“கர்ர்ருமம்” வெட்கத்தில் சிவந்து போய் சிணுங்கினாள் தமிழ். ஆனால் அவன் தன் புழை நீரைக் கூட கூச்சப் படாமல் சுவைக்குமளவுக்கு தன்னை நேசிக்கிறான் என்று நினைத்து புழகாங்கிதமடைந்து உள்ளே சிலிர்த்தாள்.
தன் எச்சில் பளபளக்கும் ஈரமான விரலை தமிழின் தொடை மீதுவைத்து அதை மீண்டும் அவளின் புழையை நோக்கி நகர்த்தினான். தமிழ் சட்டென அவன் விரலைப் பிடித்து தடுத்தாள்.
“வ்வேணாம்ம்”
“ஏன்மா?” அவள் கண்களைக் கிறக்கமாகப் பார்த்தபடி கேட்டான்.
“ச்சீய்ய்.. அதைப் போயி…”
“அது என் தமிழோடது..”
“ப்ளீஸ்.. வேண்டாம்ம்”
கன்னிப் பெண் அல்லவா? முதல் முறையாக அதை உணர்வதால் அது அவளின் கூச்சத்தை அதீதமாக்கியது. அது தவிறம் அதே அறைக்குள் சில அடிகளே தள்ளி தனது நெருக்கமான தோழியும் இருக்கிறாள். ஒருவேளை அவள் இவர்கள் பக்கம் திரும்பிப் பார்த்தால் அது எவ்வளவு அசிங்கமாகப் போய் விடும் என்று நினைத்தாள்.
“தமிழ் ” அவன் முகம் காமமாய் அவளை நெருங்கியது. அவள் முகத்தில் வந்து மோதும் அவன் மூச்சுக் காற்றில் அனல் பறந்தது. ஆனால் அது பிடித்தது.
“என்ன்னப்பா?”
“ப்ளீஸ்டா செல்லம்” விரலை மீண்டும் அவள் புழைக்கு நகர்த்தினான். அவள் அதை நகர விடாமல் இறுக்கி பிடித்து தன் விரல்களுடன் பிணைத்தாள்.
“ந்நோ..”
“நீ எனக்கு வேணும்டா செல்லம்”
“நான் உனக்குத் தானேப்பா”
“எனக்கு நீ இப்பவே வேணும்டா தங்கம் ப்ளீஸ்”
“ஹைய்யோ.. என்னப்பா நீ” அவனுக்கு இணங்க மறுக்கவும் முடியாமல்.. உடன் பட்டு படுக்கவும் முடியாமல் தவித்தாள் தமிழ்.