பியூட்டி பார்லர் அக்கா 133

நான் – சரிக்கா ……” என்று அம்மாவிடம் சொல்லி விட்டு என் காரில் போய் ஏறிக்கொண்டு பயணத்தை தொடங்க என் வீட்டு காம்பவுட்டுக்குள் இருந்து காரை ரோட்டுக்கு போடும் போது பால் காரன் என் காருக்கு முன்னாள் வர அதை கண்ட சுகுமார் ” ஹ்ம்ம் இன்னைக்கு நாள் சிறப்பா இருக்கப்போகுது ” என்று சொல்ல

நந்திதா ” ஹ்ம்ம் அப்போ இன்னைக்கு நல்லா பால் குடிக்க கிடைக்கும் போல ” என்று சொல்ல

அக்கா – அடியே கொஞ்சம் வாயை மூடுடி ” என்று சொல்லி விட்டு அக்காவும் நந்திதாவும் சிரிக்க ஆரம்பித்தனர் …நானும் சுகுமாரும் சிரித்துக்கொண்டே பயணத்தை தொடங்கினோம் ….அக்கா வழிகாட்ட நான்குபேரும் அரட்டை அடித்துக்கொண்டே அக்காவின் ஊரை அடைந்தோம் அது ஒரு கிராமம் ஊர் முழுவதும் வயலும் கரும்புக்காடும் சோளக்காடுமாக இருந்தது சிட்டி வாழ்க்கையை விட்டு இவ்வாறான இயக்காய் சூழலுக்குள் வருவது உடம்புக்கும் மனதுக்கும் இதமாக இருந்தது ஒரு வழியாக பதினோரு மணியளவில் அக்காவின் தாய் மாமன் வீட்டை அடைந்தோம் ..வீட்டை சுற்றிலும் சோளக்காடு …வீட்டை அடைந்ததும் அக்காவின் மாமா வாசலில் நின்று எமக்காக காத்திருந்தார் எண்களின் வருகையை கண்டதும் கார் அருகே வந்து எங்களை வரவேற்று மெய்சிலிர்க்க வைத்துவிட்டார் ………அவரின் ராஜ உபசரிப்பில் நாங்கள் நான்கு பேரும் திக்குமுக்காகி போனோம் . நான் அக்காவிடம்

நான் – என்னக்கா மாமா மட்டும் தானா இருக்காரு ???

அக்கா – ஹ்ம்ம் ஆமாண்டா மாமா மட்டும் தான் அத்தை இறந்து இரண்டு வருடும் ஆகுது …மாமா தனியாகத்தான் இங்க இருந்து விவசாயம் பார்த்துகிட்டு இருக்காரு ” நாங்கள் பேசுவதை அவதானித்த மாமா

மாமா – என்னத்தம்பி என்ன வேணும் ???

நான் – ஒண்ணுமில்ல மாமா சும்மாதான்

மாமா – தம்பி வெக்கப்படாம எதுவேண்டுமானாலும் கேளுங்க இதுவும் உங்க வீடு மாதிரித்தான் உங்க இஷ்டம் போல இங்க இருக்கலாம் ”

சுகுமார் – தேங்க்ஸ் சார் ……உங்க உபசரிப்பை கண்டு மிரண்டு போய்ட்டோம் ….