சரியாக 10 மணிக்குதாய்-மகள் இருவரும் வந்தனர். சில்லென்று பனியில் குளித்த புத்தம்புது மலர்போல் வந்தாள் என் அருமை வருங்கால மனைவி பவித்ரா. எப்போதும் போல்பாவாடை தாவணி அணிந்து அவளிடம் இருந்த ஓரிரு நகைகள் அணிந்து சிம்பிள்ப்யூட்டியாக வந்தாள். துளசி மாமி எப்போதும் போல் பளிச்.வந்தவுடன் நான் உரிமையுடன் பவித்ராவின் இடுப்பைச் சுற்றி என் கையைப்போட்டு அணைத்தேன். மென்மையாக வெண்ணை வயிற்றை வருடினேன்.சோ•பாவில் என்னருகே அந்த அழகுச் சிலையை அமர்த்தினேன்.
இதையெல்லாம்நாணம் கலந்து துளசி ரசிப்பதை நான் ஓரக் கண்ணால் கவனிக்கத் தவரவில்லை.விசிரில் ஒரு மலையாளப் படம் ஓட விட்டேன். கொஞ்சம் முன்னே பின்னேசீன்கள் இருக்கும் படம், னால் “முக்கியமானவற்றை” காட்டாது. பவித்ராவைஅணைத்துக் கொண்டு படம் பார்க்கத் தொடங்கினேன். “நீங்கபாத்துண்டிருங்கோ, மாப்பிள்ளே. நான் எல்லாம் சரியா எடுத்து வச்சுட்டுவந்துடறேன்.” என்றாள் துளசி, திடீர் மரியாதையுடன். “என்ன மாமி,இதெல்லாம் வேண்டாம், எப்போதும் மாதிரி என்னை பாலு அம்பின்னேகூப்புடுங்கோ.” என்றேன். .
நன்னாருக்கே, பாக்கறவா என்ன நெனச்சுப்பா.அதெல்லாம் இல்ல, நீங்க இனிமே மாப்பிள்ளதான்.” எனக்குள் ஒரு ஏமாற்றம்வந்தது. அப்படியென்றால், என் மகளோடு உறவாடு போதும், என்னிடம்வாலாட்டாதே என்றுதானே அர்த்தம். துளசி மாமி, உள்ளே சென்று அவள்வாங்கி வந்திருந்த பூக்களால் படுக்கையை அலங்கரிக்கச் சென்றாள். நான்பவித்ராவை அணைத்துக் கொண்டே சினிமா பார்த்தேன்.சற்று நேரத்திற்கெல்லாம் மாமி வந்தாள். “ரெண்டு பேரும் ஒக்காருங்கோ.நாழியாயிடுத்து. நன்னா போஜனம் பண்ணிட்டு சாந்தி முஹ¥ர்த்தம் ரும்முக்குபோகணுமோன்னோ.” என்றாள். .
நான் உடனே, முந்தைய நாள் வாங்கியபுடவைகளை எடுத்து இருவருக்கும் கொடுத்து, உடுத்தி வருமாறு சொன்னேன். சிலநிமிடங்களில் இரு அழகான பெண்களும் தழைய தழைய பட்டுப் புடவை கட்டிக்கொண்டு வந்தனர். தாய்-மகள், இருவரையும் பார்த்தால் என் கண்ணே திருஷ்டிபட்டுவிடும் போல் ஒருவரை மிஞ்சும் கொள்ளை அழகு.எங்கள் இருவரையும் சேர்த்து உட்கார வைத்தாள். ஒரே தலைவாழை இலையில்பால்சாதம் பரிமாறி நாங்கள் இருவரும் அதே இலையில் இருந்து உண்டோம்.”இப்போ மாப்பிள்ளே, நீங்க ரூமுக்குள்ளாற போய் இருங்கோ. நான் என்பொண்ண அழச்சுண்டு வர்ரேன்.” என்றாள் மாமி. .
நான் உள்ளே சென்ற சிலநிமிடங்களில் கதவைத் திறந்து இருவரும் வந்தனர். பவித்ராவின் கையில்ஒரு வெள்ளிச் சொம்பு இருந்தது. துளசி மாமி கையில் இரு மாலைகள்வைத்திருந்தாள். பவித்ரா என் கையில் சொம்பைக் கொடுத்து என் காலில்விழுந்து நமஸ்கரித்தாள். துளசி மாமி ஒரு மாலையை எனக்குக் கொடுத்தாள்.நான் பவித்ராவுக்கு அணிவிக்க, மற்றொரு மாலையை பவித்ரா எனக்குஅணிவித்தாள். மாமி, வெளியேற எத்தனித்தாள்.”மாமி, அதெல்லாம் கூடாது மாமி, எங்க சாந்தி முஹ¥ர்த்தம் நீங்கஇல்லாமலா. இதுக்காகவா நான் ஒங்களுக்கு அன்னிக்கி இவ்ளோ சொல்லிக்குடுத்தேன். .