சரண் புரிந்துகொண்டு புன்முருவல் செய்தான். “கதவை சாத்திடுங்க டீச்சர்.. சாரி அம்மா..” என்றான்.
என்னை விட, சரண் என் தொப்புளில் விளையாட ஆர்வமாக இருக்கிறான் என்பது எனக்கு தெளிவாக புரிந்தது. அதனால் வேகமாக சென்று கதவைச் சாத்திவிட்டு, “வா.. ரூம்க்கு போலாம்..” என்று சொல்ல, என் புடவைத் தலைப்பைப் பிடித்தபடியே, சரண் என் பின்னால் நடந்து வந்தான்.
சரண் என் புடவைத் தலைப்பைப் பிடித்திருக்க, நான் என் முந்தானையை சரிய விட்டேன். உடனே சரண் என் புடவையை என் உடலிலிருந்து உருவினான்.
நான் அவன் முன்னால் ஜாக்கெட் மற்றும் பெட்டிக்கோட்டோடு நிற்க, ஏதோ புதுப்பெண் போல எனக்கு வெட்கம் வந்து தலை குனிந்தேன்.
சரண் மெல்ல என் பக்கம் வந்து “அம்மா.. தொப்புள் தெரியுறமாதிரி பாவாடை கட்ட மாட்டீங்களா?” என்றான்.
“ம்ஹூம்.. எப்பவாவதுதான் கட்டுவேன்..” என்றேன்.
“ஆனா, எனக்கு உங்க தொப்புள் தெரியலையே! என்ன பண்றது?” என்று சொல்லி, என் பாவாடை நாடாவில் கைவைத்தான்.
எங்கே அவன் என் பாவாடை மொத்தத்தையும் கீழே தள்ளிவிடுவான் என்று பயந்து, அவன் கையை தட்டிவிட்டு, “நானே காட்டுறேன்..” என்று சொல்லி, நாடா முடிச்சை லேசாக அவிழ்த்து, தொப்புள் தெரியும்படி கட்டிக்கொண்டு, பின் மீண்டும் முடிச்சை இறுக்கி கட்டினேன்.
நான் பாவாடையை இறுக்கமாக கட்டுவதைக் கவனித்த சரண் “என்னம்மா, உள்ள எதுவும் போடலையா?” என்று நக்கலடித்தான்.
“ம்ம்ம்ம்.. போட்டுருக்கேனே..” என்று மெல்லிய குரலில் சொன்னேன்.
“அப்புறம் என்ன பயம்? இப்படி இறுக்கி கட்டுறீங்க?” என்று கேட்க, நான் “என்னமோ தெரியலைடா குட்டி.. இன்னைக்கு ரொம்ப வெட்கமா இருக்கு..” என்றேன்.
“ஏன்?” என்று கேட்டான் அவன்.
Raji vantha mail pannu ma