மேடம் ”
” எஸ் ”
” மேடம் ஒரு சின்ன உதவி. இந்த சீட்டை தவிர அனைத்தும் புல்லாகிவிட்டது. ஒரு பையன் அவசரமாக சென்னை போகனுமாம். அதனால, உங்க பக்கத்தில அவருக்கு சீட் தரமுடியுமா ? மற்றவர்களிடம் கேட்டேன். ஆனால் யாரும் வர மாட்டேன் என் கிறார்கள். அந்த பையனை பார்த்தா பாவமா இருக்கு, நீங்க தான் உதவனும். முடியாதுன்னா பரவாயில்லை” என்றார்.
அப்போது அந்த பையனும் உள்ளே வந்து என் முகத்தையே பார்த்தான். அரும்பு மீசை. ஆள் வெடவெடவென இருந்தான். பார்க்க சின்ன பயல் போல இருக்க,
” அதனால் என்ன, பரவாயில்லை ” என்று சொன்னேன்.
” தேங்ஸ் மேடம் ” என்றபடி டிக்கெட் செக் செய்தவர் செல்ல, அந்த பையன் எனக்கு மேலே இருந்த செல்பில் ஹேண்ட் பேக்கை வைத்து விட்டு அருகில் அமர்ந்தான். குறுகி ஒரு மாதிரி உட்கார்ந்து வர,
” ப்ரீயா உட்காருப்பா, ஏன் கஸ்டப்படுறே” என்றேன்.
முகத்தில் அவனுக்கு புன்னகை வழிய சிரித்தான், அப்போது அழகாய் இருப்பது போல உணர்ந்தேன்.
மெதுவாக ஆரம்பித்தேன்.
” பேர் என்னப்பா”
” ஆகாஷ் ” என்று சொன்னான்.
” என்ன படிக்கிறே ”
” நோக்கியாவில் ட்ரெயினியா இருக்கிறேங்க, பத்தாவது படிச்சு இருக்கிறேன்”
” எந்த ஊருப்பா ”
” மல்லிக்குப்பம் மேடம்”
” அப்படியா, என்னை அக்கான்னு கூப்பிடு என்ன ?”
” சரி, சரிக்கா ” என்று சொல்லி சிரித்தான். இப்போது அவனுக்குள் இருந்த தயக்கம் நீங்கி, ஒருவாறு பேச ஆரம்பித்தான். அவ்வப்போது டிவியை பார்த்தும் கீழே பார்ப்பதுமாய் இருந்தான். எனக்கும் போரடிக்கவே, சினிமா பார்த்தபடி இருந்தேன். பஸ் ஒரு மோட்டலில் நிறுத்தப்பட்டது.
ஆகாஷ்சும் இறங்கினான். நானும் இறங்கி இயற்கை உபாதைகளை முடித்து விட்டு சீட்டில் அமர்ந்தேன். காபி வாங்கி வந்து தந்தான்.
“அக்கா, சாப்பிடுங்க ”