பிரேமா ஆண்டியும் நானும்……..8 266

அருண்: நீ அதையே நெனைச்சிட்டுருந்தா உன்னால அத control பண்ண முடியாது ஹாசினி…. கொஞ்சமாச்சும் அத மரந்து வேற எதுலயாச்சும் Concerntrate பண்ணு…. அப்போ தான் நம்மலோட After Marriage Life இன்னும் நல்லா இருக்கும்…..(என்றான் அவளை தன் தோளோடு அணைத்தபடி)

ஹாசினி: ம்ம்….

அருண்: வேர எதாச்சும் கேக்கனுமா……

ஹாசினி: உனக்கு வேர யார புடிக்கும்….. உன் Family இல்லாத ஒரு ஆள், உன் Life-ல ரொம்ப Important ஆனவங்க யாரு???

அருண்: ப்ரேமா ஆண்ட்டி……

ஹாசினி: யாரு அவங்க????

அருண்: அவங்க என்னோட Friend-டோட அம்மா…… (இதை சொல்லும் போது அவணுக்குள் ஒரு குற்ற உணர்ச்சி தோன்றியது…..)

ஹாசினி: ஓ…..

அருண்: ஹாசினி……..

ஹாசினி: ம்ம்….. சொல்லு அருண்…. (அவன் தோளோடு தலை சாய்த்து கொண்டாள்)

அருண்: உன் கிட்ட ஒரு உண்மைய சொல்லனும்…..

ஹாசினி: ம்ம்ம்… சொல்லுடா…

அருண்: அதுக்கு முன்ன….. என்ன மன்னிச்சிரு டி…. ப்ளீஸ்….

ஹாசினி: ஏண்டா???

அருண்: முதல இத சொல்லு என்ன மன்னிப்பியா மாட்டியா???

ஹாசினி: ம்ம்….

அருண்: …..

ஹாசினி: சொல்லுடா??

அருண்: மன்னிப்பியோ இல்லியோ நான் இப்போ சொல்லுரது என்னோட கடமை நான் இப்போ இத சொல்லலனா எப்பயும் உன்ன ஏமாத்திட்டேங்குர குற்றவுணர்ச்சிலயே வழ்ந்திடுவேன்…..

ஹாசினி: அப்டி என்னடா…. பெருசா பண்ணிட்ட??

அருண்: இல்ல…. அது……

ஹாசினி: சொல்லு…!!! (என அவன் முகத்தை தன் கையில் ஏந்தி அவன் கண்ணோடு கண் நோக்கினாள் )

அருண்: இவ்ளோ நேரம் உணர்ச்சி அடக்குரத பத்தி உன் கிட்ட பேசுன நான்……. நான் 2 பேரோட உறவு வச்சிக்கிட்டேண்டி……

ஹாசினி: ………… (இதை ஹாசினி சுத்தமாக எதிர் பார்க்கவில்லை)

அருண்: நான் ப்ரேமா ஆண்ட்டியோடயும் அவங்க பொண்ணோடயும் உறவு வச்சிக்கிட்டேன்…. Situation அப்படி ஆயிடுச்சிடி…. என்ன மன்னிச்சிரு மா…. (என அவள் கை பற்றி அழுதான்)

ஹாசினி: ……….. (அவன் சொல்வது அவள் மனதில் இடியாய் விழுந்தது…. யாராய் இருந்தாலும் தான் விரும்பும் நபர் தன்னுடன் தா ன் உறவு கொள்ள வேண்டும் என்ற எண்ணம் இருக்கும், அதற்கு ஹாசினி மட்டும் விதிவிலக்கல்ல…)

அவன் சொன்னவற்றை கேட்ட ஹாசினி ஏதும் பதில் சொல்லாமல் அப்படியே எழுந்து சென்றுவிட்டாள்… அவள் இவனை திரும்பி கூட பார்க்கவில்லை… தன் வாழ்வில் தான் பெரிய தவறை செய்துவிட்டோமென உணர்ந்தான் அருண்… அவன் நினைத்திருந்தால் இதை முற்றிலுமாய் மறைத்திருக்க முடியும், அருண் மீது காதல் மயக்கத்திலிருந்த ஹாசினியுடன் எப்போதோ உடலுறவு கொண்டிருக்க முடியும்…. ஆனால் அருண் அதை செய்யவில்லி காரணம் குற்ற உணர்வு…

அவள் சென்றதும் அதற்கு மேல் அந்த வீட்டில் இருக்க விரும்பாத அருண் இருள் சூழும் வேளையில் லக்ஷ்மியிடம் கூறி கொண்டு ப்ரேமாவின் வீட்டுக்கு சென்றான்…. அவன் குட்டியிடம் சகஜமாக தான் பேசினான் ஆனாலும் ப்ரேமாவிற்கு அவனுள் இருக்கும் சோகத்தை உணர்ந்தாள், எதுவாயிருந்தாலும் இரவு தனிமையில் பார்த்து கொள்ளலாமென ப்ரேமா வயசு பசங்க இருவரையும் தனித்து விட்டாள்….

இரவு மணி 8,

வேக வேகமாய் குட்டி மட்டும் கிளம்பி எங்கோ சென்றான்…. அவன் சென்ற பிறகும் கூட அருண் குட்டியின் அறையிலிருந்து வெளிவரவில்லை…. அவன் ஏன் வரவில்லை என்று யோசித்து கொண்டிருந்தால் ப்ரேமா…. அடுத்த 5 நிமிடத்திலே மீண்டும் குட்டியின் Bike சத்தம் கேக்க அவன் திரும்ப வந்ததை புரிந்து கொண்டாள்…. அதனால் ப்ரேமா தன் அறையை விட்டு வெளி வரவேயில்லை….