சத்தம் போடாதே – 2 116

“உன்கிட்ட எப்படிடா அதை சொல்லுறது…”

“ப்ளீஸ் ப்ளீஸ் சொல்லு நிவேதா. பதிலுக்கு வேணும்னா நான் என்னோட லவ் ஸ்டோரி பத்தி சொல்லுறேன்”

“ஹாஹாஹா அது எப்படி உன்கிட்ட இருந்து வாங்கணும்னு எனக்கு தெரியும். ஐ வாண்ட் சம்திங் இன்டிமேட்”

“சரி நீ எது கேட்டாலும் சொல்லுறேன். ஐ ப்ராமிஸ்”

“சரி நான் யோசிக்கிறேன்”

“ஓகே இப்போ நான் கேட்ட கேள்விக்கு பதில் சொல்லு”

“காக் புசின்னு சொல்லாம பேரு வச்சி கூப்பிடலாம் அப்படினு அவரு சொன்னாரு. சுரேஷ் அப்படிங்கறது அவரோட காக் பேரு.”

“அப்போ உன்னோட புசி பேரு என்ன”

“சீ போடா..” வெட்கத்தில் சிணுங்கினாள்.

“ஏய் ப்ளீஸ் நிவேதா”

“….”

“ப்ளீஸ் ப்ளீஸ்”

“….”

“ப்ளீஸ் சொல்லேன்”

“ஸ்வேதா”

“வாவ் ஹரிஷ் சுரேஷ். நிவேதா சுவேதவா”

“ஹ்ம்ம்”

“அது சரி அப்போ சுரேஷ் ஜூனியர் சுரேஷை மாதிரி சின்னதா இருக்கிறதாலயா”

“அப்படி எல்லாம் இல்லேயேடா அவரோட சைஸ் தான்டா இருக்கும் ஜூனியருக்கும்”

“ரொம்ப சின்னதா இருந்திச்சு அதனாலே ஜூனியர்னு நினைச்சேன்” என்னுடைய சுன்னி பெரியது என்பதை அவளிடம் சொல்லாமல் சொன்னேன்.

“அருண், ஹரிஷ் தாண்டா கால் பண்ணுறாரு. நான் உனக்கு அப்புறமா கால் பண்ணுறேன்.” மீண்டும் போனை துண்டித்தாள்.

அடுத்த பத்தாவது நிமிடத்தில் மீண்டும் அவளிடம் இருந்து கால் வந்தது.

“ஹெலோ”

“என்ன நிவேதா அதுக்குள்ள கால் பண்ணிட்டே. ஹரிஷ் கூட பேசலை”

“இல்லைடா அவரு பிளைட் ஏறிட்டேனு சொல்ல கால் பண்ணினாரு அவளோ தான்”

“பிளைட்டா. இந்தியாவா வராரு”

“இல்லடா. ஒரு ஒர்க்ஷாப் அண்ட் ட்ரைனிங் அட்டென்ட் பண்ண அமெரிக்க போறாரு. திரும்ப சுவீடன் வர 3 மந்த்ஸ் ஆகும்”

எனக்கு நிம்மதியாக இருந்தது. இன்னும் 3 மாதங்கள் இருக்கிறது எனக்கு அவளை கட்டிலில் தள்ள.

“நம்ம மேனேஜர் அப்போ 3 மூணு மாசம் தப்பிச்சான். அவனை டெய்லி அப்டேட் கேட்டு சாகடிக்க மாட்டே”

“அடே போடா கார்த்தி நானே கடுப்புல இருக்கேன். இப்போ நீ இன்னும் கடுப்பு ஏத்தாதே”

“என்ன நிவேதா”

“கல்யாணம் ஆகி 3 வாரத்தில் அவரு சுவீடன் போய்ட்டாரு. ஏதோ போன்லயாச்சும் பேசிகிட்டு இருந்தோம். அமெரிக்க போனா அவருக்கு ராத்திரி டைம்ல நான் ஆபிஸ்ல இருப்பேன். இங்கே ராத்திரி ஆகுறப்போ அங்கே காலை நேரம் அவரு ஆபிஸ்ல இருப்பாரு”

“அட போன் பேசுறதுக்கு என்ன. கஃபேடீரியா போய் பேசு”

“லூசு உனக்கு அதெல்லாம் புரியாது”

செக்ஸ்டிங்கை பத்தி தான் சொல்லுகிறாள் என்று எனக்கு தெளிவாக புரிந்தாலும் “எல்லாம் எனக்கு புரியும் சொல்லு“

“நீ சின்ன பையன்டா புரியாது”

“ஏய் அடி வாங்குவே ஒழுங்கா சொல்லு.”

“சத்தியமா உன்கிட்ட எப்படி சொல்லுரதுனு தெரியலடா”

“சுரேஷ் ஜூனியர் பத்தி சொன்ன மாதிரி பட்டுனு சொல்லிடு”

“அவரு கல்யாணம் ஆனே புதுசுல போய்ட்ட தாலே போன்ல தாண்ட எல்லாமே”

“இப்போ எல்லாருமே அப்படிதானே. போனும் கையுமா தானே இருக்காங்க”

“அதில்லடா மேட்டர் கூட போன்ல தான் பண்ணுவோம் பேசிக்கிட்டே”

“இதுக்கு தான் இவளோ பீல் பண்ணுறியா. உனக்கு நான் வேணும்னா ஹெல்ப் பண்ணவா”

கடந்த காலம்

அனிதா மேடத்தின் பஸ் கிளம்பியவுடன் நானும் கார்த்திக்கும் மீண்டும் ஹாஸ்டல் போய் கொண்டு இருக்கும் போது பார்க்கிங் அருகே “டேய் அருண்” என்று யாரோ கூப்பிட இருவரும் நின்றோம்.

தன்னுடைய கவஸாக்கி நிஞ்ஜா பைக்கை விட்டு இறங்கி வந்தான் முதலாமாண்டு எலெக்ட்ரோனிக்ஸ் படிக்கும் ராகுல், பெரிய இடத்து பையன் என்பது பார்த்த உடனே தெரிந்தது.

2 Comments

  1. nice story நல்ல இருக்கு செம்ம கதை

  2. ரெம்ப இன்டரஸ்டிங்ன கதை சொல்லுறது
    கஷ்ட்டம் ரியலி சூப்பர் இந்த கதை எழுதுரதுல ஒரு மயிரும் தரமாட்டானுங்க
    சப்மிட் பண்ணுகதைவராது ஒரு பகுதிய
    ஐந்தாறு தடவைஎழுதவா முடியும் என் கதைய ஒரு பகுதி எழுதி முற்றும் போட போரேன்

Comments are closed.