மோகினி மெல்ல திரும்பி புன்னகைத்தவாரே அரசரின் அணைப்புக்குள் கட்டுபட அவள் உடம்பை மறைத்த அந்த ஒற்றை சீலை கீழே நழுவி விழுந்தது, நிலவொளியில் முழு நிர்வாணமாய் நிற்கும் அவளை கண்ட அரசன் சற்றே பெருமூச்சு விட்டு அவள் தோளில் முத்தம் இட்ட படியே கேட்டான். “தேவி, நீ நாளை புறப்பட்டு ஆக வேண்டுமா?”. இவளோ “ஆம் தேவரே, ஐந்து நாட்கள் எனக்கு நல்ல உபசரிப்பு தந்தீர்கள், என் ஓவியமும் உங்கள் அரண்மனையில் முடிவுற்றது, இனி என் பயணம் தொடர்வது காலத்தின் கட்டாயம்” என கூறி அழகாய் சிரித்தாள், அரசனுக்கு அவள் மேனியை ரசிப்பதா!! அல்லது அந்த சிரிப்பை திண்பதா!! என்ற குழப்பத்தை தாண்டி நாளையோடு இத்தனை அழகும் விடிந்தால் பருக முடியாதே என்ற ஏக்கம் தான் அதிகம் இருந்தது. “சரி மோகினி, நாளை காலை சிற்றுண்டி அருந்திய பின்பு நானே பல்லக்கு ஏற்பாடு செய்கிறேன், இப்போது என் நெஞ்சில் உன் நினைவாய் சும்மக்க எனக்கு ஒரு சுகம் கொடு” என்றான் அரசன்.
மோகினி சிரித்தபடியே அரசனின் மார்பை வருட இனி ஒரு நோடியும் தாமதிக்க விரும்பாத அரசன் அவளை திருப்பி உப்பறிகையில் நிற்க வைத்து அவள் பின் புட்டத்தை ஆசையாய் பார்த்தா வாரே அதை கையால் தடவி ரசித்தான், அந்த நிலவொளி குளிரில் அரசனின் கை தன் புட்டத்தை தேய்க்க அந்த சூட்டில் குளிர் காய முற்பட்டால் மோகினி,, அரசன் விரல்கள் இரு பஞ்சு சதைகளையும் பிளந்து, பன்னீர் மலரின் நடுவில் இருக்கும் குழி போல எந்த அப்பலுக்கும் இல்லாத அந்த சிறு துவாரத்தை ரசித்த படியே, அரசன் தன் கனமான விரல் கொண்டு அதை தேய்த்தான். மோகினி அந்த விரல் செய்யும் வேலையை தன் இதழ் கடித்த படியே ரசித்து இடுப்பை மேலும் வளைத்து மேலே துக்கி காண்பித்த படி நின்றாள், இத்தனை அழகான ஒரே நிறமான ஒரு பிளவை, துவாரத்தை அவன் பார்த்ததே இல்லை. தன் விரல்களை எச்சில் படுத்தி கொண்டு தன் வேட்டியை தளர்தினான் அரசன். தன் எச்சில் விரல்களை தன் ஆண் உறுப்பின் மேல் மெல்ல தேய்த்து கொண்டு அவள் முதுகை அழுத்தி இன்னும் குனிய செய்தான், நடப்பதை அறிந்த மோகினி ஒரு மென் முனங்கள் சத்தத்தை கொடுத்த படியே காலையும் அகற்றி எதுவாய் நின்றாள். அரசன் மெல்ல தம் கருங்கோலை அவள் சிறு பன்னீர் பூ துவாரத்தை சுற்றி நன்கு தேய்த்து கொண்டு இருந்தார்… மோகினியோ நடப்பதை ரசித்த படியே மூச்சை இழுத்துக் பிடித்து தன்னுள் அரசரை உள்வாங்க தன்னையே தயார் செய்து கொண்டு இருந்தாள். இப்போது அரசரின் ஆயுதம் அந்த சின்ன பட்டு சதையை கிழித்து தன் தலையை மட்டுமே நுழைத்து இருந்தது, ஒரு பெரும் முனங்கல் சத்தம் தான் இழுத்த காற்றை எல்லாம் ஒரே மூச்சில் விட்டாள் மோகினி.
அப்போது எங்கிருந்தோ ஓடிவந்த அந்த அந்த படை தளபதி, அரசனையும் மொகினியையும் இந்த கோலத்தில் கண்டு பேச்சற்று நின்றான்.. உடனே சுதாரித்த அரசன் அவளின் புட்டதின் ஆழம் தொடும் முன்பே தன் கோலை உருவி தன் வேட்டியை சரி செய்து கொண்டார். “என்ன தளபதியாரே, அரசர் அறைக்குள் வரும் முன்பு வாயில் மணியை அடிக்கும் நாகரிகம் கூடவா இல்லை உமக்கு” என்று உறுமினார், “மன்னிக்க வேண்டும் அரசே ஒரு அவசர செய்தி உங்களிடம் தனியாக உரையாட வேண்டும்” என மந்திரி கூற, எதோ நிச்சயம் முக்கிய செய்தியாக தான் இருக்கும் என உணர்ந்த அரசர் மோகினியை பார்த்து “என் தேசம் வந்ததற்கு நன்றி தேவி, என்றும் என் அரண்மனையில் உனக்கு இடம் உண்டு உனக்காகவே இந்த ஜலந்திரன் இருக்கிறான்” என்று மார் தட்டி சொல்லி அவளின் நெற்றியில் முத்தம் இடுகிறார், அவளும் நிறைந்த புன்னகையோடு அரசருக்கு நன்றி சொல்லி கிளம்ப யத்தனிக்கும் பொது, “பொறு தேவி தளபதி உன்னை உன் அறையில் சேர்ப்பார்” என அரசர் கூற, “சரி!! வேந்தே” என்று கூறிய படியே கீழே கிடக்கும் தனது சீலையை எடுத்து பழையபடி போர்த்திய படியே நிற்க
தளபதி கண்ணில் காமம் பொங்கி வழிந்தது, சீலை வழியே வழியும் அவள் தேகத்தை ரசித்தவாறே “செல்வோமா அன்பே” என்றார் ஒரு ஏளன புன்னகையுடன்.. தளபதியின் நோக்கம் புறிந்தவலாய் புன்முறுவல் உதிர்த்துவிட்டு முன் நடக்க அவளை பின் தொடர்ந்தான் தளபதி,
தன் ஆடைகளை கையில் எந்தியபடியே மேலே போர்த்திய சீலை விழாமல் இழுத்து பிடித்து அவள் நடக்க, மெல்ல அவள் முணங்கால் வரை ஏறிய சீலை அவள் தொடை அழகை அப்பட்டமாய் காட்டியது, அதை அங்கு உள்ள தீப ஒளியிள் கண்டு ரசித்தபடியே வந்தான் தளபதி வர்மபதி, அவள் முன்னே நடக்க அவள் புட்டத்தை பார்த்த படியே அரசருடன் அவள் நின்ற கோலத்தை நினைத்த படியே “எப்படியும் வேசிதானே அதுவும் ஆசனவாய் கதவை அரசர் திறந்தவுடன், அது என்னால் இன்று மூட பட்டத்து… நிச்சயமாய் அது இன்றிரவு ஏதேனும் சர்பம் தேடும், அதற்குள் என் சர்பத்தை அதனினுள் நுழைத்தால் என்ன தவறு” என நினைத்த போது எழும்பிய தன் ஆண் உறுப்பை சரி செய்து கொண்டே சீலையோடு சேர்த்து அவள் புட்டத்தை எட்டி பிடித்தான் தளபதி, ஆனால் மோகினியோ அதை சட்டை செய்யாமல் அழகாய் நடந்தால்,
ஆணுக்குதான் பெண்களின் மெளனம் புரியாமல் அதை அவர்கள் சம்மதமாக ஏற்பார்களே. அதே நினைப்புடன் அவள் புட்டத்தை ஓங்கி அரைய அந்த அரண்மனை முழுதும் அந்த சத்தம் எதிரொலித்தது, சற்றும் அதை எதிர்பாராத மோகினி ஒரு நொடி அதிர்ந்து நின்றாள், பின்பு மெல்ல அவனை பார்த்து சிரித்த படியே தன் கூந்தலில் சொருக பட்ட ஒரு குச்சியை எடுத்து பல் குத்துவது போல அதை மெல்ல கடித்து கொண்டே நானிய படி ஒரு அறையை நோக்கி ஓடுகிறாள்,
“அடடே பட்சி மயங்கியது, இன்று என் பூலுக்கு நல்ல வேட்டை” என்று ஆனந்தமாய் அந்த அறையை நோக்கி ஓடிய வர்மபதி அறையினுள் நுழைந்த உடனேயே எதோ மயக்கம் வந்ததை போல உணர்கிறான், “என்ன கிறக்கம் இது” என அவன் புலம்ப, “காதல் கிறக்கம்மடா கண்ணா என்றவாறே அவன் கன்னத்தை தடவியபடி அவன் மார்பில் கை வைத்து கீழே தள்ளுகிராள், அவனும் நிலை தடுமாறி தரையில் விழ, “கண்டவன் எல்லாம் புசிக்க நான் என்ன அவுசாரியா, நான் மோகினிடா என் விருப்பம் இன்றி எந்த ஆணும் என்னை புணர முடியாது” என கூறி அவன் நெஞ்சில் தன் பிஞ்சு பாதம் கொண்டு வேகமாய் மிதித்து ஏறியபடியே அந்த அறை விளக்கின் திரியோடு தான் கடித்து வைத்த குச்சியை எடுத்து அதில் எரியும் நெருப்பை ஊதி அணைத்தவாறு மீண்டும் தன் கேசத்தில் அந்த குச்சியை சொருகி கொண்டு ஆள் அரவம் இல்லாத அந்த மாளிகை தோட்டத்தில் தன் வடிவான புட்டத்தை அழகாய் ஆட்டிய படியே நடந்து தன் அறைக்கு செல்கிறாள்..
Our kathaiya mutikama next kathaiku yathukiya pora