பே இல்லை என மனது பின்னால் இருந்து பிராண்டிக் கொண்டே இருந்தது. “காமசுந்தரி.. ஊம்புரியா..” என்று கேட்டேன். அவளிடமிருந்து சம்மதம் என்ற பதிலும் இல்லை. சம்மதிக்கவில்லை என்ற மறுப்பும் இல்லை. அவள் யோசித்துக் கொண்டிருந்தாள். உண்மைதான் அவளை யோசிக்கவே விடக்கூடாது. பின்னால் ஏதுவந்தாலும் சமாளித்துக் கொள்ளலாம் என காமசுந்தரியின் தலையை இரு கைகளால் பிடித்து என் பக்கம் இழுத்தேன். அவளுடைய உதடுகளில் என்னுடைய சுன்னிமொட்டு பட்டது. லேசாக அழுத்தினேன். ஆனால் அவள் வாயைத் திறப்பதாக இல்லை. மறுமுறை மீண்டும் அவள் வாய்க்கருகே சுன்னியை கொண்டு செல்லும் போது அவள் ஏதோ சொல்ல வாயைத் திறந்தாள். சந்தர்ப்பம் சரியாக வர… சரக் கென என் சுன்னி தண்டுவரை அவள் வாய்க்குள் சென்றது.
“ம்மமும்ம்.. உம்மம்மும்ம்” என்று முனகி என்னுடைய தொடையிரண்டிலும் கைகளை வைத்து தன்னை விலக்கிக் கொள்ளப் பார்த்தாள். நான் அவளுடைய வாய்க்குள் என் சுன்னியை சொறுகி அழுத்துவதை விடாமல் இருந்தேன். அவள் இரண்டு மூன்று முறை தொடையில் கைகளை வைத்து தள்ளிப் பார்க்க,.. அப்போது என் சுன்னி அவள் வாய்க்குள் பின்நோக்கி செல்வதும், அவள் முயற்சியை கைவிடும் போது முன்நோக்கி செல்வதும் என ஊம்பலைப் போல இருந்தது. காமசுந்தரிக்கு கண்களில் கண்ணீர் முட்டியது. சுன்னிக்கென்று ஒரு வாசமும், சுவையும் உண்டு. எல்லா ஆண்களுக்கும் ஒத்தது போல அவை இருக்காது. ஒவ்வொன்றும் ஒரு ரகம். ஸ்டாபெரி காண்டம், பைனாப்பில் காண்டம் என விதவித பழங்களின் சுவைகளை காண்டங்களை சப்பி கண்டறிந்து கொள்ளும் பெண்களுக்கு இதெல்லாம் தெரியாது.
சிவகாமசுந்தரி திணறிப்போனாள். வாய்க்குள் செலுத்தியிருந்த சுன்னியை விடாமல் அழுத்தியபடி இருந்தேன். பின்னால் அவள்தலை நகராமல் பிடித்துக் கொண்டிருந்தேன். என்னுடைய கைகளை பிடித்து கொஞ்சம் வேகமாக தள்ளிப் பார்த்தாள். நான் விடுவதாக இல்லை. ஒரு கட்டத்தில் சிவகாமசுந்தரி என்னை ஏதோ செய்து கொள் என்ற அளவுக்கு வந்துவிட்டாள். அதன் பிறகு என்னுடைய கைகளைத் தள்ளவோ,.. என்னை தொந்தரவு செய்யவோ அவள் முற்படவில்லை. அவளுடைய போராட்டம் முடிவடைந்திருந்தது. நான் சுன்னியை அவள் வாயிலிருந்து எடுத்தேன். சிவகாமசுந்தரி என்னை முறைத்துப் பார்த்துக் கொண்டே வாய் மேல் கையை வைத்து “உவ்.. உவ்வை..” என வாயைப் பொத்திக் கொண்டு அட்டேச்சுடு டாய்லெட்டில் இருந்த வாஸ்பேசினில் வாந்தி எடுத்தாள்.
அவள் திரும்பி வந்த போது நான் என்னுடைய பெர்முடாசை மேலே இழுத்துவிட்டு நின்று கொண்டிருந்தேன். அவள் என்னருகே வந்து என்னையேப் பார்த்தாள். நான் மௌனமாக நின்றிருந்தேன். சிவகாமசுந்தரியின் வரம்புகளை மீறி நிறைய நாள் ஆகிறது. முதலில் உரசல்களில் ஆரமித்து அவளின் மார்பை வேண்டிய பொழுது கசக்கி அவளை துடிக்க வைக்கும் அளவிற்கு சென்றுவிட்டேன். இருந்தாலும் இன்று அவளின் அனுமதியின்றி அவளை முதன்முறையாக ஊம்ப வைத்துள்ளேன். என்ன சொல்ல போகிறாளோ.. என்று எனக்குள் பக் பக்கென இருந்தது.
“அண்ணே.. அந்த முடி.. வாய்க்குள்ள இருந்துச்சு… அதான் வாந்தி எடுத்துட்டேன்.. கோவுச்சுக்காதேன்னே..” என்று என்னை சமாதானம் செய்யவதாக நினைத்து அருகே வந்தாள். நான் பேசமால் மௌனமாக இருப்பதை அவள் கோபமாக இருப்பதாக நினைத்துவிட்டாள் போலிருக்கு. மெல்ல என் பின்னால் வந்து என்னுடைய சுன்னியை பெர்முடாசோடு பிடித்தாள். இப்போது எனக்கு வேண்டாமென தோன்றியது. அவளிடம் சாரி என்று சொல்லலாமா என்று கூட தோன்றியது. ஆனால் நான் எதுவும் சொல்லவில்லை. சில சமயங்களில் வாழ்க்கையை அதன் போக்கிலேயே விட்டுவிடலாம் என்று நினைத்தேன். அப்போது டேவிட்டின் கார் கடைக்கு முன்னே நின்றது. அதனை சிவகாமசுந்தரியும் பார்த்து என்னைவிட்டு சற்று விலகி பின்னால் நின்று கொண்டாள்.
காரிலிருந்து இறங்கிய டேவிட் என்னை நோக்கி கையை அசைத்தான். பதிலுக்கு நானும் “ஹாய்.. எனகையை அசைத்தேன். கடையின் கவுண்டர் பகுதிக்கு வந்து இந்தப்பா பிரிஸ்கிரிப்சன். வழக்கம் போல அப்பாவுக்கும், அம்மாவுக்கும் தனித்தனியா பேக்கிங் பண்ணிடு. இன்சுலின் அதிலேயே எழுதியிருக்கு,. ஒரு இருபது இன்சுலின் சிரன்ச் கூட வைச்சுடு” என்று பிரிஸ்கிரிப்சனை தந்துவிட்டு சென்றான். நடந்ததை எல்லாம் நான் மறந்துவிட்டது போல “சிவகாமசுந்தரி இந்த பிரிஸ்கிரிப்சன் ஸ்டீபன் சாருக்கு நீ எடு. நான் ஸ்டெல்லா மேடமுக்கு எடுக்கறேன்” என்று சொல்லிவிட்டு வேலையைப் பார்த்தேன். இப்பொழுதெல்லாம் குடும்பத்திற்கு இரண்டு அல்லது மூன்று நபர்கள் சர்க்கரை வியாதி வந்தவர்கள். ஒரு காலத்தில் ராகியும், கேழ்வரகினையும் தின்று கொண்டிருந்த மக்களிடம் ஒரு படி அிரிசியை அரசே தந்து அரிசியின் சுவையை காட்டியது. பிறகு மக்கள் அரிசியை மட்டுமே பிரதான உணவாக கொண்டுவிட்டார்கள். இப்போது மக்கள் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக இதிலிருந்து எல்லாம் விலக ஆரமிருத்திருக்கிறார்கள்.
Story epdi eluthi anuppurathunu sollunga