அடுத்த நாள் திங்க கிழமை. காலை 10 மணி. ஆபீஸ் வேலையில் மும்மரமாய் இருந்தேன் என் மூடிய அறையில். 11 மணி மீடிங்க்கு வேண்டிய ஸிலைடுகலை தயார் படுத்தினேன் 10.40. கண்ணன் உள்ளே நுழைந்தான்.
“மைதிலி மேடம் இந்தாங்க Pp பிரசென்டேசன். ரெடி” என்றான் ஒரு சிடியை கொடுத்து.
“தேன்க்ஸ்” .என்றேன்.
11 மணி மீடிங்க்க்கு விரைந்தேன். எல்லாம் நன்றாய் முடிந்தது. மீண்டும் என் அறையில். தாகமாய் இருந்தது. நீரை எடுத்து பருகினேன். அப்போது தான்அந்த வெள்ளை நிற கவர் தெரிந்தது. கிளாஸை வைத்து விட்டு கவ்ரை எடுத்தேன். “அன்புடன் மைதிலிக்கு” என்று எழுதி இருந்தது. கவறை பிரித்தேன் உள்ளே சில போட்டோக்கள். எடுத்து பார்க்க ஆரம்பித்தேன். கண்கள் அகல விரிந்தன. அதிர்ந்தேன்.. வேர்க்க ஆரம்பித்தது. மூடி வைத்தேன் அவ்ற்றை. அறை கதவு சாத்தப்பட்டு இருக்கா என்று உறுதி செய்து கொண்டு மீண்டும் கவரை எடுத்தேன். ஒன்று ஒன்றாகாக பார்க்க ஆரம்பித்தேன். முகம் இருகியது. ஏஸி அரையிலும் முகம் வேர்க்க ஆரம்பித்தது. அதிர்ந்து இருந்.தேன் . 5 நிமிடம் அப்படியே இருந்தேன். அறை கதவை யாரோ தட்டுவது தெரிந்தது. கவரை போட்டோக்கலுடன் கை பையில் வைத்தேன். எழுந்து கதவை திறந்தேன் .எதிரே கண்ணன்.
“என்ன மைதிலி லன்ச்க்கு வரலியா” என்று கேட்டான்.
“இதோ வரேன்” என்ரு சொல்லி அவனுடன் புறப்பட்டேன் லன்சுக்கு அதிர்ச்சியை வெளிக்காட்டாமால். கண்ணனிடம் சொல்லலாமா வேண்டாமா” என்று குழம்பினேன். வேண்டாம் என்று முடிவு செய்தேன். லன்ச் முடித்து அறைக்கு திரும்பினேன். எப்படியோ வேலையில் முழுகி போனேன். மாலை ஆபிஸ் முடிந்து வீடு திரும்பினேன். சிறிது டிவி பார்த்து முழுதும் ரிலாக்ஸாகி இருந்தேன்.. அன்றைய இரவு இனிதாய் கழிந்தது
——————————————————————————–
அடுத்த நாள் செவ்வாய் காலை 10 மணிக்கு ஆபீஸில் வழக்கம் போல் ஆஜர். டேபிலின் மேல் ஒரு கவர் என்னை வரவேற்றது. “அன்புடன் மைதிலிக்கு” என்று எழுதி இருந்தது. கவறை பிரித்தேன் உள்ளே கடிதம்.
“நன்றி. உங்கள் உதவிக்கு. நேற்றுமுந்தினம் இரவு நீங்கள்செய்த உதவிக்கு. —உன் ரசிகன்.” என்று இருந்தது. அதே சமயம் என் ஸெல் சினுங்கியது. எடுத்தேன்.