தன் முயற்சியில் சற்றும் மனம் தளரா விக்ரமன் மீண்டும் மரத்தில் ஏறி
அங்கு தொங்கிய பிணத்தை கீழே தள்ளி விட்டான். பின்னர் கீழிறங்கி அந்தப்
ப்ரேதத்தைத் தோளில் சுமந்து கொண்டு மயானத்தின் வாயிலை நோக்கி நடக்கையில்,
அதன் உள்ளிருந்த வேதாளம் வெளிப்பட்டு விக்ரமனைப் பார்த்து எள்ளி நகையாடி
“மன்னா, உன்னுடைய விடாமுயற்சியையும் தளர்வடையாத் தன்மையையும் பார்க்கும்
போது எனக்கு விந்து நாட்டு இளவரசன் சுன்னிவளவனின் கதை ஞாபகத்திற்கு
வருகிறது. அவன் கதையைச் சொல்கிறேன் கேட்கிறாயா?” என்றது. பிரயாணக் களைப்பு
தெரியாமல் இருக்கக் கதையைக் கேட்போம் என்று நினைத்த விக்ரமன்,”சரி, சொல்லு
கேட்கிறேன்” என்றான். வேதாளம் கதை சொல்ல ஆரம்பித்தது:
விந்து நாட்டை
ஆண்டு வந்த குண்டியில் கோல்பாய்ச்சிய மண்டூகசோழன் முக்கால் கிலோத்துங்கன்
(அவனோட சுன்னி வெயிட் முக்கால்கிலோ) னுக்கு நீண்ட நாட்களாய் குழந்தை
பாக்கியம் கிட்டாமலிருந்தது. அவன் பட்டத்தரசி விந்துவிழுங்கி மங்கம்மாவும்
எல்லாவகை பூஜை புனஸ்காரங்களையும், ஹோமம், யாகம் எல்லாம் செய்து பார்த்தும்
கர்பம் தரிக்கவில்லை. மன்னனுக்கும் ராணிக்கும் இது பெரும் கவலையைக்
கொடுத்தது. தனக்குப் பின் விந்து நாடு சந்ததியற்ற வெத்து நாடாகி பகைவரால்
ஆளப் படுவதை அவன் மனம் ஏற்கவில்லை. எப்பாடு பட்டாவது ஒரு வாரிசை உருவாக்க
வேண்டுமென்று தினமும் ப்ரயத்தனப்பட்டான். ம்ஹூம் ஒன்றும் பலனளிக்கவில்லை.
விந்து
விழுங்கி மங்கம்மாவோ மாதம் தவறாமல் மாதவிலக்காகி மன்னனை
மனநோயாளியாக்கினாள். அரண்மனை ஆயுர்வேத மருத்தவர்களும், கை
நாட்டுமருத்துவர்களும் மன்னனுக்கும் ராணிக்கும் மாற்றி மாற்றி மருந்தளித்து
பார்த்தனர். ஆனால் மன்னனிடம் வாங்கிய பொற்காசுகளால் கொழுத்துப் போய்
மருத்துவர்களின் தொப்பைதான் வளர்ந்ததே ஒழிய ராணியின் வயிற்றில் ஒரு
நாக்குப் பூச்சிகூட உருவாகவில்லை. மன்னன் வெறுத்துப்போய் இதற்கு ஒரு
தீர்வைக் கண்டுபிடித்துச் சொல்பவர்களுக்கு பாதிராஜ்யத்தோடு மங்கம்மாவின்
கூதிபூஜ்யத்தையும் பரிசாய் நக்கக் கொடுப்பதாய் பறைசாற்றச் சொன்னான்.
குலோத்துங்கனின்
இந்தப் பறையறிவிப்பு எதிர்பார்த்த பலனை உடனே கொடுக்கவில்லை. ஏனெனில்
விந்து நாட்டில் பாதி ராஜ்யம் என்பது வெறும் பொட்டல் காடு. வரண்ட பூமி.
மன்னனுக்கு வாரிசுக்கு வழி சொல்லப் போய் இந்த வரண்ட பூமியை சுரண்டி வாழ்
நாளை வீணடிக்க யாரும் முன்வரவில்லை. மேலும் விந்துவிழுங்கி மங்கம்மாவின்
கூதியை ருசிபார்க்கும் ஆசையும் அந்நாட்டின் இளைஞர்கள் யாருக்கும்
எழவேயில்லை. காரணம் மங்கம்மாவின் மயிர்முளைத்த யோனிப்ரதேசம் அவ்வளவு
அவலட்சணமாய் இருந்தது. பெயர்தான் விந்துவிழுங்கி மங்கம்மாவே தவிர
குண்டியில் கோல் பாய்ச்சிய மண்டூக சோழனின் விந்தை அவள் ஒருமுறைகூட
ருசித்ததில்லை. இது இப்படியிருக்க, பறைசாற்றி மூன்று மாதங்கள் முழுசாய்
கரைந்தபோதும் விந்து நாட்டில் ஒரு ஈ, காக்கைகூட முன்வந்து இந்தப்
பிரச்சனைக்கு தீர்வென்று உருப்படியாய் எதையும் முன்மொழியவில்லை.
மண்டூகச்சோழமன்னனுக்கு
நம்பிக்கை ஒளி குன்றிவரும் வேளையில், விடிவெள்ளிபோல் விந்து நாட்டுக்கு
ஒரு வெண்தாடிவைத்துப் பழுத்த பழமாய் ஒரு முதியவர் வந்து சேர்ந்தார். அவர்
தங்கியிருந்த சத்திரத்தின் பொறுப்பாளி பூலேந்தி அவரிடம் மன்னரின்
பறையறிவிப்பைப் பற்றி எடுத்துச் சொல்லி அவரால் எதாவது உருப்படியாய் யோசனை
சொல்லமுடியுமான்னு கேட்டான். ம்ம்ம்ம்..என்று பலத்த யோசனையோடு தன்
வெண்தாடியை உருவிவிட்டுக்கொண்டார் அந்த முதியவர். “சரி நாளை காலை என்னை
மன்னனிடம் அழைத்துச் செல்லுங்கள், நான் ஒரு நல்ல உபாயம் சொல்கிறேன். இந்த
முறை ராணி கருத்தரிப்பது உறுதி” என்று சொன்னார். பூலேந்தியும்
“அப்பாடா”ந்னு நிம்மதிப் பெருமூச்சுடன் வீட்டுக்கு உறங்கச் சென்றான். மறு
நாள் காலை அந்த முதியவரை பத்திரமாய் அரண்மனைக்கு அழைத்து வந்து மன்னன் முன்
நிறுத்தினான் பூலேந்தி. தன் முன் நிற்கும் அந்த வெண்தாடி வேந்தரைப்
பார்த்ததுமே மண்டூகச்சோழனுக்கு நம்பிக்கை நட்சத்திரம் தோன்றியதுபோல்
இருந்தது.
வெண்தாடி வேந்தரும் மன்னரை ஆசீர்வதித்துவிட்டு,
“மண்டூகச்சோழா, உமக்கிருக்கும் நெடுநாள் குறை எதுவென்றரிந்தோம். அதுபற்றி
நீர் இனி கணமேனும் கவலை கொள்ள வேண்டாம். உன் குறை தீர்க்கும் மா
மருந்தொன்றை யாம் அறிவோம்.” என்று திருவாய்மலர்ந்தருளினார். அதைக்கேட்டு
மண்டூகசோழனும், விந்துவிழுங்கி மங்கம்மாவும் மனமகிழ்ந்தனர். “அய்யா
பெரியாரே, தக்க சமயத்தில் தெய்வம்போல் வந்து எம் வயிற்றில் பால்
வார்த்தீர். அம் மாமருந்து எங்கே கிடைக்கும்? எப்படிக் கொண்டு வரவேண்டும்?
எப்படி அருந்த வேண்டும் என்பதையும் தாங்களே சொல்லி எங்கள் குறை
தீர்க்கவேண்டும்” என்று இருவரும் ஒருசேர கேட்டுக் கொண்டனர். அதன் பேரில்
அம்முதியவர், தன் வெண்தாடியை நீவி விட்டுக்கொண்டு,”மண்டூகசோழா, நன்றாக
கேட்டுக்கொள், விந்து நாட்டிலிருந்து மேற்கே சரியாக ஆறுகல் தொலைவில்
இருக்கும் கழிக்குழி கிராமத்தில் அம்மண முலைதேவியம்மன் கோவில் இருக்கிறது.
அந்தக் கோவில் அடர்ந்த காட்டின் நடுவில் இருக்கிறது. ஒவ்வொரு சித்ரா
பவுர்ணமியன்றும் அம்மனின் முலையிலிருந்து பால் தானே கசியும். அந்தப் பாலை
எடுத்து பிள்ளைப்பேறு இல்லா ஆண்மகனின் குறியிலும், கருத்தரிக்காத கன்னியின்
யோனியிலும் தடவி உறவு கொண்டால், அடுத்த சித்ரா பவுர்ணமிக்குள் அவர்களுக்கு
ஒரு ஆண்மகவு பிறப்பது உறுதி. அப்படிப் பிறந்த ஆண்மகவுக்கு அம்மனின்
முலைப்பாலையே அருள்பிரசாதமாக அளிக்கவேண்டும். அவ்வளவுதான்” என்று சொல்லி
முடித்தார்.
மண்டூகசோழனுக்கும், மங்கம்மாவுக்கும் ஆனந்தம் தாங்க
முடியவில்லை. ஏனெனில் இன்னும் ஓரிரு நாட்களில்தான் சித்ராபவுர்ணமி
வரவிருந்தது. அந்த அம்மண முலைதேவியம்மனே இந்த முதியவர் ரூபத்தில் வந்து
தங்கள் பிள்ளைக்கலி தீர்த்து வைத்ததாய் இருவரும் எண்ணிக் கொண்டார்கள்.
யாருமே முன்வந்து இப்படியொரு அற்புதமான, மிகவும் எளிமையன வழியைச்
சொல்லாமலிருக்க, எங்கிருந்தோ வந்த ஒரு முதியவர் தாமே முன்வந்து தனது தீராத
பிரச்சனைக்கு தீர்வு கண்டதற்காக, மன்னன் மண்டூகசோழன் முன்னர் அறிவித்தபடி
விந்து நாட்டின் பாதி ராஜ்யத்தை அந்த வெண்தாடி வேந்தருக்கே பரிசளித்து அவரை
மன்னராக்குவதாக சபையில் அறிவித்தான்.
அதுமட்டுமல்ல, விந்துவிழுங்கி
மங்கம்மாவையும் அம்முதியவர் விரும்பிய வண்ணம் அனுபவித்துக்
கொள்ளலாமென்றும் அறிவித்தான். ஆனால் அப்பெரியவர் மண்டூக சோழன் கொடுத்த
பரிசை ஏற்க மறுத்துவிட்டு தாம் இப்படியே பரதேசியாக, ஊர் ஊராய் சஞ்சாரம்
செய்வதையே அதிகமாய் விரும்புவதாய் சொல்லிவிட்டு மன்னனையும், ராணியையும்
ஆசீர்வதித்து விட்டு வெளியேறினார். (பொட்டல் காடான பாதிராஜ்யத்தையாவது
சகித்துக் கொள்ளலாம். ஆனால் விந்துவிழுங்கி மங்கம்மாவின் கருமயிர்
யோனிக்காட்டில் தன் வெண்தாடியை புதைத்து வீணடித்துக் கொள்ள அம்முதியவருக்கு
உண்மையிலேயே விருப்பமில்லை).
அம்முதியவர் சென்றதும் மன்னன்
மண்டூகச்சோழன் தன் முதல்மந்திரி கோணப்பூல் கோவிந்தராஜரை அழைத்து
கழிக்குழியூருக்கு போகும் ப்ரயாண ஏற்பாடுகளை செய்ய ஆணையிட்டான். அரசரின்
விஜயத்தை முன்னிட்டு கழிக்குழியூர் திருவிழாக் கோலம் பூண்டது. நம்ம
நாட்டில் எப்படி மந்திரி வரார்ன்னா குண்டும் குழியுமா இருக்கற
ரோட்டையெல்லாம் போர்க்கால நடவடிக்கையா சீர் செய்யறாங்க. அதுமாதிரி
குழிக்கழியூரின் சந்து பொந்தையெல்லாம் தார் ரோடுபோட்டு தகதகன்னு ஜொலிக்க
வச்சாங்க. இன்னும் எரியாத வெளக்கையெல்லாம் எரிய வச்சாங்க. காய்க்காத
மரத்தையெல்லாம் காய்க்க வச்சாங்க (மெழுகில் செஞ்ச பழத்தை கிளையில் சொருகி
வச்சாங்கன்னு சொல்ல வந்தேன்).
இப்படி என்னென்னமோ செஞ்சு மன்னரின் ஒரு
நாள் விஜயக் கூத்துக்காக ஊரிலிருந்தவங்க மீசையெல்லாம் செரச்சாங்க அரசாங்க
அதிகாரிகள். (அந்தக்காலத்தில் மட்டுமல்ல, இதுபோன்ற கூத்துக்கள்
இந்தக்காலத்தில்தான் அதிகம் நடக்கின்றன. இதுல ஒரு விஷேஷம் என்னன்னா, நாம்
மன்னராட்சியை ஒழிச்சுட்டு மக்களாட்சியை மலரச் செய்துள்ளோம்னு வாய்கிழிய
பெருமையாப் பேசிக்கிறோம். ஆனா உண்மையிலே நடப்பது மன்னராட்சிதான் அதுவும்
கொடுங்கோல் மன்னர்களின் ஆட்சி. மத்தியிலும் சரி, மாநிலங்களிலும் சரி
மக்களைச் சுரண்டி வரிப்பணத்தை சூறையாடும் பேயர்களின் ஆட்சிதான் நடைபெற்று
வருகிறது. சரி சரி அரசியல் விவகாரம் நமக்கெதுக்கு. நாம கதைக்கு வருவோம்).
குறிப்பிட்ட
சித்ராபவுர்ணமி இரவில் அம்மணமுலைதேவியம்மனின் முலைகளில் முத்துமுத்தாய்
முலைப்பால் சொட்டியது. அதை பக்திசிரத்தையோடு ஒரு கிண்ணத்தில் பிடித்து
மண்டூகச்சோழன் தன் தண்டிலும், விந்துவிழுங்கி மங்கம்மா தன் தொண்டியிலும்
தடவிக் கொண்டனர். பின்னர் மண்டூகச்சோழன் மங்கம்மாவை மாங்கு மாங்குன்னு
போட்டு விடிய விடிய ஓத்து அவள் புண்டையை நோண்டி நொங்கெடுத்தான். அன்றிரவு
மன்னனின் விந்தில் வீரியம் கூடியிருந்தது உண்மைதான். அந்த முதியவர்
சொன்னதுபோல் மண்டூகச்சோழன் போட்ட விதை மங்கம்மாவின் கருப்பையில் முளைக்க
ஆரம்பித்தது. ஆமாம் விந்துவிழுங்கி மங்கம்மா கர்ப்பம் தரித்தாள். இந்த
மகிழ்ச்சியான செய்தியை சொன்ன சேடிப்பெண்ணுக்கு ஒரு ஜோடி தங்க வளையல்களைப்
பரிசளித்துவிட்டு, விந்து நாட்டை விழாக்கோலம் பூண உத்தரவிட்டான்
மண்டூகச்சோழன்.
வெண்தாடி வேந்தர் சொன்னதுபோலவே அடுத்த
சித்ராபவுர்ணமிக்குள் மங்கம்மா தங்கவிக்ரகம் போல் ஒரு ஆண்மகவை
ஈன்றெடுத்தாள். என்ன அதிசயம், ஆச்சரியம், பிறந்த் குழந்தையின் குஞ்சு
மூன்றங்குலம் இருந்தது. குழந்தையைப் பார்க்க வந்த அனைவரும் இந்த
அதிசயத்தைக் கண்டு புண்டையில் விரல் வைத்து வியந்தனர். பிறந்த சிசுவுக்கு
மூன்றங்குல சுன்னியா? விந்து நாடே வியந்துபோனது. வளமான சுன்னியோடு
பிறந்ததால் குழந்தைக்கு சுன்னிவளவன் என்று ராஜகுரு பெயர் சூட்ட மக்கள்
பேரார்வத்துடன்,”இளவரசர் சுன்னிவளவன் வாழ்க! குண்டியில் கோல்பாய்ச்சிய
மண்டூகச்சோழன் முக்கால் கிலோத்துங்கன் வாழ்க! ராணி விந்துவிழுங்கி மங்கம்மா
வாழ்க வாழ்க!”ந்னு வாழ்த்தொலி எழுப்பினர்.
குழந்தையின் பெயர்
சூட்டுவிழாவுக்கு வந்திருந்த அத்தனை பேருக்கும் பொற்காசுக்களை அள்ளி வாரி
இறைத்து பெருமைப் படுத்தினான் மண்டூகச்சோழன். விந்து முழுங்கி மங்கம்மாவும்
தான் ஈன்றெடுத்த இளங்கன்று சுன்னிவளவை தன் கனத்த மார்போடு சேர்த்தணைத்து
முலைப்பாலமுதூட்டினாள். குழந்தையோ அன்னையிடம் முலைப்பால் பருகும்போதே
மூன்றங்குலச் சுன்னியை நாலங்குலமாய் விரைக்க வைத்துக் கொண்டு மங்கம்மாவின்
முலையை முட்டி முட்டி சப்பிக்குடித்தது. ராணியும் ஆசையாய் அதை உருவி
விட்டுக் கொண்டே குழந்தைக்கு முலைப்பால் ஊட்டினாள்.
இப்படியாக
அதிசயக்குழந்தை இளவரசன் சுன்னிவளவன் அசாத்திய சுன்னியோடு வளர்ந்து வரும்
நாளில், அந்த வெண்தாடி வேந்தர் மீண்டும் ஒருமுறை அரண்மனைக்கு விஜயம்
செய்தார். மண்டூகச்சோழனும் அவருக்கு தக்க மரியாதை செய்து வரவேற்று தான்
பெற்ற குமாரனை அம்முதியவருக்குக் காட்டி ஆசிவழங்க வேண்டினான். மூன்றே வயதான
இளவரசன் சுன்னிவளவின் சுன்னி இப்போது சரியாக எட்டங்குலம் வளர்ந்திருந்தது.
லங்கோட்டுக்குள் அடங்காமல் எட்டிப்பார்த்த அந்த அதிசயசுன்னியை கவனித்த
வெண்தாடி வேந்தர் ஆழ்ந்த யோசனையோடு தன் தாடியை நீவிவிட்டுக் கொண்டார்.
குழந்தையை ஆசீர்வதிக்காமல் ஆழ்ந்து யோசிக்கும் முதியவரின் செயல் மன்னனுக்கு
புரியவில்லை.
“பெரியீர், உங்கள் ஆசீர்வாதத்தாலும், ஆலோசனையாலும்
பிறந்த அதிசயக் குழந்தை இவன், நீங்கள் இந்நாட்டின் இளவரசை, எதிர்கால
சக்கரவர்த்தியை உங்கள் வாயார மனதார வாழ்த்தியருளவேண்டுமென்று” தாழ்மையோடு
கேட்டுக்கொண்டான். சிந்தனைகலைந்து மண்டூகச்சோழனை ஏறிட்டுப் பார்த்த
அம்முதியவர்,”அரசே. நீங்கள் எத்தனைமுறை அம்மண முலைதேவி யம்மனின் முலைப்பாலை
உங்கள் தண்டில் தடவினீர்கள்? அதுபோல் ராணி தன் யோனியில் எவ்வள்வு சொட்டு
முலைப்பாலை தடவினாள்?”என்று கேட்டார். “ஏன் பெரியவரே! அம்மனின் முலைப்பாலை
ஒரு கிண்ணத்தில் பிடித்து நானும் அரசியும் பலமுறை மாற்றி மாற்றி அவரவர்
உறுப்புக்களில் தடவி கிண்ணத்திலிருந்த மொத்தப் பாலையும் காலி செய்தோம். ஏன்
என்ன குழப்பம்?” என்று மன்னன் கேட்க,”அடடா..கெட்டது குடி மன்னா..”என்று
அம்முதியவர் தலையில் கைவைத்துக் கொண்டு உட்கார்ந்து விட்டார். முதியவரின்
செயல் மன்னனையும், மந்திரிகளையும் பெரும் வியப்பிலும் கலக்கத்திலும்
ஆழ்த்தியது.
“அய்யாப் பெரியவரே..ஏன் இந்த சோர்வு..ஏன் இந்த கலக்கம்.
அப்படி நாங்கள் என்ன தவறு செய்து விட்டோம்? நீங்கள் சொன்னபடிதானே பாலை
தடவிக் கொண்டோம். அதுபோல எங்களுக்குக் குழந்தை பாக்கியமும் கிட்டியதே.
பிறகென்ன குழப்பம்?” என்று பதைபதைப்போடு மன்னன் கேட்க,” அப்பெரியவர்
பதிலளித்தார் இவ்வாறு. “மன்னா..அம்மனின் முலைப்பால் ஒவ்வொரு சொட்டும் ஒரு
ஆண்மகனை உருவாக்கும் சக்தியுள்ளது. நீங்கள் இருவரும் ஆளுக்கொரு சொட்டு
பாலைத்தான் உங்கள் உறுப்புக்களில் தடவியிருக்க வேண்டும். அப்படியில்லாமல்
கிண்ணத்தில் பிடித்து வைத்து தடவிக் கொண்டிருக்கிறீர்கள். அதனால் அந்தக்
கிண்ணத்தில் எத்தனை சொட்டுப் பால் இருந்ததோ..அத்தனை சொட்டுக்கும் ஒரு
ஆண்மகன் வீதம் உங்களுக்கு பிறந்திருக்க வேண்டும். உங்களுக்கு ஒரேயொரு மகன்
பிறந்தாலும் அவனுக்குள் ஓராயிரம் ஆண்களின் வீர்யம் ஒளிந்திருக்கிறது.
அதனால்தான் அவனது உறுப்பும் இப்படி அசாத்திய வளர்ச்சியுடன் வளர்ந்து
வருகிறது. இவனுடைய் பருவ வயதில் இவன் பிறப்புறுப்பு மட்டும் குறைந்தது
எட்டடி நீளமாவது இருக்கும். அரைஞாண் கயிறுபோல் இடுப்பில் சுற்றி வைத்துக்
கொண்டுதான் இவன் உலவவேண்டியிருக்கும்..”
இதைக்கேட்டு சபையிலிருந்த
அனைவரும் வாயடைத்து நின்றனர். ஒருவாறு அதிர்ச்சியிலிருந்து விடுபட்டு
மண்டூகச்சோழன் அம்முதியவரிடம், “அப்படியானால் புதிதாய் முளைத்திருக்கும்
இந்தப் பிரச்சனைக்கும் தாங்கள்தான் தீர்வு சொல்லவேண்டும். தயவுசெய்து
நல்லதோர் உபாயம் சொல்லுங்கள்” என்று கெஞ்சிக் கேட்டான். அதற்கு
அப்பெரியவர்,” அரசே நம் இளவரசர் பதினாறாம் வயதில் பருவம் அடையும்போது
அவருக்கு பெண் உறவில் நாட்டம் ஏற்படும். அப்போது தனியொரு பெண்ணால் அவரை
திருப்தி செய்ய முடியாது. ஏராளானமான பெண்கள் தேவைப்படும். ஏனெனில்
இளவரசரின் உள்ளிருக்கும் அத்தனை ஆண்மக்களும் திருப்தியடைந்தால் தான் அவன்
காமவேட்கை தணியும். எனவே இவனுடன் உடலுறவு கொள்வதற்கென்று விந்து
நாட்டிலிருக்கும் பெண்கள அத்தனைபேரையும் தயார் செய்து வைக்க வேண்டும்.
அதுவும் போதாதென்றால் நாட்டிலிருக்கும் அலிகளையும் அந்தப் புரத்தில்
அடைத்து வைக்கவேண்டும். அதுதான் இதற்கு ஒரே தீர்வு. வேறு உபாயம் ஒன்றும்
எனக்குத் தோன்றவில்லை.” என்றார்.
மன்னரும் சரி என்று தலையாட்டினார்.
இளவரசர் சுன்னிவளவன் பதினாறு வயதை அடைய இன்னும் பதிமூன்று வருடங்கள்
இருக்கின்றனவே. பிறகு பார்த்துக் கொள்ளலாம் என்று அனைவரும் சமானதப்
படுத்திக் கொண்டனர். ஆனால் முதலமைச்சர் கோணப்பூல் கோவிந்தராஜர் மட்டும்
வேறு விதமாய் சிந்தனை செய்தார். அதன்படி அம்முதியவரை சத்திரத்தில்
தனிமையில் சந்தித்து தனக்கு ஏற்பட்ட ஒரு சந்தேகத்திற்கு விளக்கம் கேட்டார்.
முதியவரும் அதற்கு விளக்கமளித்தார். சந்தேகம் தீர்ந்த திருப்தியோடு
முதல்மந்திரி வீட்டுக்குப் போனார். அடுத்து வந்த சித்ராபவுர்ணமியன்று
முதல்மந்திரியும் அவரது மனைவியும் கழிக்குழியூருக்கு ஒரு நடை போய்விட்டு
வந்தனர்.
ஆண்டுகள் பல கழிந்தன. இளவரசன் சுன்னி வளவன் நாளெருமேனியும்
பொழுதொரு சுன்னியுமாய் திடகாத்திரமாய் வளர்ந்து வந்தான். வயது ஏற ஏற
வளவனுக்கு பெண்களைப் பார்க்கும்பொதெல்லாம் சுன்னியில் எழுச்சி ஏற்பட்டது.
இப்போதெல்லாம் அவன் தன் சுன்னியை ஹோஸ்பைப்பைப் போல் இடுப்பை சுற்றி மூன்று
முறை கட்டிவைக்க வேண்டியிருந்தது. அதுவோ அனுமார் வால் போல் அநியாயத்துக்கு
வளர்ந்து கொண்டே போயிற்று. அந்தப் புரத்தில் உலவும் பெண்கள அத்தனைபேரையும்
அள்ளிப் போட்டு ஓக்க வேண்டுமென்ற ஆவல் அவனுக்கு நாளுக்கு நாள் அதிகரித்து
வந்தது. அதனால் அவன் அரண்மனைச்சேடிப் பெண்களிடம் சில்மிஷம் செய்து
சீண்டுவிளையாடினான். தனக்குப் பணிவிடை செய்ய வந்த செவிலித் தாய்மார்களின்
முலைகளைப் பிடித்து வெறியோடு கசக்கி விளையாடினான்.
இளவரசரின்
காமவிளையாட்டுக்கள் மன்னனின் காதுகளை எட்டியது. ஆஹா மகனுக்கு பதினாறு வயது
வந்து விட்டது. பருவக்கோளாறும் ஏற்பட்டுவிட்டது. அம்முதியவர் சொன்னபடி
அவனுடைய் காமவெறியை தனியொரு மங்கையால் அடக்க முடியாது. பெண்கள்
கூட்டத்தையேதான் அனுப்ப வேண்டுமென்று முடிவு செய்து முதல் நாள் அம்பது
பெண்களை சுன்னிவளவனின் சயன அறைக்கு அனுப்பி வைத்தனர். ஆனால் அந்த அம்பது
மங்ககைகளும் அதிகாலை வரை அலறின அலறல் அரண்மனையையே ஆட்டிவைத்தது. மறு நாள்
நூறுபேரை உள்ளே அனுப்பினார்கள்.
அவர்களும் இளவரசனின் இன்பவெறிக்கு
ஈடுகொடுக்க முடியாமல் இடுப்பொடிந்து வெளியே வந்தனர். அப்புறம் நூற்றமபது,
இருநூறு, இருநூற்றம்பது, முன்னூறு என்று பெண்கள் எண்ணிக்கை நாளுக்கு நாள்
அதிகரித்து வந்ததேயொழிய இளவரசனின் காமவேட்கை என்னமோ தணியவேயில்லை. இன்னும்
வேணும், இன்னும் வேணும் என்று அதிகாரிகளை அதட்டி ஆணையிட்டுக்
கொண்டிருந்தான். அரண்மனை அலிகள் கூட்டமும் இளவரசனால் குண்டி கிழிக்கப்பட்டு
அலறியடித்துக் கொண்டு மூலைக்கொன்றாய் சிதறியோடியது.
அய்யோ
அம்முதியவர் சொன்னது சரியாய் போயிற்றே..விந்து நாட்டின் மொத்த பெண்களையும்
இளவரசனின் சயனயறைக்கு அனுப்பி வைக்க ஏற்பாடு செய்யப் பட்டது. ம்ஹூம்.
அவர்களாலும் அவன் கோலாட்டத்தை சமாளிக்க முடியவில்லை. மன்னனுக்கும்,
மங்கம்மாவுக்கும் மயக்கமே வந்து விடும் போல் இருந்தது. இப்படி
காமவெறிபிடித்து அலையும் ஒரு மகனைப் பெறவா இத்தனை நாள் தவமிருந்தோம் என்று
மனம் நொந்தனர்.
சுன்னிவளவனின் சயனயறைக்கு அனுப்பப் படும் பெண்களின்
எண்ணிக்கை ஆயிரத்தைத் தொட்டுவிட்டது. தினமும் இரவில் எதோ அரண்மனையில்
புரட்சித் தலைவர் எம்.ஜி.ஆர் படம் ஓடுவதுபோல் பெண்கள் கூட்டம் அலைமோதியது.
ஒவ்வொருத்தியும் முந்தைய இரவில் சுன்னிவளவன் எப்படி தன் குண்டியையும்,
தொண்டியையும் குத்திக் குதறிக்கிழித்தான் என்று குசலம் விசாரித்துக்
கொண்டனர். இதில் அதிசயம் என்னவென்றால் சுன்னி வளவனுக்கும் அவன் ஓக்கும்
பெண்ணுக்கும் இடையில் ஒன்பது அல்லது பத்தடிக்கு இடைவெளியிருக்கும்.
(பஸ்ஸின் பின்னால் எச்சரிக்கை இருக்குமே..விபத்தைத் தவிர்க்க பத்தடி
இடைவெளி தேவை என்று… அதுபோல்). ஆனால் இளவரசரின் தண்டு நெழு நெழுவென்று
மூங்கில் கழிபோல் வளர்ந்து இருவருக்கும் இடையில் நிற்கும். சுன்னி வளவனிடம்
ஓல் வாங்கும் பெண் படுக்கையில் படுத்திருக்க, நம் இளவரசர் பத்தடிதள்ளி
நின்றுதான் குண்டியை எக்கி எக்கி அவளை ஓப்பார். (எப்படியிருக்குமென்று
கற்பனை செய்து கொள்ளுங்கள்). இடைப்பட்ட நேரத்தில் மற்ற பெண்கள் இளவரசருக்கு
முலைப்பால் ஊட்டியும், வழுக்குமரப்பூலை நக்கிக் கொடுத்தும்
மகிழ்விக்கவேண்டும். இப்படி ஒரே இரவில் ஓராயிரம் பெண்களை ஓத்தும் நம்
சுன்னிவளவனுக்கு சுன்னியரிப்பு அடங்கவேயில்லை.
தினமும் இரவில் விந்து
நாட்டிலிருக்கும் பெண்கள் கூட்டத்தை தன் விந்தைமகனுக்கு விருந்தாக்கினால்
விரைவில் கஜானா காலியாகி நாடே திவாலாகி விடும் நிலை வந்துவிடும் என்று
மண்டூகச்சோழன் கதி கலங்கினான். மன்னனின் கலக்கத்தை உணர்ந்த மதிமந்திரி
கோணப்பூல் கோவிந்தராஜர் மெல்ல அரசரை அணுகி,” மன்னா, மனம் கலங்க வேண்டாம்.
இளவரசருக்கு சீக்கிரம் ஒரு கால் கட்டு போட்டுவிட்டால், இந்தப் பிரச்சனை
எளிதில் தீர்ந்து விடும்” என்றார். அதைக் கேட்டு மன்னன் இடி இடியென்று
நகைத்தான்..
“என்ன விளையாடுகிறீரா மந்திரியாரே! ஆயிரம் பெண்களையுமா
மகனுக்கு மனைவியாக்குவது? அப்புறம் அவன் அரசாட்சி நடத்தக் கிழித்த
மாதிரிதான். வேறு ஏதாவது உருப்படியான யோசனை இருந்தால் சொல்லும்” என்றான்.
“இல்லை அரசே. நீங்கள் தவறாகப் புரிந்து கொண்டிருக்கிறீர்கள். நான்
சொல்கிறபடி கேளுங்கள். ஆயிரம் பெண்களை இளவரசர் திருமணம் செய்ய வேண்டிய
அவசியமேயில்லை. ஒரெயொரு பெண்ணைக் கல்யாணம் செய்து கொண்டு இன்பமாய்
குடும்பம் நடத்தலாம்” என்றார். “ஒரெயொரு பெண்ணா! அவ்வளவுதான் ஒரேயிரவில்
அவள் உடல்கிழிந்து உயிரிழக்க நேரிடும். மந்திரியாரே..என் மகனைக்
கொலைகாரனாக்கத் திட்டமிடுகிறீர்களா என்ன?” என்று ஆத்திரத்துடன் கேட்ட
மண்டூக மன்னனின் காதில் மந்திரியார் ஒரு ரகசியம் சொன்னார். அதைக் கேட்டு
வியந்த மன்னர்,”அப்படியா சங்கதி! அடிசக்கை! இது உண்மையென்றால் உம்மை எப்படி
கவுரவிப்பதென்றே தெரியவில்லை. இந்த நல்ல செய்தியை உடனே விந்துவிழுங்கி
மங்கம்மாவிடம் சொல்லி திருமணத்திற்கு உடனே ஏற்பாடு செய்யவேண்டும் “என்று
மகிழ்ச்சிப் பெருக்கில் மந்திரியைக் கட்டித் தழுவிக் கொண்டான்.
சுன்னிவளவனுக்கு
ஏற்ற சுந்தரி கிடைத்து விட்டாள் என்று கேள்விப் பட்டதும், மங்கம்மாவும்
கொங்கைகுலுங்க ஆடிப்பாடி அகமகிழ்ந்தாள். நலல்தொரு திரு நாளில் அந்த
வெண்தாடி வேந்தர் முன்னிலையில் அம்மண முலைத்தேவி யம்மன் சன்னதியில்
சுன்னிவளவனுக்கும் ஒரு பதிமூன்றுவயது பருவ மங்கைக்கும் இனிதே திருமணம்
நடந்தேறியது. அன்று முதலிரவு, இளவரசனின் சயனயறையில் வெறும் ம்ம்ம்ம்ம்..
க்க்கும்.. க்கும்.. ஆ..ஆ அஸ்ஸ்ஸ் என்று இன்பவேதனையில் முனகும் பெண்ணின்
ஒலிமட்டும் விடிய விடிய கேட்டதேயொழிய அலறலோ, அழுகுரலோ கேட்கவில்லை. என்ன
அதிசயம்!! மறு நாள் காலையில் சயனயறையைவிட்டு மணமக்கள் மன நிறைவோடும்,
மகிழ்ச்சியோடும் வெளியே வந்தனர். மந்திரியார் அப்பாடா ன்னு நிம்மதிப்
பெருமூச்சு விட்டார்.மன்னனுக்கும், மங்கம்மாவுக்கும் ஆனந்தம் தாள
முடியவில்லை. முதல்மந்திரியார் கோணப்பூல் கோவிந்த ராஜர் வெற்றிக்
களிப்புடன் வெண்தாடி வேந்தரைப் பார்த்தார். அம்முதியவரும் மந்திரியைப்
பார்த்து மெலிதாய்ப் புன்னகைத்து வாழ்க வளமுடன் என்று கையை உயர்த்திக்
காட்டினார்.
இந்த இடத்தில் கதையை முடித்துவிட்டு, வேதாள்ம்
விக்ரமனைப் பார்த்து,” புத்திகூர்மையுள்ள விக்ரம மன்னா, இரவுக்கு ஆயிரம்
பெண்கள் வந்தும் அடக்க முடியாத சுன்னிவளவனின் காமதாகத்தை எப்படி
பதிமூன்றுவ்யது பருவமங்கை அடக்கி வெற்றி கொண்டாள்? யார் அவள்? இந்தக்
கேள்விக்கு விடை தெரிந்து தெரியாததுபோல் மவுனம் சாதித்தாய் என்றால் உன் தலை
சுக்கு நூறாய் வெடித்துச் சிதறும்” என்று கூறியது.
விக்ரமனும்
தொண்டையை செருமிக்கொண்டு,”வேதாளமே..அந்தப் பெண் வேறு
யாருமல்ல..முதல்மந்திரியார் கோணப்பூல் கோவிந்தராஜரின் அருமை
மகளேதான்..அவளால் மட்டும் எப்படி சுன்னிவளவனை தனியே சமாளிக்க
முடிந்ததென்பது ஒரு ரகசியம். அதை உன் காதில் சொல்கிறேன்..வா..”என்று சொல்லி
வேதாளத்தின் காதில் சொன்னான். விக்ரமனின் இந்த சரியான பதிலால் அவன் மவுனம்
கலைந்தது. அதனால் அவன் சுமந்து வந்த உடலில் மீண்டும் வேதளாம் புகுந்து
கொண்டு சொய்ய்ய்ய்ய்ங்கென்று பறந்து போய் முருங்கைமரத்தில் தொங்கியது.
அங்கு தொங்கிய பிணத்தை கீழே தள்ளி விட்டான். பின்னர் கீழிறங்கி அந்தப்
ப்ரேதத்தைத் தோளில் சுமந்து கொண்டு மயானத்தின் வாயிலை நோக்கி நடக்கையில்,
அதன் உள்ளிருந்த வேதாளம் வெளிப்பட்டு விக்ரமனைப் பார்த்து எள்ளி நகையாடி
“மன்னா, உன்னுடைய விடாமுயற்சியையும் தளர்வடையாத் தன்மையையும் பார்க்கும்
போது எனக்கு விந்து நாட்டு இளவரசன் சுன்னிவளவனின் கதை ஞாபகத்திற்கு
வருகிறது. அவன் கதையைச் சொல்கிறேன் கேட்கிறாயா?” என்றது. பிரயாணக் களைப்பு
தெரியாமல் இருக்கக் கதையைக் கேட்போம் என்று நினைத்த விக்ரமன்,”சரி, சொல்லு
கேட்கிறேன்” என்றான். வேதாளம் கதை சொல்ல ஆரம்பித்தது:
விந்து நாட்டை
ஆண்டு வந்த குண்டியில் கோல்பாய்ச்சிய மண்டூகசோழன் முக்கால் கிலோத்துங்கன்
(அவனோட சுன்னி வெயிட் முக்கால்கிலோ) னுக்கு நீண்ட நாட்களாய் குழந்தை
பாக்கியம் கிட்டாமலிருந்தது. அவன் பட்டத்தரசி விந்துவிழுங்கி மங்கம்மாவும்
எல்லாவகை பூஜை புனஸ்காரங்களையும், ஹோமம், யாகம் எல்லாம் செய்து பார்த்தும்
கர்பம் தரிக்கவில்லை. மன்னனுக்கும் ராணிக்கும் இது பெரும் கவலையைக்
கொடுத்தது. தனக்குப் பின் விந்து நாடு சந்ததியற்ற வெத்து நாடாகி பகைவரால்
ஆளப் படுவதை அவன் மனம் ஏற்கவில்லை. எப்பாடு பட்டாவது ஒரு வாரிசை உருவாக்க
வேண்டுமென்று தினமும் ப்ரயத்தனப்பட்டான். ம்ஹூம் ஒன்றும் பலனளிக்கவில்லை.
விந்து
விழுங்கி மங்கம்மாவோ மாதம் தவறாமல் மாதவிலக்காகி மன்னனை
மனநோயாளியாக்கினாள். அரண்மனை ஆயுர்வேத மருத்தவர்களும், கை
நாட்டுமருத்துவர்களும் மன்னனுக்கும் ராணிக்கும் மாற்றி மாற்றி மருந்தளித்து
பார்த்தனர். ஆனால் மன்னனிடம் வாங்கிய பொற்காசுகளால் கொழுத்துப் போய்
மருத்துவர்களின் தொப்பைதான் வளர்ந்ததே ஒழிய ராணியின் வயிற்றில் ஒரு
நாக்குப் பூச்சிகூட உருவாகவில்லை. மன்னன் வெறுத்துப்போய் இதற்கு ஒரு
தீர்வைக் கண்டுபிடித்துச் சொல்பவர்களுக்கு பாதிராஜ்யத்தோடு மங்கம்மாவின்
கூதிபூஜ்யத்தையும் பரிசாய் நக்கக் கொடுப்பதாய் பறைசாற்றச் சொன்னான்.
குலோத்துங்கனின்
இந்தப் பறையறிவிப்பு எதிர்பார்த்த பலனை உடனே கொடுக்கவில்லை. ஏனெனில்
விந்து நாட்டில் பாதி ராஜ்யம் என்பது வெறும் பொட்டல் காடு. வரண்ட பூமி.
மன்னனுக்கு வாரிசுக்கு வழி சொல்லப் போய் இந்த வரண்ட பூமியை சுரண்டி வாழ்
நாளை வீணடிக்க யாரும் முன்வரவில்லை. மேலும் விந்துவிழுங்கி மங்கம்மாவின்
கூதியை ருசிபார்க்கும் ஆசையும் அந்நாட்டின் இளைஞர்கள் யாருக்கும்
எழவேயில்லை. காரணம் மங்கம்மாவின் மயிர்முளைத்த யோனிப்ரதேசம் அவ்வளவு
அவலட்சணமாய் இருந்தது. பெயர்தான் விந்துவிழுங்கி மங்கம்மாவே தவிர
குண்டியில் கோல் பாய்ச்சிய மண்டூக சோழனின் விந்தை அவள் ஒருமுறைகூட
ருசித்ததில்லை. இது இப்படியிருக்க, பறைசாற்றி மூன்று மாதங்கள் முழுசாய்
கரைந்தபோதும் விந்து நாட்டில் ஒரு ஈ, காக்கைகூட முன்வந்து இந்தப்
பிரச்சனைக்கு தீர்வென்று உருப்படியாய் எதையும் முன்மொழியவில்லை.
மண்டூகச்சோழமன்னனுக்கு
நம்பிக்கை ஒளி குன்றிவரும் வேளையில், விடிவெள்ளிபோல் விந்து நாட்டுக்கு
ஒரு வெண்தாடிவைத்துப் பழுத்த பழமாய் ஒரு முதியவர் வந்து சேர்ந்தார். அவர்
தங்கியிருந்த சத்திரத்தின் பொறுப்பாளி பூலேந்தி அவரிடம் மன்னரின்
பறையறிவிப்பைப் பற்றி எடுத்துச் சொல்லி அவரால் எதாவது உருப்படியாய் யோசனை
சொல்லமுடியுமான்னு கேட்டான். ம்ம்ம்ம்..என்று பலத்த யோசனையோடு தன்
வெண்தாடியை உருவிவிட்டுக்கொண்டார் அந்த முதியவர். “சரி நாளை காலை என்னை
மன்னனிடம் அழைத்துச் செல்லுங்கள், நான் ஒரு நல்ல உபாயம் சொல்கிறேன். இந்த
முறை ராணி கருத்தரிப்பது உறுதி” என்று சொன்னார். பூலேந்தியும்
“அப்பாடா”ந்னு நிம்மதிப் பெருமூச்சுடன் வீட்டுக்கு உறங்கச் சென்றான். மறு
நாள் காலை அந்த முதியவரை பத்திரமாய் அரண்மனைக்கு அழைத்து வந்து மன்னன் முன்
நிறுத்தினான் பூலேந்தி. தன் முன் நிற்கும் அந்த வெண்தாடி வேந்தரைப்
பார்த்ததுமே மண்டூகச்சோழனுக்கு நம்பிக்கை நட்சத்திரம் தோன்றியதுபோல்
இருந்தது.
வெண்தாடி வேந்தரும் மன்னரை ஆசீர்வதித்துவிட்டு,
“மண்டூகச்சோழா, உமக்கிருக்கும் நெடுநாள் குறை எதுவென்றரிந்தோம். அதுபற்றி
நீர் இனி கணமேனும் கவலை கொள்ள வேண்டாம். உன் குறை தீர்க்கும் மா
மருந்தொன்றை யாம் அறிவோம்.” என்று திருவாய்மலர்ந்தருளினார். அதைக்கேட்டு
மண்டூகசோழனும், விந்துவிழுங்கி மங்கம்மாவும் மனமகிழ்ந்தனர். “அய்யா
பெரியாரே, தக்க சமயத்தில் தெய்வம்போல் வந்து எம் வயிற்றில் பால்
வார்த்தீர். அம் மாமருந்து எங்கே கிடைக்கும்? எப்படிக் கொண்டு வரவேண்டும்?
எப்படி அருந்த வேண்டும் என்பதையும் தாங்களே சொல்லி எங்கள் குறை
தீர்க்கவேண்டும்” என்று இருவரும் ஒருசேர கேட்டுக் கொண்டனர். அதன் பேரில்
அம்முதியவர், தன் வெண்தாடியை நீவி விட்டுக்கொண்டு,”மண்டூகசோழா, நன்றாக
கேட்டுக்கொள், விந்து நாட்டிலிருந்து மேற்கே சரியாக ஆறுகல் தொலைவில்
இருக்கும் கழிக்குழி கிராமத்தில் அம்மண முலைதேவியம்மன் கோவில் இருக்கிறது.
அந்தக் கோவில் அடர்ந்த காட்டின் நடுவில் இருக்கிறது. ஒவ்வொரு சித்ரா
பவுர்ணமியன்றும் அம்மனின் முலையிலிருந்து பால் தானே கசியும். அந்தப் பாலை
எடுத்து பிள்ளைப்பேறு இல்லா ஆண்மகனின் குறியிலும், கருத்தரிக்காத கன்னியின்
யோனியிலும் தடவி உறவு கொண்டால், அடுத்த சித்ரா பவுர்ணமிக்குள் அவர்களுக்கு
ஒரு ஆண்மகவு பிறப்பது உறுதி. அப்படிப் பிறந்த ஆண்மகவுக்கு அம்மனின்
முலைப்பாலையே அருள்பிரசாதமாக அளிக்கவேண்டும். அவ்வளவுதான்” என்று சொல்லி
முடித்தார்.
மண்டூகசோழனுக்கும், மங்கம்மாவுக்கும் ஆனந்தம் தாங்க
முடியவில்லை. ஏனெனில் இன்னும் ஓரிரு நாட்களில்தான் சித்ராபவுர்ணமி
வரவிருந்தது. அந்த அம்மண முலைதேவியம்மனே இந்த முதியவர் ரூபத்தில் வந்து
தங்கள் பிள்ளைக்கலி தீர்த்து வைத்ததாய் இருவரும் எண்ணிக் கொண்டார்கள்.
யாருமே முன்வந்து இப்படியொரு அற்புதமான, மிகவும் எளிமையன வழியைச்
சொல்லாமலிருக்க, எங்கிருந்தோ வந்த ஒரு முதியவர் தாமே முன்வந்து தனது தீராத
பிரச்சனைக்கு தீர்வு கண்டதற்காக, மன்னன் மண்டூகசோழன் முன்னர் அறிவித்தபடி
விந்து நாட்டின் பாதி ராஜ்யத்தை அந்த வெண்தாடி வேந்தருக்கே பரிசளித்து அவரை
மன்னராக்குவதாக சபையில் அறிவித்தான்.
அதுமட்டுமல்ல, விந்துவிழுங்கி
மங்கம்மாவையும் அம்முதியவர் விரும்பிய வண்ணம் அனுபவித்துக்
கொள்ளலாமென்றும் அறிவித்தான். ஆனால் அப்பெரியவர் மண்டூக சோழன் கொடுத்த
பரிசை ஏற்க மறுத்துவிட்டு தாம் இப்படியே பரதேசியாக, ஊர் ஊராய் சஞ்சாரம்
செய்வதையே அதிகமாய் விரும்புவதாய் சொல்லிவிட்டு மன்னனையும், ராணியையும்
ஆசீர்வதித்து விட்டு வெளியேறினார். (பொட்டல் காடான பாதிராஜ்யத்தையாவது
சகித்துக் கொள்ளலாம். ஆனால் விந்துவிழுங்கி மங்கம்மாவின் கருமயிர்
யோனிக்காட்டில் தன் வெண்தாடியை புதைத்து வீணடித்துக் கொள்ள அம்முதியவருக்கு
உண்மையிலேயே விருப்பமில்லை).
அம்முதியவர் சென்றதும் மன்னன்
மண்டூகச்சோழன் தன் முதல்மந்திரி கோணப்பூல் கோவிந்தராஜரை அழைத்து
கழிக்குழியூருக்கு போகும் ப்ரயாண ஏற்பாடுகளை செய்ய ஆணையிட்டான். அரசரின்
விஜயத்தை முன்னிட்டு கழிக்குழியூர் திருவிழாக் கோலம் பூண்டது. நம்ம
நாட்டில் எப்படி மந்திரி வரார்ன்னா குண்டும் குழியுமா இருக்கற
ரோட்டையெல்லாம் போர்க்கால நடவடிக்கையா சீர் செய்யறாங்க. அதுமாதிரி
குழிக்கழியூரின் சந்து பொந்தையெல்லாம் தார் ரோடுபோட்டு தகதகன்னு ஜொலிக்க
வச்சாங்க. இன்னும் எரியாத வெளக்கையெல்லாம் எரிய வச்சாங்க. காய்க்காத
மரத்தையெல்லாம் காய்க்க வச்சாங்க (மெழுகில் செஞ்ச பழத்தை கிளையில் சொருகி
வச்சாங்கன்னு சொல்ல வந்தேன்).
இப்படி என்னென்னமோ செஞ்சு மன்னரின் ஒரு
நாள் விஜயக் கூத்துக்காக ஊரிலிருந்தவங்க மீசையெல்லாம் செரச்சாங்க அரசாங்க
அதிகாரிகள். (அந்தக்காலத்தில் மட்டுமல்ல, இதுபோன்ற கூத்துக்கள்
இந்தக்காலத்தில்தான் அதிகம் நடக்கின்றன. இதுல ஒரு விஷேஷம் என்னன்னா, நாம்
மன்னராட்சியை ஒழிச்சுட்டு மக்களாட்சியை மலரச் செய்துள்ளோம்னு வாய்கிழிய
பெருமையாப் பேசிக்கிறோம். ஆனா உண்மையிலே நடப்பது மன்னராட்சிதான் அதுவும்
கொடுங்கோல் மன்னர்களின் ஆட்சி. மத்தியிலும் சரி, மாநிலங்களிலும் சரி
மக்களைச் சுரண்டி வரிப்பணத்தை சூறையாடும் பேயர்களின் ஆட்சிதான் நடைபெற்று
வருகிறது. சரி சரி அரசியல் விவகாரம் நமக்கெதுக்கு. நாம கதைக்கு வருவோம்).
குறிப்பிட்ட
சித்ராபவுர்ணமி இரவில் அம்மணமுலைதேவியம்மனின் முலைகளில் முத்துமுத்தாய்
முலைப்பால் சொட்டியது. அதை பக்திசிரத்தையோடு ஒரு கிண்ணத்தில் பிடித்து
மண்டூகச்சோழன் தன் தண்டிலும், விந்துவிழுங்கி மங்கம்மா தன் தொண்டியிலும்
தடவிக் கொண்டனர். பின்னர் மண்டூகச்சோழன் மங்கம்மாவை மாங்கு மாங்குன்னு
போட்டு விடிய விடிய ஓத்து அவள் புண்டையை நோண்டி நொங்கெடுத்தான். அன்றிரவு
மன்னனின் விந்தில் வீரியம் கூடியிருந்தது உண்மைதான். அந்த முதியவர்
சொன்னதுபோல் மண்டூகச்சோழன் போட்ட விதை மங்கம்மாவின் கருப்பையில் முளைக்க
ஆரம்பித்தது. ஆமாம் விந்துவிழுங்கி மங்கம்மா கர்ப்பம் தரித்தாள். இந்த
மகிழ்ச்சியான செய்தியை சொன்ன சேடிப்பெண்ணுக்கு ஒரு ஜோடி தங்க வளையல்களைப்
பரிசளித்துவிட்டு, விந்து நாட்டை விழாக்கோலம் பூண உத்தரவிட்டான்
மண்டூகச்சோழன்.
வெண்தாடி வேந்தர் சொன்னதுபோலவே அடுத்த
சித்ராபவுர்ணமிக்குள் மங்கம்மா தங்கவிக்ரகம் போல் ஒரு ஆண்மகவை
ஈன்றெடுத்தாள். என்ன அதிசயம், ஆச்சரியம், பிறந்த் குழந்தையின் குஞ்சு
மூன்றங்குலம் இருந்தது. குழந்தையைப் பார்க்க வந்த அனைவரும் இந்த
அதிசயத்தைக் கண்டு புண்டையில் விரல் வைத்து வியந்தனர். பிறந்த சிசுவுக்கு
மூன்றங்குல சுன்னியா? விந்து நாடே வியந்துபோனது. வளமான சுன்னியோடு
பிறந்ததால் குழந்தைக்கு சுன்னிவளவன் என்று ராஜகுரு பெயர் சூட்ட மக்கள்
பேரார்வத்துடன்,”இளவரசர் சுன்னிவளவன் வாழ்க! குண்டியில் கோல்பாய்ச்சிய
மண்டூகச்சோழன் முக்கால் கிலோத்துங்கன் வாழ்க! ராணி விந்துவிழுங்கி மங்கம்மா
வாழ்க வாழ்க!”ந்னு வாழ்த்தொலி எழுப்பினர்.
குழந்தையின் பெயர்
சூட்டுவிழாவுக்கு வந்திருந்த அத்தனை பேருக்கும் பொற்காசுக்களை அள்ளி வாரி
இறைத்து பெருமைப் படுத்தினான் மண்டூகச்சோழன். விந்து முழுங்கி மங்கம்மாவும்
தான் ஈன்றெடுத்த இளங்கன்று சுன்னிவளவை தன் கனத்த மார்போடு சேர்த்தணைத்து
முலைப்பாலமுதூட்டினாள். குழந்தையோ அன்னையிடம் முலைப்பால் பருகும்போதே
மூன்றங்குலச் சுன்னியை நாலங்குலமாய் விரைக்க வைத்துக் கொண்டு மங்கம்மாவின்
முலையை முட்டி முட்டி சப்பிக்குடித்தது. ராணியும் ஆசையாய் அதை உருவி
விட்டுக் கொண்டே குழந்தைக்கு முலைப்பால் ஊட்டினாள்.
இப்படியாக
அதிசயக்குழந்தை இளவரசன் சுன்னிவளவன் அசாத்திய சுன்னியோடு வளர்ந்து வரும்
நாளில், அந்த வெண்தாடி வேந்தர் மீண்டும் ஒருமுறை அரண்மனைக்கு விஜயம்
செய்தார். மண்டூகச்சோழனும் அவருக்கு தக்க மரியாதை செய்து வரவேற்று தான்
பெற்ற குமாரனை அம்முதியவருக்குக் காட்டி ஆசிவழங்க வேண்டினான். மூன்றே வயதான
இளவரசன் சுன்னிவளவின் சுன்னி இப்போது சரியாக எட்டங்குலம் வளர்ந்திருந்தது.
லங்கோட்டுக்குள் அடங்காமல் எட்டிப்பார்த்த அந்த அதிசயசுன்னியை கவனித்த
வெண்தாடி வேந்தர் ஆழ்ந்த யோசனையோடு தன் தாடியை நீவிவிட்டுக் கொண்டார்.
குழந்தையை ஆசீர்வதிக்காமல் ஆழ்ந்து யோசிக்கும் முதியவரின் செயல் மன்னனுக்கு
புரியவில்லை.
“பெரியீர், உங்கள் ஆசீர்வாதத்தாலும், ஆலோசனையாலும்
பிறந்த அதிசயக் குழந்தை இவன், நீங்கள் இந்நாட்டின் இளவரசை, எதிர்கால
சக்கரவர்த்தியை உங்கள் வாயார மனதார வாழ்த்தியருளவேண்டுமென்று” தாழ்மையோடு
கேட்டுக்கொண்டான். சிந்தனைகலைந்து மண்டூகச்சோழனை ஏறிட்டுப் பார்த்த
அம்முதியவர்,”அரசே. நீங்கள் எத்தனைமுறை அம்மண முலைதேவி யம்மனின் முலைப்பாலை
உங்கள் தண்டில் தடவினீர்கள்? அதுபோல் ராணி தன் யோனியில் எவ்வள்வு சொட்டு
முலைப்பாலை தடவினாள்?”என்று கேட்டார். “ஏன் பெரியவரே! அம்மனின் முலைப்பாலை
ஒரு கிண்ணத்தில் பிடித்து நானும் அரசியும் பலமுறை மாற்றி மாற்றி அவரவர்
உறுப்புக்களில் தடவி கிண்ணத்திலிருந்த மொத்தப் பாலையும் காலி செய்தோம். ஏன்
என்ன குழப்பம்?” என்று மன்னன் கேட்க,”அடடா..கெட்டது குடி மன்னா..”என்று
அம்முதியவர் தலையில் கைவைத்துக் கொண்டு உட்கார்ந்து விட்டார். முதியவரின்
செயல் மன்னனையும், மந்திரிகளையும் பெரும் வியப்பிலும் கலக்கத்திலும்
ஆழ்த்தியது.
“அய்யாப் பெரியவரே..ஏன் இந்த சோர்வு..ஏன் இந்த கலக்கம்.
அப்படி நாங்கள் என்ன தவறு செய்து விட்டோம்? நீங்கள் சொன்னபடிதானே பாலை
தடவிக் கொண்டோம். அதுபோல எங்களுக்குக் குழந்தை பாக்கியமும் கிட்டியதே.
பிறகென்ன குழப்பம்?” என்று பதைபதைப்போடு மன்னன் கேட்க,” அப்பெரியவர்
பதிலளித்தார் இவ்வாறு. “மன்னா..அம்மனின் முலைப்பால் ஒவ்வொரு சொட்டும் ஒரு
ஆண்மகனை உருவாக்கும் சக்தியுள்ளது. நீங்கள் இருவரும் ஆளுக்கொரு சொட்டு
பாலைத்தான் உங்கள் உறுப்புக்களில் தடவியிருக்க வேண்டும். அப்படியில்லாமல்
கிண்ணத்தில் பிடித்து வைத்து தடவிக் கொண்டிருக்கிறீர்கள். அதனால் அந்தக்
கிண்ணத்தில் எத்தனை சொட்டுப் பால் இருந்ததோ..அத்தனை சொட்டுக்கும் ஒரு
ஆண்மகன் வீதம் உங்களுக்கு பிறந்திருக்க வேண்டும். உங்களுக்கு ஒரேயொரு மகன்
பிறந்தாலும் அவனுக்குள் ஓராயிரம் ஆண்களின் வீர்யம் ஒளிந்திருக்கிறது.
அதனால்தான் அவனது உறுப்பும் இப்படி அசாத்திய வளர்ச்சியுடன் வளர்ந்து
வருகிறது. இவனுடைய் பருவ வயதில் இவன் பிறப்புறுப்பு மட்டும் குறைந்தது
எட்டடி நீளமாவது இருக்கும். அரைஞாண் கயிறுபோல் இடுப்பில் சுற்றி வைத்துக்
கொண்டுதான் இவன் உலவவேண்டியிருக்கும்..”
இதைக்கேட்டு சபையிலிருந்த
அனைவரும் வாயடைத்து நின்றனர். ஒருவாறு அதிர்ச்சியிலிருந்து விடுபட்டு
மண்டூகச்சோழன் அம்முதியவரிடம், “அப்படியானால் புதிதாய் முளைத்திருக்கும்
இந்தப் பிரச்சனைக்கும் தாங்கள்தான் தீர்வு சொல்லவேண்டும். தயவுசெய்து
நல்லதோர் உபாயம் சொல்லுங்கள்” என்று கெஞ்சிக் கேட்டான். அதற்கு
அப்பெரியவர்,” அரசே நம் இளவரசர் பதினாறாம் வயதில் பருவம் அடையும்போது
அவருக்கு பெண் உறவில் நாட்டம் ஏற்படும். அப்போது தனியொரு பெண்ணால் அவரை
திருப்தி செய்ய முடியாது. ஏராளானமான பெண்கள் தேவைப்படும். ஏனெனில்
இளவரசரின் உள்ளிருக்கும் அத்தனை ஆண்மக்களும் திருப்தியடைந்தால் தான் அவன்
காமவேட்கை தணியும். எனவே இவனுடன் உடலுறவு கொள்வதற்கென்று விந்து
நாட்டிலிருக்கும் பெண்கள அத்தனைபேரையும் தயார் செய்து வைக்க வேண்டும்.
அதுவும் போதாதென்றால் நாட்டிலிருக்கும் அலிகளையும் அந்தப் புரத்தில்
அடைத்து வைக்கவேண்டும். அதுதான் இதற்கு ஒரே தீர்வு. வேறு உபாயம் ஒன்றும்
எனக்குத் தோன்றவில்லை.” என்றார்.
மன்னரும் சரி என்று தலையாட்டினார்.
இளவரசர் சுன்னிவளவன் பதினாறு வயதை அடைய இன்னும் பதிமூன்று வருடங்கள்
இருக்கின்றனவே. பிறகு பார்த்துக் கொள்ளலாம் என்று அனைவரும் சமானதப்
படுத்திக் கொண்டனர். ஆனால் முதலமைச்சர் கோணப்பூல் கோவிந்தராஜர் மட்டும்
வேறு விதமாய் சிந்தனை செய்தார். அதன்படி அம்முதியவரை சத்திரத்தில்
தனிமையில் சந்தித்து தனக்கு ஏற்பட்ட ஒரு சந்தேகத்திற்கு விளக்கம் கேட்டார்.
முதியவரும் அதற்கு விளக்கமளித்தார். சந்தேகம் தீர்ந்த திருப்தியோடு
முதல்மந்திரி வீட்டுக்குப் போனார். அடுத்து வந்த சித்ராபவுர்ணமியன்று
முதல்மந்திரியும் அவரது மனைவியும் கழிக்குழியூருக்கு ஒரு நடை போய்விட்டு
வந்தனர்.
ஆண்டுகள் பல கழிந்தன. இளவரசன் சுன்னி வளவன் நாளெருமேனியும்
பொழுதொரு சுன்னியுமாய் திடகாத்திரமாய் வளர்ந்து வந்தான். வயது ஏற ஏற
வளவனுக்கு பெண்களைப் பார்க்கும்பொதெல்லாம் சுன்னியில் எழுச்சி ஏற்பட்டது.
இப்போதெல்லாம் அவன் தன் சுன்னியை ஹோஸ்பைப்பைப் போல் இடுப்பை சுற்றி மூன்று
முறை கட்டிவைக்க வேண்டியிருந்தது. அதுவோ அனுமார் வால் போல் அநியாயத்துக்கு
வளர்ந்து கொண்டே போயிற்று. அந்தப் புரத்தில் உலவும் பெண்கள அத்தனைபேரையும்
அள்ளிப் போட்டு ஓக்க வேண்டுமென்ற ஆவல் அவனுக்கு நாளுக்கு நாள் அதிகரித்து
வந்தது. அதனால் அவன் அரண்மனைச்சேடிப் பெண்களிடம் சில்மிஷம் செய்து
சீண்டுவிளையாடினான். தனக்குப் பணிவிடை செய்ய வந்த செவிலித் தாய்மார்களின்
முலைகளைப் பிடித்து வெறியோடு கசக்கி விளையாடினான்.
இளவரசரின்
காமவிளையாட்டுக்கள் மன்னனின் காதுகளை எட்டியது. ஆஹா மகனுக்கு பதினாறு வயது
வந்து விட்டது. பருவக்கோளாறும் ஏற்பட்டுவிட்டது. அம்முதியவர் சொன்னபடி
அவனுடைய் காமவெறியை தனியொரு மங்கையால் அடக்க முடியாது. பெண்கள்
கூட்டத்தையேதான் அனுப்ப வேண்டுமென்று முடிவு செய்து முதல் நாள் அம்பது
பெண்களை சுன்னிவளவனின் சயன அறைக்கு அனுப்பி வைத்தனர். ஆனால் அந்த அம்பது
மங்ககைகளும் அதிகாலை வரை அலறின அலறல் அரண்மனையையே ஆட்டிவைத்தது. மறு நாள்
நூறுபேரை உள்ளே அனுப்பினார்கள்.
அவர்களும் இளவரசனின் இன்பவெறிக்கு
ஈடுகொடுக்க முடியாமல் இடுப்பொடிந்து வெளியே வந்தனர். அப்புறம் நூற்றமபது,
இருநூறு, இருநூற்றம்பது, முன்னூறு என்று பெண்கள் எண்ணிக்கை நாளுக்கு நாள்
அதிகரித்து வந்ததேயொழிய இளவரசனின் காமவேட்கை என்னமோ தணியவேயில்லை. இன்னும்
வேணும், இன்னும் வேணும் என்று அதிகாரிகளை அதட்டி ஆணையிட்டுக்
கொண்டிருந்தான். அரண்மனை அலிகள் கூட்டமும் இளவரசனால் குண்டி கிழிக்கப்பட்டு
அலறியடித்துக் கொண்டு மூலைக்கொன்றாய் சிதறியோடியது.
அய்யோ
அம்முதியவர் சொன்னது சரியாய் போயிற்றே..விந்து நாட்டின் மொத்த பெண்களையும்
இளவரசனின் சயனயறைக்கு அனுப்பி வைக்க ஏற்பாடு செய்யப் பட்டது. ம்ஹூம்.
அவர்களாலும் அவன் கோலாட்டத்தை சமாளிக்க முடியவில்லை. மன்னனுக்கும்,
மங்கம்மாவுக்கும் மயக்கமே வந்து விடும் போல் இருந்தது. இப்படி
காமவெறிபிடித்து அலையும் ஒரு மகனைப் பெறவா இத்தனை நாள் தவமிருந்தோம் என்று
மனம் நொந்தனர்.
சுன்னிவளவனின் சயனயறைக்கு அனுப்பப் படும் பெண்களின்
எண்ணிக்கை ஆயிரத்தைத் தொட்டுவிட்டது. தினமும் இரவில் எதோ அரண்மனையில்
புரட்சித் தலைவர் எம்.ஜி.ஆர் படம் ஓடுவதுபோல் பெண்கள் கூட்டம் அலைமோதியது.
ஒவ்வொருத்தியும் முந்தைய இரவில் சுன்னிவளவன் எப்படி தன் குண்டியையும்,
தொண்டியையும் குத்திக் குதறிக்கிழித்தான் என்று குசலம் விசாரித்துக்
கொண்டனர். இதில் அதிசயம் என்னவென்றால் சுன்னி வளவனுக்கும் அவன் ஓக்கும்
பெண்ணுக்கும் இடையில் ஒன்பது அல்லது பத்தடிக்கு இடைவெளியிருக்கும்.
(பஸ்ஸின் பின்னால் எச்சரிக்கை இருக்குமே..விபத்தைத் தவிர்க்க பத்தடி
இடைவெளி தேவை என்று… அதுபோல்). ஆனால் இளவரசரின் தண்டு நெழு நெழுவென்று
மூங்கில் கழிபோல் வளர்ந்து இருவருக்கும் இடையில் நிற்கும். சுன்னி வளவனிடம்
ஓல் வாங்கும் பெண் படுக்கையில் படுத்திருக்க, நம் இளவரசர் பத்தடிதள்ளி
நின்றுதான் குண்டியை எக்கி எக்கி அவளை ஓப்பார். (எப்படியிருக்குமென்று
கற்பனை செய்து கொள்ளுங்கள்). இடைப்பட்ட நேரத்தில் மற்ற பெண்கள் இளவரசருக்கு
முலைப்பால் ஊட்டியும், வழுக்குமரப்பூலை நக்கிக் கொடுத்தும்
மகிழ்விக்கவேண்டும். இப்படி ஒரே இரவில் ஓராயிரம் பெண்களை ஓத்தும் நம்
சுன்னிவளவனுக்கு சுன்னியரிப்பு அடங்கவேயில்லை.
தினமும் இரவில் விந்து
நாட்டிலிருக்கும் பெண்கள் கூட்டத்தை தன் விந்தைமகனுக்கு விருந்தாக்கினால்
விரைவில் கஜானா காலியாகி நாடே திவாலாகி விடும் நிலை வந்துவிடும் என்று
மண்டூகச்சோழன் கதி கலங்கினான். மன்னனின் கலக்கத்தை உணர்ந்த மதிமந்திரி
கோணப்பூல் கோவிந்தராஜர் மெல்ல அரசரை அணுகி,” மன்னா, மனம் கலங்க வேண்டாம்.
இளவரசருக்கு சீக்கிரம் ஒரு கால் கட்டு போட்டுவிட்டால், இந்தப் பிரச்சனை
எளிதில் தீர்ந்து விடும்” என்றார். அதைக் கேட்டு மன்னன் இடி இடியென்று
நகைத்தான்..
“என்ன விளையாடுகிறீரா மந்திரியாரே! ஆயிரம் பெண்களையுமா
மகனுக்கு மனைவியாக்குவது? அப்புறம் அவன் அரசாட்சி நடத்தக் கிழித்த
மாதிரிதான். வேறு ஏதாவது உருப்படியான யோசனை இருந்தால் சொல்லும்” என்றான்.
“இல்லை அரசே. நீங்கள் தவறாகப் புரிந்து கொண்டிருக்கிறீர்கள். நான்
சொல்கிறபடி கேளுங்கள். ஆயிரம் பெண்களை இளவரசர் திருமணம் செய்ய வேண்டிய
அவசியமேயில்லை. ஒரெயொரு பெண்ணைக் கல்யாணம் செய்து கொண்டு இன்பமாய்
குடும்பம் நடத்தலாம்” என்றார். “ஒரெயொரு பெண்ணா! அவ்வளவுதான் ஒரேயிரவில்
அவள் உடல்கிழிந்து உயிரிழக்க நேரிடும். மந்திரியாரே..என் மகனைக்
கொலைகாரனாக்கத் திட்டமிடுகிறீர்களா என்ன?” என்று ஆத்திரத்துடன் கேட்ட
மண்டூக மன்னனின் காதில் மந்திரியார் ஒரு ரகசியம் சொன்னார். அதைக் கேட்டு
வியந்த மன்னர்,”அப்படியா சங்கதி! அடிசக்கை! இது உண்மையென்றால் உம்மை எப்படி
கவுரவிப்பதென்றே தெரியவில்லை. இந்த நல்ல செய்தியை உடனே விந்துவிழுங்கி
மங்கம்மாவிடம் சொல்லி திருமணத்திற்கு உடனே ஏற்பாடு செய்யவேண்டும் “என்று
மகிழ்ச்சிப் பெருக்கில் மந்திரியைக் கட்டித் தழுவிக் கொண்டான்.
சுன்னிவளவனுக்கு
ஏற்ற சுந்தரி கிடைத்து விட்டாள் என்று கேள்விப் பட்டதும், மங்கம்மாவும்
கொங்கைகுலுங்க ஆடிப்பாடி அகமகிழ்ந்தாள். நலல்தொரு திரு நாளில் அந்த
வெண்தாடி வேந்தர் முன்னிலையில் அம்மண முலைத்தேவி யம்மன் சன்னதியில்
சுன்னிவளவனுக்கும் ஒரு பதிமூன்றுவயது பருவ மங்கைக்கும் இனிதே திருமணம்
நடந்தேறியது. அன்று முதலிரவு, இளவரசனின் சயனயறையில் வெறும் ம்ம்ம்ம்ம்..
க்க்கும்.. க்கும்.. ஆ..ஆ அஸ்ஸ்ஸ் என்று இன்பவேதனையில் முனகும் பெண்ணின்
ஒலிமட்டும் விடிய விடிய கேட்டதேயொழிய அலறலோ, அழுகுரலோ கேட்கவில்லை. என்ன
அதிசயம்!! மறு நாள் காலையில் சயனயறையைவிட்டு மணமக்கள் மன நிறைவோடும்,
மகிழ்ச்சியோடும் வெளியே வந்தனர். மந்திரியார் அப்பாடா ன்னு நிம்மதிப்
பெருமூச்சு விட்டார்.மன்னனுக்கும், மங்கம்மாவுக்கும் ஆனந்தம் தாள
முடியவில்லை. முதல்மந்திரியார் கோணப்பூல் கோவிந்த ராஜர் வெற்றிக்
களிப்புடன் வெண்தாடி வேந்தரைப் பார்த்தார். அம்முதியவரும் மந்திரியைப்
பார்த்து மெலிதாய்ப் புன்னகைத்து வாழ்க வளமுடன் என்று கையை உயர்த்திக்
காட்டினார்.
இந்த இடத்தில் கதையை முடித்துவிட்டு, வேதாள்ம்
விக்ரமனைப் பார்த்து,” புத்திகூர்மையுள்ள விக்ரம மன்னா, இரவுக்கு ஆயிரம்
பெண்கள் வந்தும் அடக்க முடியாத சுன்னிவளவனின் காமதாகத்தை எப்படி
பதிமூன்றுவ்யது பருவமங்கை அடக்கி வெற்றி கொண்டாள்? யார் அவள்? இந்தக்
கேள்விக்கு விடை தெரிந்து தெரியாததுபோல் மவுனம் சாதித்தாய் என்றால் உன் தலை
சுக்கு நூறாய் வெடித்துச் சிதறும்” என்று கூறியது.
விக்ரமனும்
தொண்டையை செருமிக்கொண்டு,”வேதாளமே..அந்தப் பெண் வேறு
யாருமல்ல..முதல்மந்திரியார் கோணப்பூல் கோவிந்தராஜரின் அருமை
மகளேதான்..அவளால் மட்டும் எப்படி சுன்னிவளவனை தனியே சமாளிக்க
முடிந்ததென்பது ஒரு ரகசியம். அதை உன் காதில் சொல்கிறேன்..வா..”என்று சொல்லி
வேதாளத்தின் காதில் சொன்னான். விக்ரமனின் இந்த சரியான பதிலால் அவன் மவுனம்
கலைந்தது. அதனால் அவன் சுமந்து வந்த உடலில் மீண்டும் வேதளாம் புகுந்து
கொண்டு சொய்ய்ய்ய்ய்ங்கென்று பறந்து போய் முருங்கைமரத்தில் தொங்கியது.