அந்த பயல் டேனிக்கு அடிச்சுது லக்கு – Part 2 41

சுந்தரி கட்டிலில் ஏறி குப்புற படுத்ததும், டாக்டர், அவள் முதுகில் விழுந்து கிடந்த அவளது புடவை தலைப்பை விளக்கி விட்டு, தன் பரிசோதனையை ஆரம்பித்தார். சுந்தரி அம்மாவின் பரந்த முதுகு மஞ்சல் நிறத்தில் மெருகுடன் மின்னியது. அவள் அணிந்து இருந்த வெள்ளை நிற ஜாக்கேட்டுக்கு கீழே அவளின் கருப்பு நிற பிரா வெகு கவர்ச்சியாய் தெரிந்தது. சுந்தரி கவிழ்ந்து படுத்து இருந்ததால், அவளது ஒரு பக்க பருத்த முலை கட்டிலில் அழுந்தி பிதுங்கியது. ஆதியின் பார்வை அவனையும் மீறி தன் அம்மாவின் அழகு உடலை ஸ்பரிசித்தது. நல்ல வேளையாக சுந்தரி அந்த பக்கமாக திரும்பி இருக்க, தன் மகன் படும் பாட்டை அவள் கவனிக்கவில்லை. டாக்டர், சுந்தரியின் கழுத்துக்கு பின்புறம், தண்டுவடத்தில் இருந்து தனது பரிசோதனையை ஆரம்பித்தார். அவளது தண்டுவடத்தை மெதுவாக அழுத்திக்கொண்டே, “வலிக்குதா.. வலிக்குதா?” என்று கேட்டுக்கொண்டே கீழ் நோக்கி வந்தார். அவர் கை போகும் இடத்தை எல்லாம் ஆதியின் பார்வை உள் வாங்கிக்கொண்டு இருந்தது. டாக்டரின் கை, இப்போது சுந்தரியின் நடு முதுகில் அவளது ஜாக்கேட்டை தாண்டி, அவளது குறுகிய இடையை பரிசோத்தித்துக்கொண்டு இருந்தது. அந்த வயதிலும் சுந்தரியின் இடையில் மடிப்பு இல்லாமல் இருப்பதை ஆதி கவனித்தான். “ச்சே என்ன நினைப்பு இது!?” என்று தனக்கு தானே கூறிக்கொண்டாலும், அவனது பார்வையை அவனால் கட்டுப்படுத்த முடியவில்லை. அவனது ஆணுருப்பும் லேசாக எழ ஆரம்பித்தது. அதற்கும் கீழே பரிசோதனையை தொடர்ந்த டாக்டர், சுந்தரியின் புடவை மற்றும் பாவாடையை தளர்த்தி, அவள் தண்டுவடத்தின் அடிப்பகுதியை அழுத்தி பரிசோதித்துக்கொண்டு இருந்தார். தளர்த்தப்பட்டு இருந்த புடவை மற்றும் பாவாடை வழியாக சுந்தரியின் செழித்த பின்புற மேடையின் ஒய்யார ஆரம்பம் தெரிய, ஆதி எச்சில் கூட்டி விழுங்கி தன் பார்வையை திருப்பிக்கொண்டான்.
சுந்தரியின் முதுகில் பரிசோதனையை முடித்த டாக்டர், சுந்தரியை திரும்பி மல்லாக்க படுக்க சொன்னார். சுந்தரி மல்லார்ந்து படுக்க, ஏற்கனவே திண்டாடிக்கொண்டு இருந்த ஆதியின் பாடு படும் திண்டாடாமானது. சுந்தரியின் முந்தானை விலகி எங்கோ விழுந்து கிடக்க, அவளின் மார்பகங்கள் இரண்டும், அவளது ஜாக்கெட்டை நிறைத்துக்கொண்டு, கோவில் கலசங்கள் போல குத்திட்டு நின்றன. சுந்தரியோ தன் மகன் படும் பாட்டை கவனியாமல் டாக்டர் கூறுவதை உன்னிப்பாக கேட்டுக்கொண்டு இருந்தாள். ஆதியின் மனமோ தன் அம்மா சுந்தரியின் பருத்த முலைகளை பானுவின் முலைகளுடன் ஒப்பிட்டு பார்த்த வண்ணம் இருந்தது. டாக்டர் தன் அம்மாவிடம் என்ன சொன்னார் என்பதை கவனிக்காத ஆதிக்கு இன்னுமோரு அதிர்ச்சி காத்து இருந்தது.
சுந்தரி, இப்போது தன் கால் மேல் இருந்த தனது புடவை மற்றும் பாவாடையை வழித்துக்கொண்டு தொடை வரை தூக்கிக்கொண்டாள். அவளது சந்தன நிற கால்களில் லேசாக பூனை முடிகள் கருமையாக தெரிந்தன. ஆனால் சுந்தரியின் தொடைகளோ முடிகள் இல்லாமல், “வழவழ” என்று தூண்கள் போன்று இருந்தன. ஆதி அதுவரை அப்படி ஒரு வாளிப்பான தொடைகளை பார்த்தது இல்லை. சுந்தரி தன் புடவையையும் பாவாடையையும் தன் பெண்மைக்கு சற்று கீழே அழுத்திப்பிடித்துக்கொண்டாள். டாக்டெர் இப்பொது, மல்லார்ந்து படுத்து இருந்த சுந்தரியின் ஒரு காலை மடக்கி, தூக்கி, அவளது கால் முட்டியை அவளது மார்பு வரை கொண்டு வந்தார். சுந்தரியின் கால் முட்டி மடங்கி அவளது மார்பு வரை வர, அவளது பின்புற மேடை அழகாக வளைந்து, அவளது உடல் நளினத்தை கூட்டிக்காட்டியது. ஆதியோ நெளிந்தான். பின்னர் டாக்டெர், சுந்தரியின் மற்ற காலைப் பிடித்து அதே மாதிரி செய்து பரிசோதித்தார். அவர் பரிசோதனையை முடித்துக்கொண்டு, மருந்து எழுத ஆரம்பித்தார். சுந்தரியும் எழுந்து தன் ஆடைகளை சரி செய்துக்கொண்டாள்.
“மிஸ்டர் ஆதி! உங்க அம்மாவுக்கு பயப்படும் அளவுக்கு ஒன்னுமில்லை. லேசா அடி முதுகு அடி தண்டில கொஞ்சம் அழுத்தம் ஏற்பட்டு இருக்கு அவ்வளவு தான். அவங்க நான் கொடுக்கிற சத்து மாத்திரைய சரியா சாப்பிடனும். பின்னே கொஞ்சம் எக்ஸசைஸ் செய்யனும். அவங்களுக்கு நீச்சல் தெரியுமின்னா, அது பெட்டர். மேலே அவங்க உடம்பில விட்டமின் “டி” கம்மியா இருக்கு. அவங்க Sun Bath அடிக்கடி எடுத்துக்கணும். அவ்வளவு தான்! நோ பிராபிளம்” என்றார் டாக்டெர். ஆனால் அவர் சொன்னது ஆதியின் காதுகளை அடைந்ததா இல்லையா என்பது சந்தேகம் தான்.
சுந்தரி எழுந்து தன் ஆடைகளை சரி செய்துக்கொண்டு கிளம்ப தயாரானாள். தன் அன்பு மகனின் முகம், சாந்தமாக இல்லாமல் இருப்பதை உணர்ந்த அவள், “ஆதி! என்னாச்சு. டாக்டர் ஏதாச்சும் சொன்னாரா? எனக்கு ஏதாவது ரொம்ப பெரிய பிராபிளமா? சொல்லுடா..” என்று கேட்டாள்.
“ஹா.. அதெல்லாம் ஒன்னுமில்லைம்மா..” என்று ஆதி சுதாரித்தான்.
“பின்னே ஏன் இப்படி இருக்கே..” என்றாள் சுந்தரி.
“ஒன்னுமில்லைம்மா.. தலைக்கு மேல வேலை.. அதைப்பத்தி தான் யோச்சிட்டு இருந்தேன்..” என்று பொய் சொல்லிவிட்டு ஆதி, “வாங்கம்மா நாம போகலாம்” என்று கிளம்பினான். அவன் உள் மனது, தனது அம்மாவின் வாளிப்பான உடலை கூறுப்போட்டு பார்க்க, அவனது சுய நினைவோ, அவனைக் கட்டுப்படுத்த முயன்றுக்கொண்டு இருந்தது.
ஆதியும், அவன் அம்மா சுந்தரியும் வீட்டை அடைந்து, ஐந்து நிமிடங்கள் கூட ஆகி இருக்காது. வாசல் கதவை யாரோ தட்டும் ஓசைக் கேட்டது. ஆதி தான் சென்று கதவை திறந்தான். அங்கே பானு நின்றுக்கொண்டு இருக்க, அவளுக்கு பக்கத்தில் சுமார் 6 அடி 5 அங்குல உயரத்தில், கட்டுமஸ்தான் ஒரு ஆப்பரிக்க ஆடவன் நின்றுக்கொண்டு இருந்தான். அவனுக்கு சுமார் 25 வயது இருக்கும். “ஹேய் பானு..” என்ற ஆதி, அவள் பக்கத்தில் நின்றுக்கொண்டு இருந்த அந்த ஆப்பரிக்க இளைஞனை கேள்வி கண்களுடன் பார்த்தான்.
“ஆதி.. இது தான் டேனி! என்னோட புது பாய் பிரண்டு. டேனி! இது ஆதி. என்னோட பிரண்டு” என்று பானு இருவரையும் அறிமுகப்படுத்தினாள். ஆதி நகர்ந்து வழி விட இருவரும் வீட்டுக்குள்ளே பிரவேசித்தனர். அவர்கள் பின்னே வந்த ஆதி, “என்னடி இது! போயும் போயும் ஒரு கருப்பனை பாய் பிரண்டா புடிச்சு வச்சிருக்கே!” என்று பானுவின் காதில் கிசுகிசுத்தான்.