மெல்ல அவள் குழந்தையை தட்டிக்கொடுக்க, நாங்கள் அப்படியே உறங்கி போனோம்!
மனைவி அனிதா பார்வையில் !
அந்த இருவரும் வந்தார்கள்.
“ஃபோனில் சார்ஜ் இல்லை…போட்டுக்கவா?” என்றான் அவன்!
“ம்ம்ம்”
“ஃபோன் சார்ஜ் ஆவற வரைக்கும் நாங்க , இங்க இருக்கலாமா?” என்றான் அந்த சற்றே வயது முதியவன்.
“ம்ம்ம்ம்”
சட்டென்று அவர்கள் ஃசோபாவில் அமராமல், அவர்கள் தரையில் அமர்ந்தார்கள். எனக்கு என்ன செய்வதென்று தெரியவில்லை. அமைதியாக இருந்தேன். அந்த வயதான ஆள் அப்போது,
“குடிக்க கொஞ்ஞம் தண்ணி கொடும்மா” என்று கேட்டான்.
“டீ குடிக்கிரீங்களா?” என்று கேட்டேன். அவர்களும் சரி என்று தலையாட்டினார்கள்.
நான் டீ போட சமயலறைக்குள் உள்ளே செல்ல………சிறிது நேரத்திற்கு பிறகு அந்த வயதான ஆள் சமயலறைக்குள் வந்தான். அவன் அப்பட்டமாக என்னை ரசிப்பது புரிந்தது, எனக்கு சற்று சங்கடமாக இருந்தது.
“உங்க பெயர் என்ன?” என்று டீ போட்டுக்கொண்டே கேட்டேன்.
“அன்வர்” என்றான்.
“அங்கே ஹாலில் இருக்கிறவன்?” என்றேன்.
“ரஹீம்” என்றான்.
”சொந்தமா?” என்றேன்.
“ம்ம்ம், உன் பேர் என்ன?” என்றான் தலையாட்டியபடியே!.
“அனிதா”
“உன் வயசென்ன?”
“30”
”குழந்தை இருக்கா?” என்றான்.
“ம்ம்ம் ஒன்று” என்றேன்.
“ஆச்சரியம்” என்று அன்வர் சொன்னான்.
“ஆச்சரியமா ஏன்?” என்றேன். .