அண்ணி கொஞ்சம் அவுத்து காட்டுங்களேன் 453

அனிதாவும் அவனது புட்டத்தை கெட்டியாக பிடித்துக் கொண்டாள். ‘ஹ்ம்ம்ம்ம் இவனது இடுப்புக்கு கீழ் முடி இல்லாத இடமே இல்லை போலருக்கு’ என்றி நினைத்தவாறு, அவனது குண்டிப்பிளவில் கோலம் போட்டாள். அவனது பின் துவாரத்தை எதேச்சையாக தொட்டதும், அவனது கோலின் வீரியம் கூடியது. ‘ஓ..இது தானா உன்னோட ஸ்விட்ச்’ என்று மனதினுள் குறிப்பு எடுத்துக் கொண்டு, அவனது பின் துவாரத்தில் தன் நடுவிரலால் முற்றுகை இட்டாள். அதே நேரம், ரவியும் அவளது மொட்டை சப்பி இழுத்துக் கொண்டு, தன் விரலால், அவளது புண்டைக்குள் நுழைத்து துழாவிக் கொண்டிருந்தான். மூன்று விரல்களை அவளது புண்டைக்குள்ளும், கட்டை விரலை அவளது ஆசனதுவார்த்திற்குள்ளும் செலுத்தி, அவளது மொட்டை சப்பி இழுத்ததில்…. அனிதா இரண்டாம் முறை உச்சம் எய்தினாள். இம்முறை, உடலெல்லாம் ஆடிப்போவது போல சிலிர்த்து, வியர்த்து விட்டாள். அதன் கூடவே, ரவியின் புட்டமும் இறுக்கிக் கொண்டது. அப்படியே அழுத்தி அவளது வாயினுள் கோலை புதைத்தான்… மூச்சு திணறும் அனிதாவின் வாயினுள், அவள் மச்சினனின் சூடான விந்து சர்ரென்று பாய்ந்தது… ஒரு துளியொ இரு துளியோ அல்ல, கிட்டத்தட்ட மில்க்மெய்ட் போல நிற்காமல் பீய்த்து அடித்தது… அனிதாவால் சமாளிக்க முடியாமல், அவனது கோலை வெளியே தள்ள, அது அவளது மூக்கு, கண் முலைகள் மீதெல்லாம் விந்துவை பாய்ச்சியது. கடைசி சொட்டு நிதானமாக அவனது கோலின் நுனியிலிருந்து, அவளது காம்பில் வந்திறங்கியது….. அவளது புண்டையை இன்னும் ஒருமுறை முழுதாக நக்கிவிட்டு, அவள் மீதிருந்து உருண்டு பக்கத்தில் படுத்தான்… அவள் முகம், மார்பு எல்லாம் தன் விந்து படர்ந்திருப்பதை கண்டு, “அனி.. இதுவரை எனக்கு இவ்வளவு வந்ததில்லை… சாரி… உங்க வாய்க்குள்ள வரணும்னு நான் நினைக்கலை…”
அவனை ஆசையோடு பார்த்துக் கொண்டிருந்த அனிதா, “கழுதை. அதனால் என்னடா? எனக்கு பிடிச்சுது. இதுவரை என்னை யாரும் கீழ அப்படி பண்ணினது கிடையாது… உங்கண்ணன்கிட்ட அன்னிக்கு சண்டை போட்டதும் கூட இதுக்காகத்தான். அவர் அன்னிக்கு இப்படி பண்ணிருந்தார்னா, நீ இன்னிக்கு இங்க இருக்க மாட்டே. ஹ்ம்ம்ம்…. என் கால் நடுவில ஏதாவது விட்டு வச்சிருக்கியா, இல்லை, எல்லாத்தயும் பிச்சு தின்னுட்டியா?” என்று சிரித்தாள். “அனி… சாப்பிட முடிஞ்சா கடிச்சு சாப்பிட்டிருப்பேனே. உன் மொட்டு எவ்வளவு ஸ்வீட் தெரியுமா?” என்று அவளது தொடையை தைரியமாக பரப்பி, அவளது மொட்டை வருடினான். தன்னுடைய அந்தரங்கத்தை இந்தளவு சொந்தம் கொண்டாடுகிறானே என்று மலைத்தாள்.
“டேய்… இப்ப என்னடான்னா… ஏதோ உன்னுது மாதிரி தொட்டு பார்க்கிற? கழுதை … அவ்வளவு தைரியமா?” “பின்ன… அது மட்டுமல்ல, இதுவும் என்னுதுதான்” என்று அவளது மார்புக் காம்பை பிடித்து திருகிவிட்டான். “ச்ச்ச்ச்சீய்.. வலிக்குதுடா.. மெதுவா.”
“ஸாரி” என்று அவளது காம்பை பிடித்து சப்பினான். “இப்ப எப்படி இருக்கு…”
“சும்மா பேசாதே… அப்படியே சப்பிகிட்டே இருடா.” என்று ஆசையுடன் அவன் தலையை தன் வெற்று மார்போடு கட்டிக் கொண்டாள். அப்புறமாக உடலை கழுவிக் கொள்ளலாம். இது அசுத்தமாக தெரியவில்லை, இருவருக்கும். அவளது காம்பை சப்பிக்கொண்டே, ரவி தூங்க, அனிதாவும் ட்ட்றிங்… தொலைபேசி அடித்தது. எங்கோ கனவுலகில் அடித்தது போலிருந்தது. இன்னமும் வெளியே இருட்டாகத்தான் இருந்தது. சோம்பல் முறித்தவாறு மணியாஇ பார்த்தாள். காலை 6 மணி. திரும்புவதற்கு கஷ்டமாக இருக்கிறதே… ஏன் என்று நன்றாக கண் விழித்து பார்த்ததும், சற்று அதிர்ந்து விட்டாள். இன்னமும், அவளது மார்பில் படுத்திருந்த ரவி, குழந்தை போல அவளது காம்பை தூங்கிக் கொண்டே சப்பிக் கொண்டிருந்தான். நேற்று இரவு செய்தது எல்லாம் நினைவுக்கு வந்தது அனிதாவுக்கு. தன் அம்மண நிலையை எண்ணி வெட்கி சிவந்தாள். அவள் தொடை மேல் கால் போட்டு தூங்கிக் கொண்டிருந்தான். அதே நேரம், தன் தொடையிடுக்கில் எதோ குறுகுறு வென்று இருப்பதை உணர்ந்தாள். குனிந்து பார்க்காமலே, அது என்ன என்று அவளால் ஊகிக்கமுடிந்தது. ரவி, இரவு முழுக்க அவளது மொட்டை திருகிக் கொண்டே இருந்து, கடைசியில், தன் நடுவிரலையும் ஆள்காட்டி விரலையும் அவளது பெண்மை துவாரத்திற்குள் ஆழ நுழைத்து இரவு முழுவதும் தூங்கி இருக்கிறான்… இன்னமும் தூங்குகிறான்… கட்டை விரலால் அவளது மொட்டை அழுத்தியும் பிடித்து கொண்டிருந்தான். விடியற்காலையில் இப்படி அவள் என்றுமே எழுந்ததில்லை. ராஜு தூங்கும் போது எப்பவுமே, தனித்துதான் தூங்குவான். கட்டிக் கொள்வது கூட கிடையாது. அவன் தம்பி என்னடாவென்றால், தூங்கும் போது கூட விரல் போடுகிறான்.. என்று தனக்குள் சிரித்துக் கொண்டாள். ட்ட்றிங் ட்றிங்.. டெலிபோன் அடித்தது… ரவியை எழுப்பாமல், அவனை அசைக்காமல், தொலைபேசியை எடுத்து பேசினாள்.
“ஹலோ. யாரு?”
“நான்தான் ராஜு. இங்க வந்து சேர்ந்தாச்சு. ப்ளைட் எல்லாம் நல்லா இருந்துச்சு. எனக்கு நாளைக்கு திரும்பி வந்துடலாம். அப்புறம் அடுத்த வாரம், 10 நாள் ட்யூட்டி இருக்கு. நீ கொஞ்சம் தனியா இருக்கணும். சமாளிப்பியா?” இன்னமும், அவள் விழுந்ததை பற்றியோ, உடல் வலி பற்றியோ கேட்கவில்லை. வருத்தமாக இருந்தாலும், ரவியை எண்ணி சந்தோஷப்பட்டாள். “ரவி இருக்கானே ஒத்தாசையா. ஒண்ணும் கவலைப் படாதீங்க. நீங்க செய்ய வேண்டியதை, அவன் பார்த்துப்பான்.” என்றாள், லேசான புன்முறுவலுடன். ஏதொ, தூக்கத்தில் புரிந்தவன் போல, ரவி, அவளது வலது காம்பை விட்டு, இடது காம்பை சப்பி இழுத்து சுவைக்க ஆரம்பித்தான். அதைப் பார்த்த அனிதாவுக்கு சிரிப்பு வந்தது. “ரவி சில விஷயத்தில சுமார்தான். நீதான் அவனுக்கு கத்து தரணும். சரியா…? எனிவே, நான் நாளைக்கு காலையில உன்னை பார்க்க வரேன். பை” என்றான் ராஜு.