“இப்போவா, என்ன இன்னைல இருந்தா?? முதல் நாளே முட்டி போட்டு ஊம்பினயா?” முதல் முறையாக அவள் கேட்க கெட்ட வார்த்தைகளை பேசுகிறேன் அவளிடமே..
” முதல் நாளே உன்னை தேவிடியா ஊம்புடி சொண்ணானா? சொல்லு(டி),” வாய் வரை வந்த டி யைக் கஷ்டப் பட்டு நிறுத்தினேன்.
தலை நிமிராமல் புதிதாக மீண்டும் அழுதாள்.
“ஏய், அழுவாம சொல்லு, எவ்வளோ நா ளா இது நடக்குது” அதட்டினேன்.
“என்னை மன்னிச்சிடு, இனி ஏதும் நடக்காது, அப்பாவுக்கு தெரிய வேணாம்” நிமிராமல் அழுகைக்கு நடுவில் மெதுவாக சொன்னாள்.
” நான் கேட்டதுக்கு பதில் சொல்லுடி” கட்டுப் பாட்டையும் மீறி டி வந்தது.
அவள் மீண்டும் அழுதவாறு என்னை பார்த்தாள். கண்களில் துளி இ ரக்கமும் இன்றி கோபத்துடன் அவளைப் பார்த்தேன்.
” இப்போ தான் ஒரு வாரமா” சொல்லும்போது என் கண்களைப் பார்ப்பதை தவிர்த் தாள். அதனாலேயே அவள் சொல்வது பொய்யோ என தோணியது. அவளை காயப் படுத்த தோணியது
” எத்தனை தடவை டி” இப்போது டி எவ்வித தயக்கமும் இல்லாமல் வந்தது.
“இது தான் மூணாவது தரம்”
என்னைக் கையெடுத்து கும்பிட்டு ” பிளீஸ் சக்தி, என்னை எதுவும் கேட்காதே, என்னாலே முடியல, ரொம்ப கஷ்டமாக இருக்கு, மதியம் நீ கேக்குறது எல்லாத்துக்கும் பதில் சொல்றேன்”
கதறி அழுதபடி கேட்டாள். அத்தனை கோபத்திலும் சற்றே அவளின் கண்ணீர் கண்டு இரக்கம் வந்தது.
“சரி, மதியம் பேசலாம். எனக்கு உண்மையான பதில் வேணும், பொய்யு மயிரு பேசினே வையு, வாயை கிழிச்சிருவென்”
“முதல்ல முகத்தை கழுவிட்டு வா” என்றேன்.
அவள் முகம் முழுக்க விந்து இருந்ததை அப்போது தான் உணர்ந்து முகம், தலையில் இருந்ததை அதே ரூமில் வாஷ் பேசினில் கழுவினாள்.
அவளை சற்றே அமைதியாக ஓய்வெடுக்க விட்டு நானும் உள்ளே கொதித்துக் கொண்டிருந்த கோபத்தை சற்று மட்டுப் படுத்த எண்ணி அறைக்கு வெளியே ஹாலுக்கு செல்ல திரும்பினேன், அப்போது சரியாக செல்போன் ரிங் அடித்தது.
நான் சற்றே கோபத்தை மீறிய வருத்தத்தில் இருந்தேன். எதிர்பாராமல் அம்மாவை ஒரு சின்ன பையனுடன் மிக கேவலமான நிலையில் பார்த்த கோபத்தில் அவளை மரியாதைக் குறைவாக பேசியது வருத்தமாக இருந்தது.
அப்பா அடிக்கடி வியாபார காரணமாக வெளியே செல்வதும் யாருமே இல்லாமல் இங்கே தனியே அவள் இருப்பதை பயன்படுத்தி அந்த பையன் அவளை உபயோகித்து இருக்கிறான் என தோணியது. என்ன ஒரே பெரிய வருத்தம், அந்த பையன் அவளை slut போல நடத்தியது, அவளும் அவனின் அந்த மாஸ்டர் தனத்தை, உத்தரவை மறுப்பின்றி ஏற்றதாக தோணியது.
அம்மா சொன்னது போல ஒரு வாரம் இல்லாமல் அதை விட கூட அவர்களின் பழக்கம் இருக்கும் என தோணியது.
எனினும் அம்மா அவள்
சொல்வதை மதியம் கேட்டபின் அந்த சின்ன பையனை கூப்பிட்டு ஒரு மிரட்டல் விட்டாலே போதும் என நினைத்தேன். அவன் என்னைப் பார்த்து பயந்து ஓடும்போது அவன் முகம் நினைவுக்கு வந்தது. அடிக்க கூட வேண்டாம், ஒரு மிரட்டல் போதும், அப்படியே அவன் அப்பனை கூப்பிட்டு வீட்டை ஒரு மாதத்தில் காலி செய்ய சொல்ல வேண்டும். எல்லாம் சரி ஆகிவிடும். தேவைப்பட்டால் அம்மாவுக்கு ஒரு மனநல கவுன்சிலிங், அப்பாவிடமும் கொஞ்ச நாள் வியாபாரத்தை மறந்து வீட்டில் நேரம் செலவழிக்க சொல்ல வேண்டும் என பல சிந்தனைகளில் இருந்தேன்.
அப்போது தான் டேபிள் மீது போன் ஒலித்தது, என்னுடையது இல்லை, அவளுடையதும் இல்லை. அவனுடைய தோ??
“போன் யாருது” குரலில் கடுமை இன்னும் இருந்தது.
” சுரேஷ் போனு” என்றாள்.
அவன் பெயர் அப்போது தான் நினைவுக்கு வந்தது, நான்கைந்து வருடமாக வாடகைக்கு இருக்கிறார்கள். அவன் அப்பா அம்மா பெயர்கள் நன்கு நினைவில் உண்டு, இவன் பெயர் தெரியும், ஆனால் நினைவுக்கு முன்னரே வரவில்லை.
தினேஷ் என ஸ்க்ரீனில் காலர் நேம் காட்டியது. எடுத்தேன்.
“என்ன மச்சி, போன் எடுக்க இவளோ நேரம், தேவுடியா கிட்ட ஊம்பக் குடுத்திட்டு இருந்தியா” என்றான்.
அவனின் முதல் வாக்கியத்தில் அதிர்ந்து என்ன பேசுவது என தெரியாமல் மெதுவாக “உம்” சொன்னேன்.
தினேஷ் ஃபோனில் “என்ன மச்சி, போன் எடுக்க இவளோ நேரம், தேவுடியா கிட்ட ஊம்பக் குடுத்திட்டு இருந்தியா” என்றான்.
சற்றே குறைந்து இருந்த கோபம் அதிகரித்தது. அவளுக்கும் அந்த பையன் சுரேஷ் க்கும் உள்ள உறவு அவன் நண்பனுக்கு தெரியும். அவனும் உரிமையாக தேவடியாள் என்கிறான். அதும் இப்போது காலை இந்த நேரத்தில் இருவரும் ஒன்றாக இருப்பார்கள் என்பது வரை அவனுக்கு தெரியும். எத்தனை நாள் பழக்கம், எத்தனை பேருக்கு தெரியும்??
போனை ஸ்பீக்கரில் போட்டேன் அவளும் கேட்குமாறு.
“மச்சி, மத்தியானம் வரட்டுமா?? கார்த்தி ரொம்ப நாளா கேட்டுக் கிட்டிருக்கான், கூட்டி வரட்டுமா??”
அவள் அதிர்ந்தவாறே இனியும் பொய் சொல்ல, சமாளிக்க முடியாது என உணர்ந்தவளாய் கையெடுத்து கும்பிட்டு கண்ணாலே கெஞ்சினாள்.
” மச்சி, என்னடா பதிலே காணோம், அவகிட்ட கொடுறா, நானே சொல்றேன்”
நான் அவளிடம் சைகையில் பேசச் சொன்னேன். அவள் கண்களில் தயக்கம், மிரட்சி இருந்தது.
“ஹலோ” என்றாள் மெலிதாக தயக்கமாக.
“என்னடி பன்ற, என் செல்ல தேவிடியா!” என்றான்.
இரத்தம் சூடாக உணர்ந்தேன். இவனும் சரி அவனும் சரி எவ்வளவு உரிமையாய் இயல்பாய் இவளை தேவிடியா என அழைக்கிறார்கள், அவ்வளவு இடம் கொடுத்திரக்கிறாள். உண்மையாகவே இவள் தேவடியாள் தானா, எனக்கு தான் இவளை சரியாகத் தெரியவில்லையா, அம்மா என்கிற மரியாதை கண்ணாடியில் பார்த்து இவள் சுயரூபம் தெரியாமல் போனதா?? குழம்பினேன்.
“உம்” என்றாள்.
“என்னடி இன்னுமா ஊம்பிக்கிட்டு இருக்கே, ஒழுங்கா பேசுடி”
“சொல்லுங்க” என்றாள்.
“என்னடி கொழுப்பு ஏறிடுச்சா, ஒழுங்கா எப்பயும் போல பேசு”
அவள் என்னை ஏறிட்டுப் பார்த்தாள் சங்கடத்துடன்
“சொல்லுங்க மாமா” என்றாள்.
ஆத்திரத்துடன் கேட்டுக் கொண்டு இருந்தேன்.
அவன்
சூப்பர் ப்ரோ கன்டினியூ பண்ணுங்க
நண்பா கதை வேற லெவல்ல இருக்குங்க
First page la irunthu padichu parunga full story irukum
அடுத்த பகுதி எப்போ வரும் நண்பா