உருட்டு கட்டைகிட்ட மாட்டி,தினமும் அடி. இடி! 43

“ச்ச்சீ. ச்ச்சீ. வேண்டாம். ண்ணா. அப்புறமா பார்க்கலாம். ண்ணா. அதுக்குள்ளே நான் உனக்கு போரடிச்சுபோச்சா என்ன?” என் தடியை
முறுக்கினாள். அதற்குள் கீழே மனோ வந்து அம்மாவின் அருகில் படுத்து, கொஞ்சினான். அம்மாவும் அவன் தடியை மெல்ல மெல்ல உருவ.
ஐந்து நிமிடத்திற்குள், மீண்டும் விரைத்து போருக்கு தயாராகிவிட்டது. இப்போது அம்மாவை நாய் போல மண்டியிட்டு குனிய வைத்து பின்
பக்கமாய் குண்டிகளை விரித்து விரைத்த தடியை, பின்னாடியிருந்து சொருகி ட்ட, அம்மாவின் பருத்த முலைகள் முன்பக்கமாய் தொங்கி ட. அதையும் குனிந்து பிடித்து கொண்டும் இடுப்பை தழுவிகொண்டும். இடிக்க தொடங்கினான். அம்மா. ஒவ்வொரு குத்துக்கும் கானம்
பாடினாள். மேலே என் பூலை லல்லி, வாயை திறந்து சப்பிகொண்டே. கைதேர்ந்த ப்ளூ பிலிம் நடிகை மாதிரி இழுத்து இழுத்து சப்பினாள்.
இம்முறை தண்ணி கழல நேரம் னது. தண்ணி தங்கையின் முகத்தில் பீச்சி அடிக்க. சொகமா அது? . .ன்னு அம்மா கத்தினாள்.
அங்கேயும் தண்ணி அவுட் போல. தளர்ந்து படுக்கையில் விழுந்தோம். கீழே லன்ச் ப்ரேக்? அம்மா எழுந்து அறைகுறையாய் புடவையை சுற்றி கொண்டு, அவனையும் இழுத்து உட்காரவச்சு சாப்பாடு போட்டாள்.
“டேய். நல்லா சாப்பிட்டாத்தான், ரொம்ப நேரம் தாக்குபிடிக்க முடியும்? தொடர்ந்து ரெண்டு மூனு ரவுண்டும் முடியும். உடம்பும்
பார்த்துகொள்ளணும். டா. ” நாங்களும் எங்க லன்ச் பாக்ஸ் திறந்து சாப்பிட்டோம் சத்தம் போடாமல், தண்ணீர் பாட்டிலும் இருந்தது. சிறிது
நேரம், நிர்வாணமாகவே கட்டிபிடித்து தூங்க முயற்சித்தோம். கீழே ஒரு குட்டி தூக்கமே போட்டனர். நேரம் மூனு மணி. தங்கை பதற
ரம்பித்தாள்.
“அண்ணா. நான் வழக்கமாக வரும் நேரம். ண்ணா. அம்மா தேட போராங்க. ” எழுந்து உடையணிந்தோம். ”
“எப்படி கீழே இறங்குவது. ? யோசிக்கும்போதே, கீழேயும் எழுந்து உடையணிந்து இருக்கும்போதே. வாசலில் யாரோ கதவை தட்டும் சத்தம் வர, மனோஜ் போனன் கதவை திறக்க. வெளியில் பக்கத்து வீட்டு மாமி. அவளோட பையனுக்கு திடீர். னு வாந்தி மயக்கம். டாக்டர்
கிட்டே போக, மனோஜை அனுப்பமுடியுமான்னு கேட்டாள். உடனே அம்மாவும் அவனை அனுப்பிவிட்டு, அவளும் மாமியுடன் துணைக்கு
கிளம்பினாள். அம்மா கிளம்புமுன் போனெடுத்து, னந்த். க்கு சொல்லிட்டு வரேண். னு எனக்கு செல் போனில் கூப்பிட. அதுதான் சைலண்ட்
மோட். ல இருக்கே. அதை கண்ட தங்கை பயந்தாள். நான் போனை எடுத்து பரணின் அடுத்த மூலைக்கு நின்று சன்னமான குரலில்.
“சொல்லு. ம்மா. வலி பரவாயில்லையா. ம்மா. ? மனோஜ் எப்படி இருக்கான்?” அம்மா ஸ்பத்திரி போறேன். ன்னு சொன்னதும். நான்
உனக்கு என்னமா. ன்னு பதட்டம் காட்டினேன். அவளும் கிளம்புவதை சொன்னதும்.
“அம்மா. அதுதான் மனோஜ் போயிருக்கானே. நீங்களும் போகணுமா?” உடனே அவள் அதிர்ந்து.
“மனோ போனது உனக்கு எப்படி. டா தெரியும்?”
“எல்லாம் ஒரு கெஸ்தான். சரி. சரி. நான் கொஞ்சம் சீக்கிரமே கிளம்பி, லல்லியோட காலேஜுக்கு போய்ட்டு அவளையும் கூப்பிட்டு
கிட்டு வந்துடரேன். நீங்க பத்திரமா போய்ட்டு வாங்க. உங்களுக்கும் டையர்டா இருக்குமே. இடிபட்ட இடம். . . . ” அம்மாவும் கிளம்பினாள்.
அப்பப்பா. எப்படி இறங்கறது. ன்னு ப்ரச்னை இல்லை. பட்டுனு இறங்கி. ஒன்னுமே தெரியாதது போல இருந்தோம். அம்மாவும் மனோவும்
அரை மணி நேரத்தில் வந்தனர்.
“அப்பா. ம்மா. ஒரே டயர்ட். டா இருக்குமா?” உடனே நான்.
“ஆமாண். டா. ரொம்ப பிஸி நீ. காலையிலிருந்து டைட் வேலை. இப்பவேற ஸ்பத்திரி. டயர்ட்னெஸ் இருக்காதா?” அவர்கள் மூவரும்
லல்லி உள்பட, அதிர்ச்சியை காட்டி முடிக்குமுன்.
“ஏண். டா. காலையிலிருந்து ரெஸ்ட். தானே. பின்னே ஏன் சலிச்சுக்கிறே?” மூவரும் சிரித்தோம். அம்மாவும் காபியை கொண்டு வந்து
டீவி முன் அமர்ந்து சாப்பிடும்போது. வீட்டு போன் அடித்தது.
“லல்லி. யாரு. ண்ணு பாருடி?”
போனில் யாரு. என்ன மேட்டர். அப்புறமா என்ன நடந்தது. ன்னு
நால்வரும் ரெண்டு மூனு. ன்னு ஷாட் போட்டுட்டு, ஒன்னுமே தெரியாதது மாதிரி இருக்கும்போது போனடிக்கவே லல்லி எடுத்தாள். அப்பாதான் பேசினார். அவருடைய அண்ணன் மனைவி, எங்களோட பெரியம்மா இறந்துவிட்டனராம். பெங்களூரில். அம்மாவை உடனே வரச்சொன்னார். இதை கேட்டதுமே தம்பி மனோஜின் முகம் மாறிவிட்டது. ஏனெனில் இன்னிக்கு ராத்திரி என்ன ப்ளான் போட்டிருந்தானோ. அம்மா டக்குனு, தன் ஓர்ப்படி இறந்துவிட்டதை நினைத்து வருந்தினாள்.
அம்மா என்னிடம், ” ஆனந்து, நான் மட்டும் போகமுடியாதுடா. எல்லோரும் போகவும் முடியாது. நீயோ இல்லை மனோஜோ வாங்க. வீட்டையும் லல்லியையும் ஒருத்தன் பார்த்துக்கோங்க. உடனே நான். .
“அம்மா. நானும் நீங்களும் போகலாம். மனோஜும் லல்லியும் வீட்டி இருக்கட்டும். இவனுக்கும் காலையிலேயே ஜுரமில்லையா? ரெஸ்ட் எடுக்கட்டும்?” மனோஜின் முகத்தில் ஏமாற்றம் அப்பட்டமாக தெரிந்தது. தங்கை அங்கு இல்லை, பாத்ரூம் எங்காவது போயிருப்பாள். அம்மாவும்
“அதுவும் சரிதான். னந்த், கிளம்புடா. இப்போதே போய்ட்டா, நாளைக்கு உடனே கிளம்பிடலாம். லல்லியை தனியாவிட்டுட்டு எங்கேயும் போயிடாதே மனோஜ். நாங்க நாளைக்கு மத்தியானமே கிளம்பி ராத்திரியே வந்துடறோம். என்ன?” பர. பர. ன்னு கிளம்பினோம். அம்மாவை அதற்குள் மனோ நாங்கள் கவனிக்காதபோது சமையல் அறைக்கு தள்ளிகொண்டுபோனான். நான் லல்லியை இந்த ரூமிலேயே கட்டி அணைத்து கனிகளை பிசைந்து, உதடுகளை சப்பினேன். சமையல் ரூமிலேயும் இதே கூத்துதான் நடந்திருக்கும். கிளம்பும்போது அம்மா.
“டேய். பத்திரம் கதவை கவனமாக பூட்டிக்கோங்க. நாளைக்கு காலேஜுக்கும் சீக்கைரமா எழுந்து போங்க. அப்படி இப்படி. னு” அறிவுரைகளை வழங்கிவிட்டு கிளம்பினோம். லல்லி என்னை பார்த்து கண்ணடித்து, அம்மாவையும் ஓரக்கண்ணால் பார்த்து, கட்டை விரலை உயர்த்தி சைகை செய்தாள். அல்ட்ரா டீலக்ஸ் பஸ்ஸில் பின்னாடிதான் இருவர் சீட்டில் இடம் கிடைத்தது. இரு சீட்டிற்கும் இடையில் இருந்த கை வைத்து கொள்ளும் ஹேண்ட் ரெஸ்டை தூக்கி விட்டு அம்மாவை ஒட்டி அமர்ந்தேன். பஸ் கிளம்பியதும், சற்றே இருட்டியதும் போர்வையை கொடுத்தனர். ஒரே போர்வையில் அம்மாவையும் சேர்த்து போர்த்தி அவளோட தோளில் கை போட்டு தலையை அம்மாவின் தலையோடு சேர்த்து மற்றோர் கையை அவள் இடுப்பில் போட்டு பிடித்து கொள்ள, அம்மா ஒன்றுமே சொல்லலை. இதமான இடுப்பு சூடு. சில்லுனு ஏஸி. எனக்கு கும்முனு கிளம்பியது ராக்கெட். அம்மாவிற்கும் நேற்று ராத்தியிலிருந்து பிஸிதானே. . ஐந்து வாட்டி மனோஜ் போட்டு தாக்கிட்டானே.