வாசமான ஜாதிமல்லி – பாகம் 5 49

சரவணனின் குரலில் உள்ள கடுமை பிரபுவுக்கு ஒரு நடுக்கும் கொடுத்தது.

பிரபு ஆழ்ந்த சிந்தனையோடு வீடு திரும்பினான். இப்போது அவன் இன்றிரவு சென்னைக்குச் செல்கிறான், அதனால் இப்போது அவன் இதைப் பற்றி எதுவும் செய்ய முடியாது. ஒரு வகையில் இது நல்லதுக்கே. அவனுக்கு எல்லா விஷயங்களும் ஆழ்ந்த சிந்திக்க அவகாசம் இருக்கு. இதில் ஒரே நல்ல விஷயம் என்னவென்றால் அவன் இனி கவலை இல்லாமல் மீராவை அனுபவிக்க பெரும் வாய்ப்பு அமைந்துவிட்டது. இது அவனை உற்சாக படுத்தியது. யாரை பற்றியும் கவலை இல்லாமல் அவளை இஷ்டப்படி ஓக்கலாம்.

பிரபு அங்கே இருந்து தனது மோட்டார்சைக்கிளில் போவதை சரவணன் பார்த்துக்கொண்டு இருந்தான். மீராவுடனான தனது பாலியல் உறவைப் புதுப்பிக்க ஒரு வாய்ப்பு கிடைத்ததாக நினைத்து, முதலில் பிரபுவுக்கு ஏற்பட்ட மகிழ்ச்சியை அவன் கவனிக்கத் தவறவில்லை. பிரபு என்ன நினைத்து இருப்பான் என்றால் என் மனைவி அவனை பாலியல் ரீதியாக விரும்புகிறாள் என்று தெரிந்த நான் அதற்க்கு நான் ஒன்னும் செய்ய முடியாது, விதி என்று விட்டுவிடுவேன் என்று கருதினான். அதனால் என் மனைவியின் ஆசைக்கு இணங்க நான் செக்ஸ் பொறுத்தவரை என் உரிமையை அவனுக்கு விட்டுக்கொடுத்துடுவேன் என்று ரொம்ப மகிழ்ச்சி அடைந்தான் என்று சரவணன் நினைத்தான். மீராவுக்கு தன்னை பொறுத்தவரை பிரபுவின் நோக்கங்களை சரியாக புரிந்து கொள்ளத் தவறியிருந்தாலும், அவன் (சரவணன்) பிரபு அவன் திருட்டு ஆசைகளை ஆடையே எந்த அளவிற்கு செல்ல தயாராக இருக்கிறான் என்பதை துல்லியமாக தீர்மானித்திருந்தான்.

மீரா மட்டும் முதலில் இருந்து நடந்ததை எல்லாம் தெளிவாக சிந்தித்திருந்தால் அவள் முடிவில் அவள் செய்த பெரிய தவறு தெரிந்திருக்கும். பிரபு முதல் முதலில் அவளை கோவிலில் பார்த்த போதே அவள் மேல் ஆசை வந்துவிட்டது. அப்போதே அவள் ஏற்கனவே கல்யாணம் ஆனவள் என்று தெரிந்திருக்கும். சில மறைமுக கேள்விகளுக்கு பிறகு தான் அவள் தன நண்பனின் மனைவி என்று தெரிந்தாலும் அவள் மேல் காமம் கொண்டு இருந்தான்.

அதனால் அவனுக்கு இருந்த ஒரே நோக்கம், வேறொரு ஆணின் மனைவியை புணர்ந்து மகிழ்வது. காமம் மட்டுமே இருந்தது, அன்பின் உணர்வுகள் எதுவும் இல்லை. அவன் திட்டமிட்டது எல்லாம் மீராவை அடைந்து, அவளை ஆசை தீர அனுபவிப்பது மட்டுமே என்று சராவண்னுக்கு தெரிந்த இந்த உண்மை மீராவுக்கு விளங்கி இருக்கும்.

அவன் தனது ஆட்டத்தை சரியாக விளையாடியிருந்தான். அவனுக்கு பெரும் உதவியாக இருந்தது என் நண்பர்களை முழுமையாக நம்பும் என் இயல்பு. எனக்கு யாருக்கும் நம்பிக்கை துரோகம் செய்யும் எண்ணம் ஒரு போதும் வராத போது எப்படி ஒரு நண்பன் அப்படி நடந்துக்குவான் என்ற எண்ணம் எனக்கு கொஞ்சம் கூட இல்லை. மற்றவர்களும் அத்தகைய கொள்கைகளுக்கு கட்டுப்படுவார்கள் என்று நான் அப்பாவியாக நினைத்துவிட்டேன் என்று இப்போது வருதட்தோடு சரவணன் யோசித்தான்.