என் பேரு ஆர்யா, வயசு 29. எனக்கு டீன் ஏஜ் வயசுல இருந்து பாடி பில்டிங் மேல ரொம்ப ஆர்வம். அதனாலே பெயருக்கு ஏத்த மாதிரி பார்க்க சார்பட்டா பரம்பரைல வர ஆர்யா மாதிரி விரைப்பா தான் இருப்பேன். இப்போ மட்டும் இல்லை ஸ்கூல் படிக்குற டைம்ல இருந்தே அப்படி இருக்கறதால நிறைய பொண்ணுங்க வாசம். இன்ஜினீரிங் காலேஜ் சேர்ந்த முதல் வருஷத்துலயே 2 டீச்சர் ஒரு சீனியர் அக்கா என ஒத்து நல்லா தான் போயிட்டு இருந்திச்சு. ஆர்வ கோளாறுல சீனியர் அக்கா புண்டைல கஞ்சை விட்டு அவ ப்ரெக்னன்ட் ஆகி ஆறே மாசத்துல காலேஜ் விட்டு சஸ்பெண்ட் ஆகி படிச்சி அமெரிக்கா போய் செட்டில் ஆகிடலாம்னு இருந்த எண்ணமெல்லாம் நாசமா போய் “அமெரிக்கன் ரிசார்ட்” அப்படின்னு கேரளால இருக்க ஒரு பீச் ரிஸார்ட்ல அசிஸ்டன்ட் மேனேஜரா 15000 ரூபா சம்பளத்துல இருக்கேன்.
எங்கள் ரிசார்ட்டில் ஈவென்ட்ஸ் இல்லையென்றால் பீச் தீம் வெட்டிங் எப்போதாவது நடக்கும் நாலு நாள் வேலை ஒரே நாளில் பார்க்க வேண்டி வரும். இன்றும் ஒரு கிறிஸ்டின் வெட்டிங் என்பதால் காலை முதல் எக்க சக்க வேலை. இருந்த இரண்டு அசிஸ்டன்ட் மேனேஜரில் ஒருவன் லீவில் போக ரிசார்ட் கெஸ்ட்டை வேறு பார்த்து கொள்ள வேண்டும்.
“மாப்பிள்ளை ரூம் ரெடி பண்ணியாச்சா. சீக்கிரம் ரெடி பண்ணு” வேலை செய்து கொண்டு இருந்தவர்களை ஆர்டர் செய்து கொண்டே “ப்ரீஸ்ட் கரெக்ட்டா 4 மணிக்கு பிக் பண்ணிக்கோ. 4.30 மணிக்கு செரிமோனி ஸ்டார்ட் பண்ணனும். லொகேஷன் ஷேர் பண்ணிட்டேன்” டிரைவருக்கு போனில் பேசி கொண்டே திருமணம் நடைபெற ரிசார்ட்டில் போட பட்டு இருந்த செட்டப் நோக்கி வந்தேன். அங்கே எல்லாம் சரியாக இருக்க அங்கே இருந்து மணமகள் ரூம் பக்கம் வந்தேன்.
“என்னடா எல்லாம் ரெடியா”
“11 மணிக்குள்ள ரெடி ஆகிடும் சார்”
“சீக்கிரம் 11.30 மேல கெஸ்ட் வர ஆரமிச்சுடுவாங்க”
அப்படியே வெளியே போய் ஒரு சிகரெட்டை பற்ற வைத்தேன். சிகரெட்டு பிடித்து கொண்டு இருக்கும் போது தான் மணமகன் மணமகள் பெயர் பலகை கொண்டு வந்து வைத்தனர்.
சிகரெட்டை முடித்துவிட்டு ரிசார்ட் உள்ளே வந்த போது பெயர் பலகையை நோட்டமிட்டு கொண்டே வந்தேன்.
“ஆஷிமா வெட்ஸ் அனீஸ்”
அந்த பெயரை பார்த்தவுடன் நினைவுகள் கொஞ்சம் பின்னோக்கி சென்றது.
இன்ஜினியரிங் காலேஜில் பிரச்சனை வந்தவுடன் காலேஜ் விட்டு சஸ்பெண்ட் செய்ய அப்பா அடி அடியென்று அடித்து “உனக்கெல்லாம் கோ எட் கிடையாது” என்று கர்நாடகாவில் ஒரு மூலையில் இருந்த ஒரு ஆண்கள் மட்டும் படிக்கும் கவர்மெண்ட் கல்லூரியில் சேர்த்து வைத்தார். கவர்மெண்ட் காலேஜ் பற்றி நான் சொல்லியா தெரிய வேண்டும். சம்பளம் வந்தால் போதும் என்று யாருமே எந்த பிரச்சனையில் விழ மாட்டார்கள். அதனால் ஹாஸ்டலில் அடிக்கடி கர்நாடகா தமிழ்நாடு சண்டை வரும். நிறைய அடி வாங்கி இருக்கிறேன் அதை விட நிறைய அடியும் கொடுத்து இருக்கிறேன். இப்போது கடைசி வருடம் ஆரமித்து இருந்தது.
வெறும் ஆண்கள் மட்டும் இருந்தாலும் காமம் விட்டு வைக்குமா என்ன. காலேஜ் ஹாஸ்டல் முழுக்க ஹோமோசெக்ஸ் தான். அதிலும் சில பேரு ஹோமோசெக்ஸ் என்பதையும் மீறி வீட்டில் அக்காவின், அம்மாவின் உடைகளை எல்லாம் எடுத்து வந்து பெண் போல வேடமிட்டு நடக்கும் காம களியாட்டங்களும் ஏராளம்.
என்னுடைய ரூம் மேட் அருண் அவன் அக்காவின் பாவாடை, தாவணி, ப்ரா, ஜட்டி எல்லாம் எடுத்து வந்து அதை ஜூனியர் பையன்களுக்கு போட வைத்து ஹோமோ செக்ஸ் பண்ணுவான்.
“நீ ஏண்டா யாரையும் பண்ண மாட்டேன்கிற ஆர்யா”
“ஆளை விடு எனக்கு கையே போதும்”
அன்றைய தினம் ஹாஸ்டல் கலகலத்தது.
புதிதாக முதல் வருட மாணவர்கள் ஹாஸ்டலுக்கு வருகிறார்கள். ராகிங் மட்டுமில்லாமல் ஓல் போட புது ஜோடியும் சேர்ந்து பிடிப்பார்கள். என் ரூம் மேட் அருண் பாவாடை தாவணியை எடுத்து கொண்டு கிளம்பிவிட்டான் புது ஜோடியை தேடி.
ஹாஸ்டல் முழுதும் கலாட்டா, விளையாட்டு என்று கலகலத்தது. “தமிழ் பசங்க யாரும் கன்னடா பசங்க கிட்ட மாட்டிக்க போறாங்க. பார்த்துக்கோங்க. பிரச்சனைனா ரூமுக்கு வாங்க” இரண்டாம் வருட மாணவர்களுக்கு சொல்லிவிட்டு என் ரூமுக்கு வந்தேன். ரூமில் சிகரெட்டு பிடித்து கொண்டு இருந்த போது மூக்குடைந்து ரத்தம் சொட்ட சொட்ட என்னுடைய ரூம் மேட் வந்தான்.
“என்னடா ஆச்சு”
“அந்த கன்னடா தாயோலிங்க மச்சான்”
“ஏண்டா”