ஆபிஸ் டைம் முடிந்த பின்னாலும் அம்பிகாவின் குரலும் மேனேஜர் குரலும் குடோவுனில் இருந்து கேட்டதும் ஷோபனாவுக்கு ஆச்சரியமாய் இருந்தது. பேசாமல் கிளம்பிப் போய் விடலாம் என நினைக்க
“இப்ப யாரு வரப்போறா?…..வாங்க இப்படி..” மேனேஜரின் தாழ்ந்த குரல் கேட்டது.
“வேணாம்..வேணாம்…அப்புறமா வீட்டுக்கு வாங்க..” இது அம்பிகாவின் குரல். வினோத்துக்கு இதைக் கேட்டதும் என்ன நடக்கிறது என பார்க்கும் ஆவல் ஒரேயடியாய் மனதுக்குள் டும்..டும்…என கொட்டடிக்க சத்தம் வந்த இடம் நோக்கி நடந்தான். ஷோபனா வேண்டாம் என அவன் கையைப் பிடிக்க அவன் அதனை தள்ளி விட்டுச் சென்றான்.
மீண்டும் மேனேஜரின் குரல் “…வர்றேன்….வர்றேன்…இப்ப ஒரே ஒரு கிஸ் மட்டும்…. பின் சத்தமே இல்லை. படியிறங்கி கீழே செல்லும் பாதையில் மேல் நின்று கீழே பார்த்தான் வினி. அவனை அங்கிருந்து இழுத்து வருவதற்காக ஷோபனாவும் அவன் பின்னால் சென்றாள். வினியின் பார்வை கீழே ஆணி அடித்தது போல் இருக்க அந்த குடோவுனின் மேல் நின்று பயத்தோடு கீழே ஷோபனா எட்டிப் பார்க்க, அடுக்கி வைத்திருந்த பெட்டிகளுக்கு பக்கத்தில் மேனேஜர் அம்பிகாவை கட்டிப் பிடித்து வாயோடு வாய் வைத்து முத்தம் கொடுத்துக் கொண்டு இருந்தான். அம்பிகாவின் சிணுங்கலில் முந்தானை சரிந்து தரையில் விழுந்திருந்தது. மேனேஜரின் கை அவள் குண்டியில் அழுத்தமாய் பதிந்து இருந்தது. ‘இது என்ன அசிங்கம்’ என்று நினைத்த ஷோபனா டக் என்று திரும்பி வினியைப் பார்க்க, அவன் பைத்தியம் பிடித்தவன் போல் கீழே உற்றுப் பார்த்துக் கொண்டிருக்க, அவன் கையைப் பிடித்து இழுத்துக் கொண்டு அங்கிருந்து நகர்ந்தாள். இருவரும் திடுக்கிட்டு போனதால் ஏதும் பேசிக் கொள்ளவில்லை.
சத்தம் போடாமல் இருவரும் அவசர அவசரமாய் அங்கிருந்து வெளியேறி ஆட்டோவில் ஏறினார்கள். “வீட்டுக்குப் போப்பா” என்று டிரைவரிடம் அவள் படபடப்புடன் சொல்ல ஆட்டோ கிளம்பியது. “உஸ்….” என்ற களைப்புடன் ஷோபனா சீட்டில் சாய்ந்து உட்கார்ந்து கையை தலைக்கு மேல் வைத்துக் கொண்டு கண்களை மூடி தன்னை நிதானத்திற்கு கொண்டு வர முயற்ச்சித்தாள். வினோத் ஷோபனாவைப் பார்த்தான். அவனுக்கும் பார்த்த நிகழ்ச்சி உடம்பில் ஒரு பதற்றத்தை கொடுத்திருந்தது. இருவரும் சேர்ந்து பார்த்து விட்டதால் என்ன செய்வது என்று தெரியாமல் போய் விட்டது.
ஆட்டோவின் ஆட்டத்தால் ஷோபனாவின் காதில் ஜிமிக்கி ஆடிக் கொண்டிருக்க, கழுத்து எழும்புகள் கொஞ்சம் தெரிந்து பள பளப்பான மென்மையான சதையும் தெரிந்தது. வினியின் கண்கள் அவள் இடுப்பிலும் மார்பிலும் பாய்ந்தது. தலையில் கை வைத்திருந்ததால் சேலை ஏறி ஷோபனாவின் ஒரு பக்க மார்பின் மதர்ப்பு அக்குள் பக்கம் சில சுருக்கங்களுடனும் நன்றாகத் தெரிந்தது. லைட் பச்சைக்கலர் ஜாக்கெட்டின் வழியாய் ப்ராவின் வளைவுகள் ஓடுவதும், ப்ராவையும் சேர்த்து அவள் முலை மேலும் கீழும் ஏறி இறங்கிக் கொண்டு இருப்பதும் தெரிந்தது. அவள் கட்டியிருந்த டார்க் பச்சைக் கலர் சேலையும், பளிச் என சின்ன இடையும், அதன் கீழ் சற்று விரிந்த அகண்ட இடுப்பும் அந்த இடத்தில் இருந்த வழு வழு சதையை மறைத்த சேலையும், ஏறி இறங்கும் மார்பையும் பார்க்க ஆபிஸில் பார்த்த காமம் இப்போது இடம் மாறி அவள் மேல் பாய்ந்தது. ரோட்டில் சின்ன சின்ன குழிகள் தொடர்ந்து இருந்ததால் ஆட்டோ ஓட ஓட அவள் ஜாக்கெட்டுக்குள் 36 சைஸ் முலை அங்கும் இங்கும் அசைந்து ஏறி இறங்க வினோத் ஏதோ அதிசயத்தை பார்ப்பது போல் அதையே பார்த்தான். பெரிய குழி ஒன்றில் ஆட்டோ விழுந்து எழவும் ஷோபனா நிமிர்ந்து உட்கார, அப்போது தான் வினி அவளையே பார்ப்பதைக் கண்டதும் சேலையை இழுத்து ஜாக்கெட்டை நன்கு மறைத்துக் கொண்டாள். அவள் பார்த்ததும் வினோத் பார்வையை திருப்பிக் கொண்டான்.
ஆட்டோகாரரிடம் எந்த வீடு என்று சொல்ல அங்கே நிற்பாட்டினார். இருவரும் வீட்டிற்குள் பொருட்களை எடுத்துக் கொண்டு வர உள்ளே லாயர் வினியின் பெரியப்பாவிடம் பேசிக் கொண்டிருப்பது தெரிந்தது. லாயர், “உங்க லாட்ஜ் கொலைக் கேஸ் சட்டுன்னு முடியுமா என்னா? இழு இழுன்னு இன்னும் மூணு வருசத்துக்கு மேலேயே போகும். உங்க வீட்டுப் பையன் போலிஸ்ல சேர்ந்து விட்டால் ஈஸி தான். இங்கேயே போஸ்டிங் போட ஏற்பாடு செய்திடலாம். விட்ட பணத்தை எல்லாம் எடுத்திரலாம்…கவலைப்படாதீங்க” என்று சொல்லிக் கொண்டிருக்க அதை சமையல் அறையில் இருந்த வினோத்தும் ஷோபனாவும் கேட்டு ஒருவரை ஒருவர் பார்த்துக் கொண்டார்கள். லாயர் பேசி முடித்து விட்டுக் கிளம்பினார்.
அன்று இரவு எட்டு மணிக்கு பாண்டியன் அவளிடம் விஸ்கி பாட்டிலை எடுக்கச் சொன்னான். வீட்டில் எப்போதும் விஸ்கி, ஜின் என்று வைத்திருப்பான். அவள் எடுத்துக் கொடுத்ததும் ஒப்பன் செய்தான். ஷோபனா எதுவும் கேட்காமல் பார்த்துக் கொண்டு இருந்தாள். லாயர் வந்து கேஸ் பற்றி பேசிச் செல்லும் நாட்கள் எல்லாம் பாண்டியன் ஓவராய் குடிப்பதுண்டு. “இவன் ஒழுங்கா படிக்கிறானா என்று போய்ப் பாரு…கேட்கும் போது காபியோ…டீயோ போட்டுக் கொடு…புரியுதா?…அவன் கேட்குறதைக் கொடுடி” என்று ஏதோ உளறியபடியே குடித்தான். “ம்ம்கும்….உங்க தம்பி என்ன கேட்குறான்னு தான் அவன் பார்க்கும் பார்வையிலேயே தெரியுதே…அவன் ஒழுங்கா பாஸ் பண்ணுவானோ…மாட்டானோ” என்று மனதுக்குள் முணுமுணுத்தாள். ஒன்பது மணிக்குள் சிக்கன் துண்டுகளும், புரோட்டாவும் சாப்பிட்டு படுத்து விட்டான்.