அழுத்திச் சீவியிருந்த தலையை அவிழ்த்துத் தளரத் தழைய விட்டு நுனியில் ஒரு சின்ன முடிச்சு மட்டும் போட்டுக்கொண்டாள். தொப்புள் தெரியுமளவு கொசுவத்தைக் கீழே இறக்கிக்கொண்டாள். வெள்ளிக்கொலுசைக் கால்களில் மாட்டிக்கொண்டதோடு, கொல்லையில் பூத்திருந்த ஒரு ரோஜாவைக் கூந்தலில் சொருகிக்கொண்டாள். அவள் வயதில் ஒரு பதினைந்து வருடங்கள் காணாமல் போயிருந்தன. தோட்டவேலையை முடித்து, கைகால்களைக் கழுவிக்கொண்டு வீட்டுக்குள்ளே நுழைந்த கணேசன், சாருவின் புதிய தோற்றத்தைப் பார்த்து விக்கித்து நின்றான்.
“அம்..ம்ம்மா!”
“என்னடா?” சாரு மந்திரப்புன்னகை சிந்தினாள்.
“இன்னிக்கு ரொம்ப அழகா டிரஸ் பண்ணிண்டிருக்கே!” என்று தடுமாற்றத்துடன் கூறினான் கணேசன்.
சாருவுக்குப் பெருமையாக இருந்தது. முதல் கட்டம் வெற்றி! தன்னைக் கூர்ந்து சற்றுக் கூச்சத்துடன் வெறித்த மகனின் பூல் எழுச்சியடைந்திருக்கிறதா என்று கவனித்தாள்.
இரண்டாம் கட்டமும் வெற்றி!
கணேசனின் வேட்டியில் கூடாரம் எழும்பிக்கொண்டிருந்தது. “காப்பி கலந்துண்டு வரட்டுமா?” “ம்!” கணேசன் முணுமுணுத்தான். அம்மா இந்த மாதிரி அலங்காரம் பண்ணுவதை அப்பா அறிந்தால், வீட்டில் பெரிய களேபரம் ஏற்படுமே என்ற எண்ணமும் அவனுக்கு ஏற்படாமல் இல்லை. என்ன ஆயிற்று இன்று இந்த அம்மாவுக்கு? காப்பி கொடுக்கிறபோது சாரு வேண்டுமென்றே புடவைத்தலைப்பை நழுவ விட்டாள். கணேசனின் உச்சந்தலையில் இடி இறங்கியது போலிருந்தது.
இறுக்கமான பிளவுசுக்குள்ளே பிதுங்கிக்கொண்டிருந்த அம்மாவின் வாளிப்பான முலைகளின் நடுவே தென்பட்ட பள்ளத்தாக்கை அவனது கண்கள் வெறித்தன.
“காப்பியை வாங்கிக்கோடா!” சாரு எதுவுமே அறியாதவள் மாதிரி சிரித்தாள்.
ஆனால், மகனின் கண்கள் தனது முலையை வெறித்துக்கொண்டிருப்பதை அறிந்ததும், அவளது காம்புகள் பிராவுக்குள்ளே விடைத்தன. அவளது புண்டையில் குறுகுறுப்பு ஏற்பட்டது.கணேசன் காப்பித் தம்ளரை வாங்கும்போது அவனது விரல்கள் சாருவின் விரல்களை உராய்ந்ததும் இருவரது உடல்களிலும் மின்னல் பாய்ந்தது. தன்னிச்சையாக இருவரும் ஒருவர் மற்றவரது கண்களை ஊடுருவினர்.
கணேசன் இயந்திரம் போலக் காப்பித்தம்ளரைப் பெற்றுக்கொண்டு அதை அருகிலிருந்த ஸ்டூலின் மீது வைத்துவிட்டு, சாருவின் இரண்டு கைகளையும் சட்டென்று பற்றிக்கொண்டான்.
“டேய், என்னடா இது?” சாரு ஒன்றும் தெரியாத பாப்பா போல நாடகமாடினாள்.
அப்போது தான் தனது முலையை மகன் பார்ப்பதை உணர்ந்தவள் போல, கைகளை மகனின் பிடியிலிருந்து விடுவித்து விட்டு, புடவைத்தலைப்பை சரி செய்து கொண்டு பொய்யாக வெட்கப்படுவது போல நடித்தாள். கணேசனும் கூச்சத்தில் தலைகவிழ்ந்தான்.
“மன்னிச்சுக்கோ அம்மா!” குனிந்த தலை நிமிராமல் முணுமுணுத்தான்.
“எதுக்கு?” சாரு குறும்பு தவழும் புன்னகையோடு கேட்டாள்.
ஆம்! எதுக்கு? அம்மாவின் கைகளைப் பார்த்ததற்கா? அவளது முலைகளை வெறித்து நோக்கியதற்கா? அல்லது அவற்றை இரண்டு கைகளாலும் அள்ளி அமுக்கி விளையாடினால் என்ன என்று ஒரு கணம் மனதில் தோன்றியதற்கா?
“இல்லை..நீ குளிச்சுட்டு மடியா இருக்கே! உன்னைத் தொட்டுட்டேன் இல்லியா? அதுக்குத் தான்,” என்று சமாளித்தான் கணேசன்.
“ஓ!” என்று புன்னகைத்தாள் சாரு. “நான் கூட நேத்து ராத்திரி வசந்திகூட ஆடாத ஆட்டமெல்லாம் ஆடினியே, அதுக்குத் தான் மன்னிப்புக் கேட்கறியோன்னு நினைச்சேன்!” கணேசன் அதிர்ச்சியில் உறைந்தான். அப்படியென்றால்….?
“நான் ஆதியோடந்தமா எல்லாத்தையும் பாத்துண்டு தானிருந்தேன்,” சாரு புன்னகை மாறாமல் கூறினாள்.
“அம்மா….அது வந்து…,”கணேசன் தடுமாறினான்.
“அதுக்கும் மன்னிப்புக் கேட்கப்போறியா?” சாரு கிசுகிசுத்தாள்.
“அவசியமில்லை கணேசா! ரெண்டு பேருமே ரொம்ப நன்னாப் பண்ணினேள்!” சாருவின் கைகள் கணேசனின் தலைமயிரைக் கோதத்தொடங்கவும், கணேசன் கண்களை மூடிக்கொண்டான். மூன்றாவது கட்ட நடவடிக்கையும் வெற்றி பெற்றுக்கொண்டிருப்பதைப் புரிந்து கொண்ட சாரு, மகன் முன்பு வந்து மண்டியிட்டு அமர்ந்தாள். அவளது இரண்டு கைகளும் மகனின் இரண்டு தொடைகளின் மீதும் விழுந்தன.
“என் பாடுதான் திண்டாட்டமா இருக்கு போ! உங்கம்மாவை என்னிக்காவது ஒரு பொம்மனாட்டியா நினைச்சுப் பார்த்திருக்கியாடா?” சாரு கணேசனின் ஒரு கையை எடுத்து தனது முலையின் மீது வைத்தாள்.
“உங்கப்பா தான் கவனிக்க மாட்டேங்கறார்; நீயாவது கவனிக்கலாமோன்னோ?” கணேசன் விக்கித்துப் போய் அமர்ந்திருந்தபோதே, சாரு அவனது எழுச்சிக்கூடாரத்தைக் கைகளால் சுற்றி வளைத்து அவனது பூலை அமுக்கினாள்.
கணேசனால் இப்போதும் எதையும் நம்ப முடியவில்லை. ஆசாரமான அம்மாவா தன் பூலைப் பிடித்து அமுக்கிக் கொண்டிருக்கிறாள்? அவனது உள்ளங்கால் முதல் உச்சந்தலை வரையிலும் புது இரத்தம் பாய்வது போலிருந்தது. நடுங்கும் விரல்களுடன் அம்மாவின் முந்தானையை விலக்கினான். பரபரப்பிலும் எதிர்பார்ப்பிலும் பிளவுசுக்குள்ளே பிதுங்கியபடி விம்மிக்கொண்டிருந்த அம்மாவின் முலைகளை அவனது கண்கள் வெறித்தன.
அம்மாவின் பிளவுசுக்குள்ளே இரண்டு விரல்களை நுழைத்து, பிராவுக்குள்ளே அத்துமீறி அவளது காம்பைத் தேடினான். விடைத்துப் போயிருந்த அம்மாவின் காம்பை அவனது விரல் தீண்டியதும் அவளது கை அவனது எழுச்சியை இன்னும் இறுக்கமாகப் பிடித்தது. அவளது மற்றொருகை மகனின் வேட்டியை விலக்கி, அவனது வலுவான தொடைகளை வருடியது.
கணேசன் தயக்கத்தோடு அம்மாவின் இரண்டு முலைகளையும் இரண்டு கைகளால் தாங்கிப் பிடித்துக்கொண்டு மெதுவாக வருடினான். சாருவின் கண்கள் அரைமயக்கம் போல லேசாக மூடியிருந்தன. மகனின் விரல்கள் தனது முலைகளோடு விளையாடப்போகின்றன என்ற எதிர்பார்ப்பில் அவளது காம்புகள் மென்மேலும் விடைத்துக்கொண்டன.
துணிச்சலோடு அவள் மகனின் சுண்ணியை விடுவித்தாள். இதற்காகவே காத்திருந்தது போல, கணேசனின் சுண்ணி கொடிக்கம்பம் போல விறைத்து குத்திட்டு நின்றது. அவனது பூலின் தலைப்பகுதி பளபளத்துக்கொண்டிருந்தது; படபடப்போடு மகனின் பூலை சில கணங்கள் தனது முட்டிக்குள்ளேயே சிறைப்படுத்தியவாறே எதிர்பார்ப்புடன் பெருமூச்சு விட்டாள் சாரு.
கணேசன் வேட்டியைக் களைந்தான்; கோவணத்தை அவிழ்த்தான். பிறகு, அவனது விரல்கள் துணிச்சல் பெற்று, அம்மாவின் பிளவுசின் கொக்கிகளை அவிழ்த்தன. அந்த அமைதியில் சாருவின் பிளவுஸின் கொக்கிகள் விடுபடுகிற சத்தம் இடிபோலக்கேட்டது. பிறகு, கணேசனின் கை அம்மாவின் பிராவை விடுவிக்கப் படாதபாடு பட்டது. மகன் தனது பிராவோடு போராடுவதைப் பார்த்து மனதுக்குள் சிரித்த சாரு, அவனது கைகளைச் செல்லமாகத் தட்டிவிட்டுக் கண்ணிமைக்கும் நேரத்தில் பிராவைக் கழற்றினாள்.
கணேசனின் கண்கள் அகன்றன. சற்றே தொய்வுற்றிருந்தபோதிலும் அம்மாவின் முலைகள், சரோஜாவைக் காட்டிலும், வசந்தியைக் காட்டிலும் பெரிதாக இருப்பதையும், அந்த இளம்பெண்களின் காம்புகளைக் காட்டிலும் அம்மாவின் முலைக்காம்புகள் விடைத்து நீளமாக இருந்ததையும், அவளது முலைமுகட்டில் இருந்த கருவளையும் ஒரு அதிரசமளவுக்கு இருப்பதையும் அவனது கண்கள் அளவெடுத்தன
அம்மாவின் இரண்டு முலைகளையும் எடைபார்ப்பவன் போல இரு கைகளாலும் ஏந்திக் குலுக்கினான். பிறகு, அவளது இரண்டு முலைகளையும் சேர்த்து அழுத்திப் பிதுக்கினான். அவளது இரண்டு காம்புகளையும் பிடித்துத் திருகினான். இரண்டு விரல்களால் அம்மாவின் முலைக்காம்புகளைப் பிடித்து இழுத்துப் பார்த்தான்.