நான் சொல்வதற்கு அப்படியே கட்டுப்பட்டு நடக்கும் பொம்மை போல் எழுந்து நின்று கையை மேலே தூக்கினாள். அவள் சேலை மேலாக வைத்து அழந்தேன் 34 வந்தது. இந்திராவாள் நம்ப முடியவில்லை. நான் உடனே இந்திராவின் மாராப்பில் இருந்த சேலையை எடுத்து கீழே போட்டு விட்டு, அழந்தேன். இப்போது 33 வந்தது. அவளின் மொலையை அமுக்க மனது துடித்தது. இருந்தாலும் கட்டுப்படுத்தி கொண்டு இருந்தேன். நான் சேலை கீழே எடுத்து போடுவேன் என்று சிறிது எதிர்பார்க்காத இந்திரா, மேலே தூக்கி இருந்த கைகள் இரண்டையும் மார்புக்கு குறுக்காக வைத்து கொண்டாள்.
“இந்திரா இருங்க, நான் கதவை பூட்டி விட்டு வருகிறேன், நீங்க ஜாக்கெட்டையும் கழற்றினாள் தான் அளவு சரியாக தெரியும்.”
இந்திரா “அதெல்லாம் முடியாது”
நான் கதவை பூட்டி விட்டு, “என்ன முடியாதுனு சொல்றீங்க”
இந்திரா “ஜாக்கெட்டை கழற்ற முடியாது”
“அப்ப நான் தான் பந்தயத்துல ஜெயிச்சேன்னு ஒத்துக்குங்க”
இந்திரா “சரி நீங்களே பந்தயத்துல ஜெயிச்சதா இருக்கட்டும்”
சந்தோஷத்தில் குதிப்பது போல் குதித்து இந்திரா மீது மோதினேன், அவள் கட்டிலில் மல்லாக்க விழுந்தாள்.
“சரி இந்திரா, நான் சொல்றத நீங்க கேட்கனும் சம்மதமா?”
இந்திரா “முடியாது”
“இப்படியெல்லாம் என்னை ஏமாத்த கூடாது, பந்தயம்னா பந்தயம் தான், அப்புறம் சுருதி அக்காவை கூப்பிடுவேன்”
இந்திரா “சரி சொல்லுங்க, என்ன செய்யனும்”
“என்ன சொன்னாலும் செய்வீங்களா?”
இந்திரா “ம் சொல்லுங்க”