இந்துமதி “நானாடி வம்பு இழுக்குறேன், அவன் தான் அத்தை பொண்ண கிண்டல் பன்ற மாதிரி என்னை கிண்டல் பன்றான்”
புவனா “குமார் ஏன்டா”
“அக்கா அவுங்க கேட்ட கேள்விக்கு பதில் சொன்னேன், அவ்வளவு தான். நல்லா இருக்கீங்களான்னு கேட்டா, நான் எப்படி இருக்கேன்னு பார்த்து சொல்லுனு சொன்னா, கண்ணுக்கு தெரியுறத பத்தி தான் சொல்ல முடியும்”
இந்துமதி “கண்ணுக்கு என்ன தெரியுது”
நான் முழிக்க, சுருதி அக்கா “டேய் பயப்படாம சொல்லுடா”
“இல்லக்கா இந்துக்கா எதுவும் தப்பா எடுத்துக்குவாங்களோன்னு பயமா இருக்கு”
புவனா அக்கா “டேய், நான் இருக்கேன் நீ பயப்படாம சொல்லு”
“முன்னாடியும் பின்னாடியும், கல்யாணத்துக்கு முந்தி எப்படி இருந்துச்சோ அப்படியே தான் இப்பவும் இருக்கு”
இந்துமதி கோவத்தில் என்னை முறைக்க, புவனாவும் சுருதியும் சிரித்தனர்.
இந்துமதி “என்னடி சிரிக்குற, அவன் எப்படி பேசுறான் பார்த்தியா, நீ அவனுக்கு அக்கான்னா, நானும் அவனுக்கு அக்கா மாதிரி தானே”
புவனா அக்கா “அவன் உன்னையும் என்னை மாதிரி நினைச்சதுனால தான் இப்படி பேசுறான். எங்ககிட்ட ஓபனா பேசியே பழகிட்டான்” என்றவாறு என்னை பார்த்து கண்னடித்தாள்
இந்துமதி “என்னடி சொல்ற”
புவனா அக்கா “குமார் எனக்கு தம்பி மட்டும் இல்லை, நண்பனும் கூட. கண்ட ஆம்பிளைங்க என்னை பார்த்து கிண்டல் பன்றதுக்கு பதில், நான் என் தம்பியிடமே எப்படி இருக்கேன்னு கேட்டுக்கிட்டு தான் வெளியவே வருவேன். ஒரு சமயம் பிரா வெளியே தெரியும் அவனே எடுத்து விடுவான்”
புவனா அக்கா சொல்வதை வாய் பிளந்து கேட்டு கொண்டு இருந்தாள் இந்துமதி.
இந்துமதி புவனா அக்கா காதில் “எப்படி பின்னாடி முன்னாடி பார்த்து இன்னும் கல்யாணம் ஆகலைன்னு உன் தம்பி சொல்றான்”
புவனா அக்கா “இதை நீ அவனிடமே கேளு”
இந்துமதி “போடி எனக்கு வெட்கமா இருக்கு, நீயே அப்புறமா கேட்டு சொல்லு, நான் மாலை வந்து உன்னை பார்க்கிறேன்”