எனக்கோ “கைக்கு எட்டியது வாய்க்கு எட்ட வில்லையே” என்ற தவிப்புடன் பூட்டப்பட்டிருந்த அறைக்கு ஜன்னலூடாக நுழைந்து கட்டிலில் சரிந்து கிடந்தேன்..
“மீண்டும் மீண்டும், அனிதாவின் வெளிர் மஞ்சள் உடம்பும் அதில் திமிராக நிமிர்த்திக்கொண்டிருக்கும் பெரிய முலைகளும், அகன்ற கட்டுக்குலையாது குண்டியும் கண் முன்னே வந்து போயின.. கிடைச்ச சான்ஸ் ஐ தவறவிட்டுட்டு நிக்கிறனே.. கேனப்பயல் மாதிரி…
“அட, நான் வந்திருக்கிறது தெரிஞ்சு கூட கொஞ்சமும் கனக்கெடுக்காமல் போயிட்டாளே! ஒரு பக்கமும் ஏமாற்றமும் மறு பக்கமும் கோபமுமாக வந்தது. என்ன செய்ய.. மாலினியோட ரூம் எதுவாயிருக்கும்?? யோசனையுடன் சரிந்திருக்க போனில் ஒரு எஸ் எம் எஸ் வந்தது.
ஆமா.. அது அனிதாவிடமிருந்து தான்.. “30 நிமிடம் நேரம் லேட்டாக தான் ரூமுக்கு வருவேன் எனவும், நீ எங்கே நிற்கிறாய்? என்று கெட்டும் வந்திருந்தது.. “ஐ ஆம் இன் யுவர் ரூம், வெயிட்டிங் போர் யூ” என பதிலனுப்பினேன்.
எனக்கு செம குஷி “ஆஹா, படம் பார்த்திட்டு வந்தால் செம மூட்டில தான் வருவாள்.. எனக்கும் கவிழ்ப்பதற்கு வசதியாகி விடும்” கற்பனையில் சஞ்சரித்துகொண்டே அவளது புண்டையை விரித்து பிடித்துக்கொண்டு நாக்கை போட்டு தடவுவது போல நினைத்துக்கொண்டு தண்டை பிடித்தேன்.. செம டைட்டாகி இரும்பு கட்டை போல கிடந்தான்..
ஜட்டியை கழற்றிப் போட்டு கிடந்தாள், வசதியாக இருக்குமே என எண்ணிவிட்டு சட்டென்று எழுந்து ஜீன்ஸை கழற்றிவிட்டு சர சர வென்று ஜட்டியை உருவினேன்… எனது சுண்ணி படமெடுத்துக்கொண்டு ராக்கெட் போல நிலையெடுத்திருந்தது…
இப்போது உள்ளே ஜட்டி இல்லாமல் ஜீன்ஸ் அணிந்திருக்க அது தள்ளிக்கொண்டு நின்றது.. சரி அனிதா பார்க்கட்டும். ஒவ்வொரு அசைவிலையும் அவளை மடக்க வேணும்.. நினைத்துக்கொண்டே மணிக்கூட்டை பார்த்துக்கொண்டு கிடந்தேன்..
மணி 12 தாண்டியது.. “டொக்..டொக்க்.. ரூம் கதவு தட்டப்பட்டது. யாராக இருக்கும்? கதவை திறக்க எண்ணிய போது ஒருவேளை வேறு யாராவது வந்தாள்! கட்டிலுக்கு பின்னல் பதுங்கினேன்.. மீண்டுமொரு முறை டொக்..டொக்.. கதவு தட்டப்படுகிறது.. அனிதாவுக்கு தான் நான் ரூமில நிக்கிறது தெரியுமே? அப்புறம் அவள் ஏன் கதவை தட்ட வேண்டும்.. நிச்சயமாக வேறு யாராவது தான் வந்திருக்க வேண்டும்.. நெஞ்சு பக் பக் என அடித்தது.
கதவு துவாரத்தில் சாவி போடப்பட்டு கதவு திறக்கும் சத்தம் கேட்டது.. பதுங்கினேன்.. ஆம் அது வேரு யாருமில்லை அனிதாவே தான்.. வேண்டுமென்று என்னை மிரட்டுவதற்கு பணிய கூத்து..
கட்டிலுக்கு பின்னாலிருந்து எழ, “என்ன பயந்திட்டியா?? கல கல வென சிரித்தாள்.. எனது கண்கள் குலுங்கும் அந்த கட்டழகை மேய்ந்தன.. ஆம் கை படாத ரோஜா பூத்து குலுங்குகிறது. அதை நான் தான் முதலில் தொட்டு பார்க்க வேண்டும்.. மனதை திடமாக்கி கொண்டு, அவளை வழிக்கு கொண்டு வர தீர்மானித்தேன்.
“ஆமா, உன்னோட ரூம் மேட் எங்கே” என கேட்க.. “அவள் மாலினியின் ரூமில நைட் படுப்பாள்” என கூறி விட்டு கட்டிலில் சரிந்து கொண்டாள். எனக்கு தூக்கமாயிருகு.. நீ அதில படு.. என்று பக்கத்து கட்டிலை காட்டினாள். ஆம் சேர்த்து போடப்பட்டிருந்த கட்டில்கள்.. ஒரே படுக்கை போலிருந்தது..
படுத்துக்கொள்ள எனது கம்பி விரைத்து ஜீன்ஸை தள்ளிக்கொண்டு நின்றது.. காலை மடித்து மறைத்துக்கொண்டு, “என்ன அனி, படம் எப்பிடி??” என கேட்க… ஒரு கணம் திடுக்கிட்டவள்.. “என்ன?? என்ன படம்?” ஒன்றும் தெரியாதது போல கேட்க,
“இல்லை மைதிலி ஏதோ படம் பார்க்க வரச்சொன்ன மாதிரி கேட்டது, அது தான்??” இழுக்க, “ஏய், நாம பேசியதெல்லாம் கேட்டுகிட்டு தானிருந்தியா?? எங்க இருந்தடா?” பயம் கலந்த குரலில் கேட்க,
“இல்லைடா, நான் ஜன்னலிற்கு வெளியில தான் நின்றேன் என்று கூற முகம் குப்பென சிவந்தது.. வெட்கமா? கோபமா? விடை தெரியாமல் தவித்தேன்.. ஒரே நிசப்தமாக இருந்தது..