“என்ன பண்ணலாம் அத்த…?”
“எனக்கு என்ன பண்றதுன்னு தெரியலடா…நீயே சொல்லு….என்ன பண்ணலாம்னு….”
“ஹ்ம்ம்….என்ன பண்ணலாம்….என்ன பண்ணலாம்….” என்று கூறிக்கொண்டே நான் யோசிக்க ஆரம்பித்தேன்.
“என்னடா ஒன்னும் தோணலியா….” என்று என்னை சீண்டிப் பார்த்தாள் அத்தை.
“ஹ்ம்ம்…ஐடியா….சினிமாவுக்குப் போலாம்….” என்றேன் சற்று உற்சாகமாய்.
“சினிமாவுக்கா…..” என்று அத்தை இழுத்தாள்.
“ஏன் அத்த…..சினிமா பாக்கறது உனக்கு பிடிக்காதா….” என்று சற்றே உற்சாகம் இழந்தவனாய் நான் கேட்டேன்.
“அதில்லடா….என்ன படம் நல்ல படம் ஓடுதுன்னு யோசிச்சேன்…..”
“ஓ….ஒனக்கு நல்ல்ல படம்தான் பாக்கணுமா….” என்று நான் என் கண் சிமிட்டி அத்தையைப் பார்த்து குறும்பாய் கேட்டேன்.
என் குறும்பை உணர்ந்துகொண்டாள் போலும். அடுப்பிலிருந்த பாலை இறக்கி, காபித்தூள் போட்டு கலக்கி, வடிகட்டினாள்.
“ஹ்ம்ம்…அப்ப எதுக்கு சினிமாவுக்கு போனும்….” என்று இப்போது அத்தை தன் குறும்பை வெளிப்படுத்தினாள்.
“அது சினிமா தியேட்டர்ல தெரியும்….” என்று நான் அர்த்த புஷ்டியாய் சிரித்துக்கொண்டே கூறினேன்.
“சரிதாண்டா….சரிதான்….உன் பாடு கொண்டாட்டம்தான்….சரி…சினிமாவுக்குப் போலாம்….” என்று அத்தையும் தன் கண்களை சிமிட்டியபடி சிரித்துக்கொண்டே, அவள் தயாரித்த காபியை ஒரு கப்பில் ஊற்றி என்னிடம் நீட்டினாள்.
Kathau nalla erukku