‘என்ன தேடுறே கீதா?’ என்றதற்கு, ‘இதோ இருக்கு. ஓ…இது தான் பேரா’ என்று அவளுக்குள்ளே
ஏதோ சொல்ல, அவள் பெண்கள் உள்ளாடைகள் விளம்பரத்தைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள். இது தான் சமயம் என்று
‘ஆமா உனக்கு எந்த டிஸைன் பிடிச்சிருக்கு’ என்றேன். தயங்கினாள். ‘சும்மா சொல்லு’ என்றதும் ‘இதெல்லாம் காஸ்ட்லியா இருக்கும் சார்’ என்றாள்.
‘இந்த மாடல் பிடிச்சிருக்கா…’என்று ஒன்றைக் காட்ட ‘ம்’ என்று தலையாட்டினாள். ‘உனக்கு 36 தானே’ என்று சும்மா அளந்து விட்டதும் ஆச்சரியமாய் பார்த்தாள். “எப்படி தெரியும்?” என்றாள். ‘பார்த்தாலே தெரியுதே’ என்று நான் என் பார்வையை அவள் மார்புகள் மேல் மேய விட்டேன். வெட்கத்துடன் குனிந்து மீண்டும் தண்ணீர் விட்டாள் செடிகளுக்கு. “எதுக்கு ப்ரா எல்லாம் பார்க்கிற..புதுசு வாங்கணுமா?’ என்றேன். “ம்….அடுத்த வாரம் என் பர்த்டே வருது..வாங்கனும் என்றாள்”
“பர்த்டேவா…எப்ப”
அடுத்த வாரம் செவ்வாய்க் கிழமை என்றாள். சொல்லிவிட்டு அவள் போய் விட நான் யோசிக்க ஆரம்பித்தேன். பர்த்டே நல்ல சமயம்
தான். ஆபிஸில் எனக்கு வேலையே ஓடவில்லை. அடிக்கடி டீ அடிக்க போய் சிகரெட் பற்ற வைத்தேன். ப்ரா வாங்கிக் கொடுத்திட
வேண்டியது தான் என்று முடிவு செய்தேன். இடையில் கல்பனா (கீதாவின் அம்மா) ஒரு முறை எங்கள் வீட்டுக்கு இட்லிமாவு கொடுக்க வந்தார்கள். அடுத்த வாரம் செவ்வாய் கிழமை மாவு எதுவும் கேட்காதீர்கள் என்று ஆர்த்தியிடம் சொல்ல, எனக்கு தெரிந்தாலும், என்ன என்று கேட்டேன். ‘கீதாவுக்கு பிறந்த நாளுங்க…அவளுக்காக ஸ்வீட், பிரியாணி போடலாம்னு இருக்கோம்’ என்றார்கள்.
ஞாயிற்றுக் கிழமை தனியாய் அவளைத் தனியாய் பார்க்க சந்தர்ப்பம் கிடைத்தது. “கீதா….திங்கட் கிழமை இரவு நான் உனக்கு ஒரு பர்த்டே கிப்ட் கொடுக்கணும். எங்க மீட் பண்ணலாம்” என்றேன். “ராத்திரியா?” என்றாள். “ஆமாம். சரியாய் இரவு 11-30 க்கு. வீட்டுக்கு பின்னால் வர்றியா?” என்றேன். “வேண்டாம் சார். பாத்ரூமுக்கு யாராவது தீடீர்னு வந்தாலும் வந்திடுவாங்க. பகல்லயே கொடுங்க.” “அதெல்லாம் முடியாது. ஒண்ணு பண்ணு. இரவு எப்படியும் யாரும் மொட்டை மாடிக்கு வர மாட்டாங்க. நீ அங்க வந்திடு.” தயங்கிக் கொண்டே அவள் முழித்துக் கொண்டு இருக்க, நான் ‘உனக்கு கட்டாயம் அது பிடிக்கும்’ என்றபடி கிளம்பிப் போய் விட்டேன்.
இரண்டு வீட்டுக்கும் ஒரே மொட்டை மாடி தான். நடுவில் மட்டும் ஒரு சுவர் உண்டு. ஈஸியாய்
தாண்டி விடலாம். திங்கட்கிழமை ஆபிஸில் வேலையில் கவனக் குறைவால் இரண்டு பேரிடம் திட்டு வாங்கினேன். எனது நினைப்பு
எல்லாம் இன்று இரவு கீதாவை என்ன எல்லாம் செய்யலாம் என்பது தான். எது வரை அவள் ஒத்துழைப்பாள் என்று சந்தேகம்.
இரவு மனைவி ஆர்த்தியை நிறைய சாப்பிடச் சொன்னேன். அவள் போதும் போதும் என்று சொல்ல “நீ இளைச்சுட்டே போறே” என்றதும் அவள் முறைத்தாள். அவள் படுக்கப் போகும் வரை எனக்கு நிம்மதி இல்லை. மணி 11 ஆகி விட்டது. நான் மொட்டை மாடிக்கு வந்த போது கீதா இன்னும் வரவில்லை. பொறுமையில்லாமல் ஒரு சிகரெட்டைப் பற்ற வைத்தேன். வெறும் கைலியும், ஒரு காட்டன் சட்டையும் போட்டிருந்த நான், ஜட்டியைக் கழட்டி விடலாமா என்று யோசித்தேன். என் தடி இப்போதே விறைத்துக் கொண்டு ஜட்டிக்குள் அடங்காமல், விடுதலைக்காக போராடிக் கொண்டிருந்தது. ஜட்டியைக் கழட்டி ஒரமாய் போட்டேன். அவர்கள் வீட்டில் லைட் எதுவும் எரியாதது ஆறுதலாய் இருந்தது. தூங்க ஆரம்பித்து விட்டார்கள் போல.
துடித்துக் கொண்டிருந்த என் சுண்ணியை தடவி விட்டுக் கொண்டே சுற்றிலும் பார்வையை ஓட்டினேன். பக்கத்து வீட்டு மாடிகளில் லைட் எதுவும் எரியவில்லை. தூரத்தில் ஒர் ப்ளாட்பார ஓட்டல் ஒன்றில் லைட் தெரிந்தது. பாட்டு ஒன்று கேட்டது. காற்று இதமாய் வீசிக் கொண்டிருந்தது. மொட்டை மாடி என்றாலும், உட்கார்ந்து கொண்டால் யாரும் பார்க்க முடியாமல் சுவர் இருந்தது. துடித்துக் கொண்டிருந்த என் தடியை உருவி விட மனம் கீதாவை நினைக்க, வேறு வழியில்லாமல் கையடித்து அங்கேயே ஓரமாய் அடித்து விட்டேன். டென்சனில் அடுத்து தொடர்ந்து இரண்டு சிகரெட்டுகளை குடித்து முடிக்க அந்தப் பக்கம் யாரோ வருவது தெரிந்தது. கீதா தான். பாவாடை தாவணியில் வந்து விட்டாள் என் பருவச் சிட்டு.
அவளிடம் நான் அந்தப் பக்கம் வரவா என்று சைகையில் கேட்டதும் தலை ஆட்டினாள். குட்டித் தடுப்புச் சுவரைத் தாண்டினேன். இங்கே வா என்று மொட்டை மாடியின் ஓரத்திற்கு இழுத்துச் சென்று உட்கார வைத்தேன். “எல்லோரும் தூங்கியாச்சா?” என்றேன். “ம்” என்றாள் சத்தமில்லாமல். அவள் பக்கத்தில் நானும் சுவரில் சாய்ந்து அமர்ந்து கொண்டேன். கையோடு கொண்டு வந்த பார்சலை கொடுத்தேன். ஆர்வத்தோடு வாங்கிக் கொண்டாள். நான் வாயில் பாக்கு போட்டுக் கொண்டேன் சிகரெட் வாசத்தைக் குறைக்க. அரை வட்ட நிலா வானில் வெளிச்சம் கொடுத்தது. பக்கத்தில் இருந்த தெருவிளக்கும் சேர்ந்து கொஞ்சம் வெளிச்சம் தர எங்களுக்கு வசதியாகத் தான் இருந்தது.
அட்டைப் பெட்டியைப் பிரித்துப் பார்த்தவள் உள்ளே இருந்த சேலையைப் பார்த்து திகைத்துப் போனாள். கையை துணிக்குள் விட்டு தடவிப் பார்த்தவள், கொஞ்சம் உயர்த்தி கலர் என்ன என்று பார்த்தாள். “ஹய்…சிகப்புக் கலர்” என்றாள். “உன் கலருக்கு அம்சமாய் இருக்கும் கீதா. பிடிச்சிருக்கா”..
“சூப்பர்” வெண்பற்கள் தெரிய சிரித்தாள். நடிகை ரோஜா சிரிப்பது போல் கவர்ச்சியாய் இருந்தது.
“வீட்ல கேட்டால், உன் ப்ரண்ட்ஸ் எல்லாம் சேர்ந்து உனக்கு ப்ரசண்ட் பண்ணாங்கன்னு சொல்லிடு.”