டைனிங் டேபிலுக்கு சென்ற சுந்தரி பிரட்டை எடுத்து ஏதோ ஞியாப மறதியாக கடிக்க ஆரம்பித்தாள். அவள் கண்களின் முன்னே, முன் இரவில் பார்த்த டேனி மற்றும் பானுவின் காமகளியாட்டாம் ஏதோ மூவி ஷோ போல ஓடிக்கொண்டு இருந்தது. குறிப்பாக டேனியின் 12 இன்சு ஆண்குறி அவளது கண்களின் முன்னே ஏதோ நாகப்பாம்பை போல ஆடிக்கொண்டு இருக்க, சுந்தரியின் அடி வயிற்றில் சூடு பரவ ஆரம்பித்தது.
இப்படியாக தன்னை மறந்த நிலையில் சுந்தரி இருக்க, வெளியில் போகும் கார் ஒன்றின் ஹாரன் சத்தமாய் ஒலிக்க, சுந்தரி இவ்வுலக்கத்திற்கு மீண்டாள். “அது சரி, இந்த பானு குட்டி போட்ட சத்தத்திலே நாமே எழுந்துட்டோமே! நம்ம மகன் எழுந்திரிச்சான? இல்லையா? அவன் எழுந்து வந்து பார்த்து கீர்த்து இருந்தால்..?” என்று எண்ணும் போதே சுந்தரிக்கு தூக்கி வாறி போட்டது. “அப்படி நம் மகன் நம்மை பார்த்து இருந்தால், அவன் முகத்தை எப்படி நேருக்கு நேராக பார்ப்பது?” என்று வெட்கம் அவளைப் பிடுங்கி தின்றது. “இல்லை இல்லை பார்த்து இருக்க மாட்டான்!” என்று தனக்கு தானே சமாதானம் கூறிக்கொண்டு, சுந்தரி பிரட்டை தின்று விட்டு எழுந்தாள்.
திடீரென்று சுந்திரிக்கு, பானுவும் டேனியும் ஆட்டம் போட்ட கட்டிலைப் பார்க்க வேண்டும் என்ற ஆசை ஏற்பட, சுந்தரி அந்த அறைக்கு போனாள். உள்ளே நுழையும் போதே அவளது பெண்மையில் காம நீர் கசிய ஆரம்பித்து விட்டது. மனது படபடக்க, சுந்திரி அறைக்குள் நுழைந்தாள். உள்ளே கட்டில் ஒரே அலங்கோலமாய் இருந்தது. சுந்தரி கட்டிலுக்கு போய், அதன் மீது உட்கார்ந்தாள் கட்டிலின் மீது கலைந்து போய் இருந்த போர்வையை காமத்துடனும் ஏக்கத்துடனும் வருடினாள். “இந்த கட்டிலின் மீது தானே டேனி பானுவை போட்டு அனாவசியமாய் தாக்கினான்” என்று எண்ணிக்கொண்டே சுந்தரி குனிந்து டேனியின் வாசனையை முகர்வதற்காக போர்வையை மோப்பம் பிடித்தாள். அவள் உட்கார்ந்து இருந்த இடத்துக்கு பக்கத்தில் இருந்த தலையணையில் இருந்து பலமான பெண்கள் போடும் செண்டின் வாசனை வர, “நாம் தவறான இடத்தில் இருக்கிறோம்” என்று நினைத்துக்கொண்டே, கட்டிலின் அந்த பக்கத்திற்கு போனாள். அவள் அங்கிருந்த தலையணையை முகர்ந்தது தான் தாமதம், அவள் மூக்கில் டேனியின் ஆண் வாடையும் அவன் போட்டிருந்த musk ஷேவிங்க லோஷன் வாடையுடன் சேர்ந்து அடித்து, சுந்தரியை ஒரே தூக்காக தூக்கியது.
சுந்தரி அந்த தலையணையை இறுக்கி தன் மார்பில் அணைத்துக்கொண்டு, டேனியின் ஆண் வாடையை தன் மூச்சு முட்டும் வரை இழுத்தாள். அவள் அப்படி மோந்து பார்க்க பார்க்க, சுந்தரியின் பெண்மை கசிந்து, அதில் இருந்து காம ரசம் கடகடவென்று பெருக்கெடுத்து ஓட ஆரம்பித்தது. சுந்தரி அப்படி அந்த கட்டிலில் கவிழ்ந்து படுத்துக்கொண்டு தனது முலைகளையும் பெண்மையையும் கட்டிலின் சுகமான மெத்தையில் தேய்த்துக்கொண்டாள். ஆனால் உள்ளுக்குள் அவள் டேனியின் வெற்றுடம்பின் மேலே படுத்து புரலுவதாக எண்ணிக்கொண்டாள். பின்னர் டேனி படுத்து இருந்த தலையணையை தன் இரு தொடைகளுக்கும் நடுவில் வைத்து அழுத்திக்கொண்டு, டேனியின் தலை தன் தொடைகளுக்கு நடுவின் சிறை பட்டு விட்டதாக எண்ணிக்கொண்டு சுந்தரி விரக தாபத்தில் துடித்தாள். எவ்வளவு தான் கட்டிலில் படுத்து புரண்டாலும், தலையணைக்கட்டிக்கொண்டாலும், அவளது காமம் அடங்கியதாகவே இல்லை. மாறாக அது பொங்கி எழுந்தது. “யாரவது நம்மை இழுந்த்து போட்டு, காலை பிளந்து, சுன்னியை விட்டு குத்தி குத்தி நம் புண்டையை கிழிக்க மாட்டார்களா..!” என்று சுந்தரி எண்ணி தவித்தாள். “ச்சே.. என்ன இப்படி எல்லாம் அசிங்க அசிங்கமா வெட்கமே இல்லாமே நினைக்கிறோமே..ச்சீ” என்றும் சுந்தரி உள்ளுக்குள் தன்னை தானே கடிந்துக்கொண்டாள். ஏன் என்றால், அவளது கணவனுடன் உடலுறவு கொள்ளும் போது மட்டுமே சுந்தரியும் அவளது கணவனும் இப்படி பச்சை பச்சையாக பேசிக்கொள்ளுவார்கள். ஆனால் அது நடந்து பல வருடங்கள் ஆகிவிட்டனவே!
ஏக்கத்துடன் எழுந்த சுந்தரி, என்ன செய்வது என்று யோசித்தாள். “நேற்று இரவு பானு போட்ட சத்தத்தில் நமது மகன் ஆதி எழுந்து இருந்து விட்டால்..?” என்று மீண்டும் அவளுக்கு சந்தேகம் வர ஆரம்பித்து விட்டது. அப்படியே அவளது சிந்தனைகள் தனது மகன் ஆதியின் மேல் பாய்ந்தது.
“ஆதி நமது மகன் தான் என்றாலும் எப்படி வளர்ந்து விட்டான்! நமது கணவருக்கும் பிள்ளைக்கும் எவ்வளவு உருவ ஒற்றுமை! நம் ஊரில் இருக்கும் சராசரி இளைஞன் போல இருக்காமல், தினமும் உடற்பயிற்சி செய்து உடலை “கிண்” என்று வைத்திருக்கும் ஆதி நிஜமாகவே ஆண் அழகன் தான். இந்த நாட்டில் பல வருடங்களாக தங்கி விட்டதால், கோதுமை நிறத்துடன் மெருகேறி அல்லவா இருக்கிறான். இவனுக்கு என்று நம் ஊரில் பெண் தேடினால், எனக்கு உனக்கு என்று அல்லவா அடித்துக்கொண்டு லைனில் நிற்பார்கள். இத்தணூண்டு இருந்த பயல், இப்போ எப்படி கலியாண வயசு பையனா மாறி விட்டான்!” என்று எண்ணும் போதே சுந்தரிக்கு சிரிப்பு வந்துவிட்டது.
“எவள் வந்து நம் ஆதியை கலியாணம் செய்துக்கொள்ள போகிறாளோ?” என்று சுந்தரி எண்ணும் போதே அவளுக்குள் லேசாக பொறாமை தலை தூக்கியது. “ச்சே..ச்சே.. இது என்ன அபாண்டமான நினைப்பு. எனக்கு எதற்கு பொறாமை வருகிறது” என்று தன்னை தானே சுந்தரி கடிந்துக்கொண்டாள். “கலியாணம் ஆனால் நம் மகனை என்னிடம் இருந்து அவனது புதுப்பொண்ட்டாடி பிரித்து விடுவாளே! அதனால் தான் பொறாமை வருகிறது” என்று அவளது மனம் சமாதானம் கூறினாலும், உள்ளுக்குள் இருந்து இன்னொரு மனம், “ஏண்டி இப்படி உனக்கு நீயே பொய் சொல்லிக்கிறே! சத்தியமா சொல்லு. உனக்கு உன் மகன் மேல் இருக்கிறது வெறும் பாசமா? இல்ல வேறு ஏதாச்சுமா? நல்லா யோசிச்சு பாரு.. லேசா உன் மகன் மேலே ஆசையில்லை? அதனாலே தானே உனக்கு பொறாமை!” என்று பொறிந்து தள்ளியது.
சுந்தரிக்கு தலையே வெடிக்கிறது மாதிரி ஆனது. “சரி சரி இப்போதை எல்லாத்தையும் ஒத்திப்போடலாம்.. மெதுவா யோசிச்சுக்கிலாம்..” என்று எண்ணிக்கொண்டே, சுந்தரி சுற்றும் முற்றும் பார்த்தாள். “நம் மகனைப் பற்றி நமக்கு என்ன தெரியும்? சொல்லப் போனால் ஒன்றுமே அல்லவா தெரியாது..” என்று எண்ணிக்கொண்டே சுந்தரி ஆதியின் அறையை ஆராய ஆரம்பித்தாள்.
ஆதியின் அறையில் கட்டிலை தவிர மற்ற பொருட்கள் எல்லாம், அது அது இருக்க வேண்டிய இடத்தில் இருந்தது. கட்டில் மட்டும் பானு-டேனி ஆட்டத்தினால் புயல் அடித்து ஓய்ந்ததைப் போல இருந்தது. மேஜையின் மீது ஆதி தனது அம்மா அப்பாவுடன் எடுத்துக்கொண்ட சிறு வயது போட்டோ அழகான பிரேமில் இருந்தது. புத்தகங்கள் எல்லாம் ஷெல்பில் வரிசையாக அடுக்கி வைக்கப்பட்டு இருந்தது. அலமாறியில் ஆதியின் துணிகள் எல்லாம் ஒழுங்காக அடுக்கி வைக்கப்பட்டு இருக்க, மற்றவை ஹேங்கரில் தொங்கின. சுற்றும் முற்றும் தன் பார்வையை சுழல விட்ட சுந்தரி, தலைக்கு மேல் கப்போர்டுகள் இருப்பதை கவனித்தாள். கட்டில் மீது ஏறிய சுந்தரி ஒரு கப்போர்டின் கதவை திறக்க, பெரிதாக ஒரு அட்டை டப்பா எதிரிலேயே தெரிந்தது. அதை அவள் இருக்கை தூக்கி இழுக்க, சற்று பாரமாகவே இருந்தது. சிறிது முயற்சிக்கு பின்னர் அதை சுந்தரி கீழ் இறக்கினாள். கட்டிலின் மீது வைத்து விட்டு, சுந்தரி அந்த அட்டை டப்பாவை திறக்க, அவளது இருதையமே நின்று விட்டது.