காலை ஆறு மணிக்கு எழுந்து வீட்டு வேலை செய்ய ஆரம்பித்தேன்….. என் கணவரும் குழந்தையும் தூங்க…… அவர்களுக்கு காபி போட்டு சமைத்து நானும் குளிக்க சென்றேன். அப்போது சங்கரின் ஞாபகம் வந்தது….என்ன இவர் இரண்டு நாட்களாக வரல….. என என் ஆழ மனம் நினைக்க தோன்றியது…… நானும் சரி அவர் வராமலிருப்பதே நல்லது என தோன்றியது…
அப்புறம் நான் புடவை அணிந்தபடி இருக்க என் கணவர் எழுந்து சட்டென கிளம்பி “வனிதா நா கொஞ்சம் வெளிய போறேன்.. மதியம் லஞ்ச் அப்புறம்…ஒரு 2.30..3.00 அது போலதான் நான் வருவேன் எனக்கு வெயிட் பண்ணாத நீயும் குழந்தையும் சாப்பிடுங்க என்றார்” நானும் அவரை அனுப்பி வைத்து வீட்டு வேலை முடிந்து 9 மணிக்கு டி.வி பாத்துகொண்டிருக்க….
யாரோ கதவை தட்டும் சத்தம் கேட்டது நான் யாரென சென்று பாக்க….கொரியர்..
“மேடம் கொரியர்.. வனிதா கிருஷ்ணன்”
“நான் தான் ”
“கொரியர் வந்துருக்கு மேம்”
“யார் அனுப்புனா”
“சங்கர்” ங்கரவர் அனுப்பிருக்காரு…
“எனக்கு என்னவோ ஏதோ என்றானது”
சரி என்று கையெழத்து போட்டு வாங்கினேன்”
அந்த பார்சல் திறக்க அதில் லெட்டர் இருந்தது
அதில் அவர் மொபைல் நம்பர் இருந்தது…
அவருக்கு போன் பண்ணும் முன் அந்த பார்சல் என்னவா இருக்கும் என என்னினேன்…. பின் அதை திறக்க…என் குழந்தைக்கு ஒரு பட்டு பாவாடை சட்டையும்…..எனக்கு ஒரு பட்டுபுடவையும் அனுப்பி இருந்தார்…. எனக்கு என்ன சொல்வதென்றே தெரியவில்லை
அப்புறம் ஒரு நம்பரில் இருந்து கால் வர அது true caller இல் சங்கர் என காட்டியது…… நான் அட்டன் செய்தேன்…
“ஹலோ வனிதா” சங்கர் பேசுறேன்
” ம்ம் சொல்லுங்க”
“பார்சல் வந்துச்சா”
“ம்ம் வந்துச்சு……எதுக்கு இதெல்லாம் வாங்கி தறீங்க”
“ஏன் புடிக்கலையா…. ?
“இல்ல….. நாங்களே உங்ககிட்ட கடனாளியா இருக்கோம்…… ” ” அவரு பாத்தாருனா என்னதான் திட்டுவாரு”
“மயிர திட்டுவான்…. கடன்கார நாயி….” வாங்குன காச திருப்பி கொடுக்கமாட்டாராம்… அதுக்கு பொண்டாட்டிய உடுவாறாம்…. இதுல இன்னா மயிருக்கு அவன் உன்ன கேக்கனும்…..
நா சூரத்ல இருக்கேன்….அதான் வர முடியல…. இன்னிக்கு வந்துடுவேன்….. நைட்டு வரேன் என சொல்ல…..எனக்குள் ஏதோ சிலுத்து கொண்டது..அது பயத்திலா அல்லது சுகத்திலா என தெரியவில்லை… நானும் ஒன்னும் சொல்லாம இருக்க.. அவர்….