காயத்ரி;இந்தாங்க சார்..செல் போனை இன்ஸ்பெக்டரிடம் குடுத்தாள்.
அதில் இருந்த ஒவ்வொரு காண்டக்ட்ஸ் படித்துப் பார்த்து காயத்ரியிடம் அவர்கள் யார் என்று கேட்டுக் கொண்டிருந்தார்.
ரமணா:விமல் யாரு?
காயத்ரி:தெரிஞ்சவர் சார்..
ரமணா:தெரிஞ்சவர்னா..எப்படி தெரிஞ்சவர்? அவருக்கும் உங்களுக்கும் எப்படி பழக்கம்?என்ன உறவு?
காயத்ரி:நான் ஒரு முறை விபத்தில் அடிபட்ட போது ஆஸ்பத்திரியில் சேர்த்தார்.அவ்ளோதான் சார்..வேற எந்த பழக்கமும் இல்லைங்க சார்.
ரமணா:சரி நான் கூப்பிடும்போது அப்பப்ப ஸ்டேஷன்னுக்கு வந்துட்டு போங்க.
காயத்ரி:சரிங்க சார்..
விசாரணையை முடித்துவிட்டு ரமணா கிளம்ப..போலீஸ் ஜீப் புகையைக் கக்கிக் கொண்டு மின்னல் வேகத்தில் சென்று மறைந்தது.
அன்று மதியமே பிரேத பரிசோதனை முடித்து காயதியிடம் ஷங்கரின் பிணம் ஒப்படைக்கப்பட்டது.அன்று மாலை ஷங்கரின் உடல் தகனம் செய்தவுடன் மூவரும்வீட்டுக்கு வந்தனர்.
கொஞ்ச நாளைக்கு கும்பகோணம் வந்து இரும்மா..உனக்கும் கொஞ்சம் ஆறுதலா இருக்கும் என்று சொன்னாள் ஷங்கரின் அம்மா.
காயத்ரி மனதுக்குள்(அங்க வந்து யாரை ஓக்குறது)இல்லைங்க அத்தை ஷங்கரை கொலை பண்ணுனவங்களை கண்டுபிடிக்குற வரை போலீஸ் ஸ்டேஷன்லஅடிக்கடி கூப்பிடுவாங்க.அதனால நான் இங்கயே இருந்துக்குறேன்.
சரிம்மா..உன்னோட விருப்பம்..ஷங்கரின் சித்தப்பா வேணும்னா இங்க இருந்து ஒரு வாரம் கழிச்சு ஊருக்கு வரட்டும்.நான் இன்னைக்கே கிளம்புறேன்.என் மகன்இல்லாத எனக்கு என்ன வேலை?என்று சொல்லிவிட்டு தரையில் பாயைப் போட்டு படுத்துக் கொண்டாள்.
காயத்ரிக்கு என்ன சொல்வதென்றே தெரியவில்லை..சரி ஒரு வாரம் தானே..இந்த கிழட்டுக் கூதி குமாரசாமிய வீட்ல விட்டுட்டு விமல் மற்றும் வினோத் கூட வேறஎங்கயாவது போய் ஓல் போட வேண்டியது தான் என்று முடிவெடுத்தாள்.
அன்று இரவே ஷங்கரின் அம்மா பஸ்ஸைப் பிடித்து ஊருக்கு கிளம்பி போய் சேர்ந்தாள்.
காயத்ரி குமாரசாமியிடம்..