முடியவில்லை.சாப்பிட்டுக் கொண்டே. “மாம் மாமி. இவ்வளவு நாள் கேக்கணும்னுநெனச்சேன், நேரம்தான் ஒழியவேயில்லை. ஒங்காத்து மாமாவ நான் பாத்ததேஇல்லையே. எங்கேர்க்கார்.” என்றேன். எனக்கு ரசம் ஊற்றிக்கொண்டிருந்தவளைகரம் சட்டென்று நின்றது. தலையைத் தூக்கி பார்த்தேன். துளசிமாமியின் கண்களில் ஒரு தயக்கம் தெரிந்தது. லேசாக சோகம் குடிகொண்டதுபோல் இருந்தது. “மாமி” என்று மீண்டும் குரல் கொடுத்தேன். “ப்ச்.ஒண்ணுமில்ல பாலு.” என்று தலையை சிலுப்பிக் கொண்டு ரசத்தை ஊற்றினாள்.”சொல்லவேண்டாம்னு நெனச்சேள்னா சொல்லவேண்டாம் மாமி. பரவால்ல.தப்பா நெனச்சுக்க மாட்டேன்.” என்றேன். .
இருந்தாலும் வலாக இருந்தது.”பாலு, ஒன்னப் பாத்தா எங்க ஸ்னேகிதாள, ஒரவுக்காராளப் பாத்தாப்புலஇருக்கு. ஒன்கிட்ட சொல்ல நேக்கு என்ன கஷ்டம். சொல்றேன் பாலு, அது ஒருகதை. இன்னும் எனக்கு என்ன நடந்ததுன்னு புரியல்ல. யார்கிட்டயும் இந்தக்கதையச் சொல்லவேண்டாம்னு நெனச்சேன். கோமுப் பாட்டி காலமாறச்சேஎங்கிட்ட படிச்சு படிச்சு சொல்லிட்டு போனா – டீ துளசி, யாரிகிட்டயும்ஒன் ரிஷி மூலம் நதிமூலம் சொல்லாதடீ – அப்பிடின்னு சொல்லிட்டு 16 வருஷம்முன்னால கோமுப் பாட்டி காலமானா.
இன்னி வரை மூச்சு விட்டதில்ல.ஒன்னப் பாத்தா என்னவோ சொல்லணும்னு தோணுதுடா பாலு.” என்ற துளசிமாமி, தன் கதையைத் தொடங்கினாள்.”திருநெல்வேலி பக்கத்துல சேர்மாதேவின்னு ஒர் ஊர் இருக்கோன்னோ. அதுபக்கத்துல ஒரு சின்ன குக்ராமத்துல எங்கப்பா புரோகிதம் பண்ணிண்டுருந்தார்.நான் ரெண்டு வருஷம் படிப்புக்கு போனேன். அதுக்கு பின்னால, பொம்மனாட்டிக்குபடிப்பு எதுக்குன்னு நிறுத்திட்டா. அம்மாகிட்ட வகையா சமைக்ககத்துகிட்டேன். அது பகவான் போட்ட பிச்சையா எனக்கு இப்போ காரம்கொடுத்துட்டு இருக்கு. .பன்னெண்டு வயசுக்குள்ள 100 பேருக்கு சமையல்செய்யராபல நல்ல மணமான கை எனக்கு. பதினாலு முடியறதுக்குள்ள நான்பெரியவளாகி ஒக்காந்துட்டேன். அவ்வளவுதான், அடுத்த ரெண்டே மாசத்துலஎன்ன திருநெல்வேலில இருக்குற 40 வயசான புரோகிதம் பார்குற ப்ராமணருக்குகட்டி குடுத்துட்டார் அப்பா.எனக்கு 14 கூட கல்ல. புக்காம் வந்துட்டேன்.””புரோகிதத்துல செத்த கொறச்ச வருமானம்தான். அதுனால தின்னவேலில ஒருவக்கீல் மாமா த்துல சமையலுக்கு ஒத்தாசையா போய் நானும் சம்பாத்யம்பண்ணேன். நாலு மாசம் யிருக்கும். ஒரு நா விடியக் காலைல மார்கழிமாசம் கோலம் போட்டுண்டு இருக்கறச்சே மயக்கம் போட்டுட்டேன். வாந்திஎடுத்தேன்.
பக்கத்தாத்துல அப்போ இருந்தவா தான் கோமுப் பாட்டி. என் கைபிடிச்சு பாத்து, எங்காத்துக் காரரப் பாத்து, டேய் நீ அப்பா கப்போறேடான்னா. அவ்வளவுதான் எங்காத்து மாமாவுக்கு ஒரே ரௌத்ரம் வந்துது.என்னப் பாக்காதடி. ஒன் மொகத்துல முழிச்சா பாவம்டி. நா காசியாத்திரை போறேன். திரும்பி வரமாட்டேன்னு சொல்லிப் போயிட்டார்.இவர் ஏன் இப்பிடி பண்ணார்னு இன்னி வரை புரியல்லே. .