‘சீ பொறுக்கி நாயே.. முதல்ல கையை எடு..’ ஆர்த்திக்குப் பயந்து சத்தம் வராமல் என்னிடம் கோபப்பட்டாள். நான் கண்டு கொள்ளாமல் முன்னேறினேன். என் கை அவளின் முதுகில் ஊர்ந்து மெதுவாய் வலது அக்குள் பகுதிக்குள் நுழைந்தது. அவளுடைய கையை விரித்து பக்கவாட்டில் இருந்து வலது முலையைப் பிடித்தேன். அவள் என்னை முறைத்தாள். சட்டென்று சால்வையை இறக்கி அவள் முலையைப் பிடித்திருந்த என் கையை மறைத்தாள்.
‘டேய் பாவி.. இது ரொம்ப தப்பு.. விடு ப்ளீஸ்.. நான் போறேன்.. இனிமே என் மூஞ்சிலயே முழிக்காத..’
என் கை நடுங்கியபடி அவளுøடைய வலது முலையில் நன்றாகப் படர்ந்தது. அவள் மெதுவாய் தலையில் அடித்துக் கொண்டு விடுடா என்று கெஞ்சிக் கொண்டிருந்தாள். நான் விடவில்லை. கைக்குள் அடங்காத அந்தப் பழத்தை மெதுவாய் இறுக்கினேன். என் தண்டு பேண்டுக்குள் சீறியது. இடது கையால் அதைத் தடவினேன். புடைத்திருந்தது. அவளின் செழித்த முலையை கசக்கத் தொடங்கினேன். அவள் நெளிந்து கொண்டிருந்தாள். நான் முலையில் தடவித் தடவி காம்புப் பகுதியைத் தொட்டேன். சுடிதார், ப்ராவை மீறி அது லேசாக விரைத்திருந்ததை உணர முடிந்தது. காம்பைப் பிடித்து சுடிதாரோடு திருகினேன். அவள் பதறினாள்.
‘சிவா.. ப்ளீஸ்.. விடு. வலிக்குது.. சொன்னா கேளு..’ கெஞ்சினாள். அவளுடைய இடது கையை வைத்து என் கையை எடுக்க முயற்சித்துத் தோற்றாள். அவள் உடல் சூடேறியிருந்தது. மெதுவாய் என் இடது கையை எடுத்து அவள் இடது தோளில் வைத்து பின்னர் சால்வைக்குள் கொண்டு சென்றேன். இடது முலையைப் பிடித்தேன். அவள் மேலும் அதிர்ந்து வேறு வழியின்றி அந்தக் கையையும் யாரும் பார்க்காத வண்ணம் சால்வையால் மூடி மறைத்தாள். அவளுடைய கொழுத்த இரண்டு பழங்களும் என் இரண்டு கைகளில் சிக்கிக் கசங்கிக் கொண்டிருந்தன. அவள் லேசாகக் குனிந்து கொண்டாள். அது எனக்கு வசதியாக இருந்தது. அவள் கண்களில் நீர் வழிந்தது. பாவமாயிருந்தது. ஆனால் அவள் மேல் இரக்கப்படும் நிலையில் நான் இல்லை. என் இரக்கத்தையெல்லாம் அவள் மீதான காமம் தின்று விட்டிருந்தது. அவளிடமும் எதிர்ப்பு குறைந்திருந்தது. முலைகளை நன்கு கசக்கிக் காம்புகளைத் திருகிக் கொண்டிருந்தேன். ‘ஸ்ஸ்…’ என்று முனகியபடி அவள் அடங்கியிருந்தாள்.
மெதுவாய் அவள் கழுத்தருகே சென்று கழுத்தில் முத்தமிட்டேன். சட்டெனத் திரும்பி முறைத்துப் பின்னால் பார்த்தாள். யாரும் பார்க்கவில்லை.
‘ஐயோ.. சிவா.. ப்ளீஸ் .. சும்மா இரு..’
18
தியேட்டரில் லைட் எரிந்தது. இடைவேளை.. சட்டென அவளிடமிருந்து கைகளை எடுத்தேன். அவளும் நிமிர்ந்து சால்வையை சரி செய்து கொண்டாள். அப்பாடா என்று நிம்மதிப் பெருமூச்சு விட்டாள். என்னை அனல் கக்கும் பார்வையால் எரித்துக் கொண்டிருந்தள். நான் அவளைப் பார்க்கத் துணிவின்றி ஆர்த்தியிடம் பேசினேன்.
‘ஆர்த்தி உனக்கு என்ன வேணும்?’
‘கோன் ஐஸ் வேனும் அங்கிள்.’
‘உங்களுக்கு என்ன வேணும் மாலதி?’
‘எனக்கு ஒன்னும் வேணாம்..’ கடுப்புடன் சொன்னாள். நான் சென்று மூவருக்கும் ஐஸ் கிரீம் வாங்கி வந்தேன். மாலதி அதை வாங்கிக் கொள்ளவே இல்லை. ‘எனக்குத் தலை வலிக்குது.. வீட்டுக்குப் போகலாம்’ என்று மாலதி எழுந்தாள். ஆர்த்தி கேட்கவில்லை. ‘இரும்மா படம் பார்த்துட்டு அப்புறம் போகலாம்..’ என்று சிணுங்கிய ஆர்த்தியை முறைத்தாள். ‘உன்னால என் மானமே போயிட்டிருக்கு’ என்று கோபத்துடன் முனகியபடி மீண்டும் உட்கார்ந்தாள். படம் தொடங்கியது. என் லீலையும் தான். அரை மணி நேரத்திற்குள் மாலதியின் திமிறல்களையும் எதிர்ப்புகளையும் மீறி மீண்டும் அவளுடைய இரண்டு முலைகளும் சால்வை மறைப்பில் என் கைகளில் கசங்கிக் கொண்டிருந்தன.
தியேட்டரிலிருந்து வீடு செல்லும் வரை மாலதி எதுவும் பேசவில்லை. நான் அவளைப் பார்க்கவே பயந்தேன். அவர்களை வீட்டில் விட்டுவிட்டு திரும்பினேன். மாலை 6 மணி வாக்கில் போன் செய்தேன். எடுக்கவில்லை. பல முறை அழைத்தேன். நோ யூஸ். ‘சாரி’ என்று மெசேஜ் அனுப்பினேன். பதில் இல்லை. இரவு ‘குட்நைட்’ அனுப்பினேன். பதில் இல்லை. சாரி சாரி என்று பல முறை அனுப்பி ஓய்ந்தேன். எந்தப் பதிலும் வரவில்லை. அடுத்த நாள் பள்ளியில் சென்று பார்த்தேன். அவள் என்னைக் கண்டு கொள்ளவே இல்லை. ஒரு வாரத்திற்கு மேல் ஆனது. அவள் என்னிடம் பேசவே இல்லை. எனக்கு வாழ்க்கையே வெறுத்துப் போனது. கொஞ்சம் அடக்கி வாசித்திருக்க வேண்டும் என்று தோன்றியது. ஆனால் என்ன பயன்? எல்லாம் முடிந்து போனது. அவள் என்னிடம் பேசி பத்து நாட்களுக்கு மேல் ஆகியிருந்தது. வேறு வழியின்றி நானும் மெசேஜ் அனுப்புவதை நிறுத்தியிருந்தேன். ஒருநாள் இரவு அவள் நினைவில் என் தண்டு விறைத்திருந்தது. அவளை நினைத்து அதைத் தடவியபடி படுக்கையில் கிடந்தேன். நள்ளிரவில் மொபைலை எடுத்து மெசேஜ் அனுப்பினேன்.
‘மாலதி.. ஐ யம் சாரி.. ப்ளீஸ் பேசுங்க..’
பதில் வரவில்லை. ஒரு மணி நேரம் கழித்து மெசேஜ் டோன் ஒலித்தது. பாதி தூக்கத்தில் இருந்த நான் மொபைலை எடுத்துப் பார்த்தேன். அவள்தான். தூக்கம் போய் உற்சாகமாய் வாசித்தேன். திட்டியிருந்தாள்.
‘போடா பொறுக்கி நாயே.. டோன்ட் மெசேஜ் மீ’
‘சாரி மாலதி.. நான் செஞ்சது தப்புதான். மன்னிச்சிடுங்க.’
‘ஸ்டாப் இட்.. நல்ல பையன் மாதிரி நடிச்சி என்னை ஏமாத்திட்ட.. ஐ ஹேட் யூ..’
‘ப்ளீஸ் மாலதி.. மன்னிச்சிடுங்க..’
‘நீ பண்ணினதுக்கு யாரும் மன்னிக்க மாட்டாங்க..’
‘ஐ நோ.. மாலதி.. ப்ளீஸ்..’
‘டோன்ட் டாக் டு மீ.. பை’
‘சாரி சாரி ப்ளீஸ்..’
அதற்கப் பின் மெசேஜ் வரவில்லை. தூக்கமே வரவில்லை. அதிகாலை 4 மணிக்கு மீண்டும் ‘சாரி’ மெசேஜ் அனுப்பினேன். அரை மணி நேரம் கழித்து பதில் வந்தது.
‘ஐயோ.. மெசேஜ் அனுப்பாதனு சொன்னா கேக்க மாட்டியா நீ?’
‘சாரி மாலதி..’
‘இடியட் இப்போ என்ன வேணும் உனக்கு?’
‘நீங்க என்கிட்ட எப்பவும் போல பேசணும்’
‘முடியாது.’
‘ப்ளீஸ்ஸ்ஸ்ஸ்’
‘சரி சொல்லு’
‘தேங்ஸ்’
‘ஆமா இதுக்கு ஒன்னும் கொறச்சல் இல்ல’
‘ஹா ஹா ஹா’
‘சிரிக்காத கொன்னுடுவேன் ராஸ்கல்’
‘ஓகே சாரி..’
‘ம்ம்ம்..’
‘மாலதி….’
‘சொல்லித் தொலை’
‘ஒன்னுமில்ல..’
‘ஏய்.. என்ன சொல்லு..’
‘நத்திங்’
‘சொல்லுடா பொறுக்கி என்னமோ சொல்ல வந்த.. என்னது?’
‘வேணாம்.. நீங்க கோபப்படுவீங்க’
‘நான் ஏற்கனவே கோபமாத்தான் இருக்கேன், சும்மா சொல்லு’
‘வேணாம்ம்..’
‘கோபத்த கிளராத சொல்லுடா நாயே..’
‘ரொம்ப திட்டுறீங்க..’
‘ஆமா பின்ன இவரு பண்ற காரியத்துக்கு திட்டாம கொஞ்சுவாங்களாக்கும்? என்ன சொல்ல வந்த? அத சொல்லு’
‘ஒன்னுமில்ல.. உங்கள பாக்கனும் போல இருக்கு’
‘எதுக்கு? ’
‘தெரியல.. ஆனா பாக்கனும் போல இருக்கு..’
‘இந்த நேரத்துல என்ன பாக்க வேண்டி கெடக்கு?’
‘தெரியல.. எனக்கு பத்து நாளா உங்க நெனப்பாவே இருக்கு’
‘இருக்கும். இருக்கும்.’
‘நீங்க என்னை நெனக்கவே இல்லயா?’
‘நான் எதுக்கு உன்னை நெனக்கனும்?’
‘இல்ல… அன்னைக்கு தியேட்டர்ல நடந்தது….’
‘ஏய்.. சும்மா இரு.., அதெல்லாம் ஞாபகப்படுத்தி என்னை கொலைகாரி ஆக்காத..’
‘சாரி..’
‘அப்பா.. என்ன தைரியம் உனக்கு? பப்ளிக் ப்ளேஸ்ல அதுவும் ஆர்த்திய பக்கத்துல வெச்சிகிட்டு.. பளார்னு அறைஞ்சிருக்கனும் உன்னய.. விட்டது தப்பு..’
‘சாரி சாரி..’
‘ம்ம்ம்..’
‘மாலதி..’
‘என்ன?’
‘என் லைப்ல மறக்க முடியாத நாள் அது.’
‘ஏன்?’
‘அதுதான் பர்ஸ்ட் டைம் ஒரு லேடிய டச் பண்ணினது.’
‘பொய் சொல்லாத’
‘நெஜமாதான்..’
‘ம்ம்ம்..’
‘நல்லா இருந்துச்சு..’
‘இருக்கும் இருக்கும்.. ஏன் இருக்காது..? பளார்னு ஒன்னு விட்டிருந்தா தெரியும்’
‘ஏன் அறையல.? அறைய வேண்டியதுதான?’
‘பப்ளிக் ப்ளேஸ்ல மானம் போகுமேனுதான் சும்மா விட்டேன். இல்லாட்டி கொன்னிருப்பேன்.’
‘ம்ம்ம்.. சாரி மாலதி..’
Pls post the continuation ,it’s very interesting
இந்த கதை உண்மையாகவே ரோம்ப அருமை…
Plz post part 5
This story is really very good & very interesting please post the continuation